Deze keer een wat korter verhaaltje... zoals beloofd!

Dinsdag 18 Oktober

Vandaag opnieuw de IT gebeld smorgens, om ze te vertellen dat het probleem met mijn computer nog steeds niet opgelost was. Ze zouden opnieuw iemand sturen. En inderdaad, na een uurtje of 4 wachten kwam er dan eindelijk iemand om te helpen. Het vreemde was alleen dat hij helemaal niks zei… Hij heeft een uur lopen prutsen (kabeltjes losmaken, en opnieuw aansluiten, IP adres veranderd etc etc) maar hij kreeg het niet gemaakt. Op gegeven moment zei hij: “I am finished with this *@#$% of shit. I will get you a new one”. En na opnieuw 2 uur te hebben gewacht, kwam hij aanwandelen met een PC die het uiteindelijk wel deed.

Savonds toen ik thuiskwam was Julia al begonnen met het maken van eten. Ze had van alles bij elkaar gegooid, en zei dat het de Duitse variant van Pasta Bolognaise zou worden… Bradworst, tomaat, tomatenpasta, room, en Macaroni. Het smaakte iig heerlijk!

Na het eten kwam ik erachter dat ik mijn wereldstekker was vergeten op de uni. Hierdoor kon ik maar kort zoeken naar banen. Want wil ik hier overleven, dan is een baan toch wel echt nodig om wat geld binnen te brengen!

Echter was het maar goed ook dat het niet zo lang duurde. Na deze vermoeiende dag was ik helemaal gesloopt.

Woensdag 19 Oktober

Ik had dinsdagavond nog een helm op de kop weten te tikken van een huisgenoot. Hierdoor kon ik smorgens al vroeg naar de Uni fietsen! Echter was dit wel een onderneming op zich. Je moet constant je hoofd erbij houden, en bedenken dat je aan de linkerkant van de weg moet blijven! Maar ik heb het zonder kleerscheuren overleefd!

Rond een uurtje of 11 vond ik het wel welletjes. Ik had namelijk smiddags afgesproken om het 2 huisgenoten naar het Streets-beach te gaan!

Echter omdat we nog niet wisten hoe laat we zouden gaan, was het maar beter om thuis nog even te werken, en mezelf klaar te maken. Echter is dat internet echt een partij traag thuis!

Rond half 1 zijn Cecilia, Julia en ik met de bus naar hartje centrum gegaan. Hier hebben ze namelijk een groot park langs de Brisbane-river. Een deel daarvan is omgetoverd in een kunstmatig strand, met zwembad! Het mooiste is, het is helemaal gratis! Daar heerlijk even een paar uur liggen bakken in de zon (jaa inderdaad… op 19 Oktober… 31 graden…).

Rond 6 uur zijn we weer richting de uni gegaan, waar ik nog 3,5 uur aan dataverwerking heb gedaan. Rond 10uur was het tijd om eens mijn kookkunsten te laten zien, en heb ik pannekoeken gebakken voor het hele huis! Top idee haha!

Echter Kenneth (uit Singapore) vond het maar raar… Wie heeft er nou pannenkoeken als avondeten ?

Ben bang dat ik dit nog lang ga horen haha.

Donderdag 20 Oktober

Toen ik smorgens mijn computer opstartte, zag ik dat ik gisteren nog enkele mailtjes van me begeleider had gekregen. Ze wilde me woensdagmorgen graag spreken over iets… Echter had ik 5 minuten later nog een mail gekregen waarin stond dat ze ziek naar huis was. Dus no worries! Ik kon de rest van de dag nog steeds vooruit met data verzamelen en analyseren.

Naast het analyseren wilde ik ook kunnen printen vanaf de uni, dus dat was mijn andere taak van de dag. Na opnieuw 3 telefoontjes naar IT (ze waren me vergeten te activeren op de printers-server), en een uurtje computer worstelen later. Is me dit dan ook gelukt.

