Yeah, veldwerk!

Week 8

(Er zullen wat spellingsfoutjes inzitten, dit omdat me laptop is ingesteld op Engels, en het dus automatisch woorden veranderd, Oowja, plus dat het mezelf niet zo bar veel uitmaakt haha)

Dinsdag 22 November

Hmmmm mijn fotos zijn er nogsteeds niet. Balen. Ik ben nu op zo een moment aangekomen dat ik echt niks meer kan doen aan me thesis voordat ik die fotos heb... Hopen dat ze morgen binnenkomen.

Vandaar dat ik vandaag opniew naar werk heb gezocht op internet, echter nu voor de maanden Februari en Maart... Daarnaast heb ik nog me rapport en paper (tot zover) een keer kritisch doorgelezen. Voor de rest me modellen nog een keer gecontroleerd etc etc...

Maar wat er wel is binnengekomen vandaag is de nieuwe as van me achterwiel. Dus die heb ik er savonds ingezet. Echter denk je dat dat lukt... Natuurlijk niet. De bouten op de oude as zitten zo vast dat ik ze niet loskrijg met het gereedschap dat ik heb. In dezer dagen toch maar een fietsenmaker zoeken die misschien wel de juiste materialen heeft! Want, dat lopen hier is ook niet echt alles.

Nadat ik daarmee klaar was ben ik eigenlijk rond 10u meteen naar bed gegaan. Om een of andere reden was ik echt helemaal op!

Woensdag 23 November

Smorgens opgestaan met de hoop dat me luchtfotos er zouden zijn... Anders zou ik echt niks kunnen doen vandaag.

Maar helaas, geen fotos... Maar omdat ik ook geen zin had om thuis mezelf te gaan vervelen, ben ik eigelijk een rondje op het lab wezen doen om te kijken of er nog iemand hulp nodig had... En gelukkig, iemand kon nog wel wat handen gebruiken bij het analyseren van grondmonsters.

Dus mezelf in een labjas gehijst, en de hele morgen in een donkere kamer gestaan om mosters the labellen, en door te meten. Nouja donker, het is heel donker rood licht. Soort van nachtvisie zeg maar haha.

Eenmaal buiten was het wel weer ff wennen dat felle licht. Zodoende loop je zonder erg gewoon tegen een kapstok aan.. Oeps.

Tijdens de lunch ben ik eigelijk heel brutaal de "werkplaats" van de uni ingestapt om te kijken of ze de moeren van