Savonds ben ik nog met Kenneth en zijn vrienden wezen wandklimmen, en parcour lopen. Gaaf! Vooral ook omdat je alle vrijheid hebt. Er is geen cursus ofzo, of wat dan ook. Maar misschien komt dit omdat Kenneth en zijn vriendjes dit al veel langer doen, en ze genoeg ervaring hebben om een onbenul als ik op weg te helpen.

Daarna zijn we met een mannetje of 8 naar een Japans restaurant gegaan om te dineren. Hier kon ik eindelijk mijn skills laten zien, qua eten met stokjes. Het ging aardig, maar ik ben er nog lang niet.

Voor het toetje zijn we naar een tentje gelopen zo een 200 meter verder. Een Mix milk Agar Tea. Doet een beetje denken aan een soort milkshake, maar dan zonder het ijs… Prima spul!

Vrijdag 21 Oktober

Eerst maar eens kijken of Justine beter is…. Maar tevergeefs. Ze was op beide kantoren niet aanwezig. Eenmaal weer op mijn werkplek aangekomen, en mijn emails te hebben geopend, kreeg ik net een mailtje van haar dat ze weer op school was. Gelukkig….

Echter verliep de meeting niet, zoals ik gehoopt had. Ze begon al gelijk met het slechte nieuws. Ik zou Alan 180 euro schuldig zijn, door bij hem een weekje te verblijven… HUH?? Hier heeft hij nooit een woord over gerept. Nu snapte ik ook gelijk al zijn vrijgevigheid die week. Ik betaalde er toch voor.

Daarnaast moest ik de fiets die ik van hem mocht lenen (hij bood het immers zelf aan), weer inleveren. Bij nader inzien vonden ze het toch niet zo een goed idee dat ik op die fiets reed. Ik moest maar ergens een tweedehandse op de kop tikken….

Daarna vertelde ze me dat de heer Olley nog niet aanwezig was, het was niet mijn ochtend…

Tot slot bood ze me wel aan koffie te gaan drinken… Ik had op dat moment nou niet echt behoefte om daar vrolijk te gaan zitten doen. Ik had er namelijk goed de P in over wat mij allemaal zojuist was verteld.Vandaar dat ik terug ben gegaan naar mijn werkplek, en de frustratie daar heb gebotfiert op de pc haha.

Smiddags ben ik (omdat het kan) naar een seminar geweest over mijn studiegebied (Lockyer catchment) op de universiteit van Queensland. Jezus wat een verschil met Griffith. De campus bestaat uit allemaal van die oude gebouwen zoals je ziet in Amerikaanse films. En wat een drukte ook. Overal zijn mensen, waar op Griffith je hoogstens 20 mensen tegen het lijf loopt tijdens een wandelingetje.

Aan het einde van de seminar was er een borrel. Genieten! Eenmaal weer terug op de Griffith Universiteit heb ik me verloren tijd nog goed gemaakt, en heb ik tot 9u aan me thesis gezeten. Voor de mensen die het interessant vinden. Ik heb met behulp van een model baseflow van quickflow weten te scheiden voor een bepaalde dataset haha.

Eenmaal thuis, werkte het fornuis niet meer. Fijn… Ook de oven was stuk. Maar gelukkig hebben we altijd nog Noodles en gekookte groenten! Beetje water uit de waterkoker eroverheen, en klaar!

Zaterdag 22 Oktober.

WEEKEND!! UITSLAPEN!!! Daarna nog even een wasje gedraaid en vol op online gesolliciteerd, voordat ik samen met Cecelia boodschappen ben wezen doen…. Tussendoor ben ik bij verschillende bedrijven naar binnen te lopen, en te vragen naar werk. Brutalen hebben de halve wereld nietwaar ? Echter was het bij ieder bedrijf zo van: heb je je Resume bij ? Ja? Dan geven we die wel aan de baas…. Afwachten dan maar.

Smiddags kwam Les de huisbaas kijken naar het fornuis, als tussentijdse oplossing hebben we nu een old-school camping setje waarop we kunnen koken. Die avond heb ik hutspot gemaakt. Kan de Nederlandse kost toch niet geheel loslaten.

Zondag 23 Oktober.

Na mezelf een paar keer te hebben omgedraaid, schrok ik op gegeven moment wakker van het feit dat het al half 12 was. Kan me niet herinneren wanneer ik voor de laatste keer zo lang op bed gelegen heb. Maar snel uit de veren, ontbijten, en de fiets op. Het was niet echt heel lekker weer – lees: 22 graden en bewolkt- dus ideaal.

Ik had van de receptie van het Australian River Instiitute gehoord dat er vanaf de Uni een fietspad liep naar de stad. Een kleine 16 km…. Echter wel ontiegelijk heuvelachtig, en constant naast een snelweg. Maar goed, het was de enige mogelijkheid om een beetje veilig te fietsen.

Na een aantal kilometer op weg te zijn, hield het fietspad in een keer op…. Dus ik zoeken, en na een kwartier toch weer het vervolg gevonden. Nu kan het zijn dat dit een keer voorkomt… Maar nee, welgeteld 5 keer verdween het fietspad gewoon, om na 300 tot 500 meter weer te verschijnen.

Aangekomen in het centrum een klein rondje gefietst langs de rivier, en ff me pauze gepakt voordat ik weer aan de terugweg kon beginnen.

Eenmaal thuis, nog wat gesolliciteerd online, serietje gekeken, en geskyped met het thuisfront.

Rond 6u kwam Kenneth me kamer binnen om te vragen of ik mee ging volleye. Prima!

Ik denk dat ik mensen aantrek ofzo, want normaal waren er iets van 10 mensen, waar het er nu 30 waren haha. Echter kwam ik erachter dat mijn volleybal skills toch niet helemaal zijn weggezakt. Maar het is meer om de lol, niks serieus…

Savonds was ik ondanks het uitslapen toch wel kapot, dus ging het lichtje vrij snel uit… (letterlijk en figuurlijk… me nachtlampje ontplofte toen ik hem aan wilde doen).

Maandag 24 Oktober

Vandaag de fiets ingeleverd op de uni. Balen… Op zoek naar een nieuwe dan maar.

Maar toen ik de fiets ging afgeven aan me begeleider, kwam ze wel met het feit dat de heer Olley dan ook eindelijk op school was, en we een gesprek met hem konden hebben. Het zou nu dus eindelijk eens duidelijk worden wat ik allemaal kon gaan doen.

We zouden echter een uurtje of anderhalf moeten wachten voordat de heer Olley tijd had.

Na 2 weken wachten was het dan eindelijk zo ver. Het gesprek met de heer Olley. Een aardige man. Maar de wantrouw blijft op het moment. Ik weet niet meer zo goed welke mensen 100 procent aardig zijn, of dat het gespeeld is. Uit het gesprek kwam naar voren dat ik veelal bezig zou gaan met het vergaren van data.

Bijvoorbeeld luchtfoto’s van het gebied dat ik zou onderzoeken zijn namelijk nog niet in het bezit van de Uni, en ik moet ze gaan halen bij het “Department of Natural Resources and Mines”. Hier moet ik ze inscannen, en opsturen. Dit geintje gaat ongeveer 4000 euro kosten. Maar mij een zorg, de uni betaald. Ook de afvoerdata die ik nodig heb (tot voor 1930), is er nog niet. Genoeg te doen dus… Vooral omdat ze aan het einde een artikel van me verwachten… Oeps…

De rest van de dag (tot 22:00u) heb ik eigenlijk gespendeerd aan het schrijven van mijn report… Waarna ik snel naar huis ben gehold en me bed ben ingekropen haha.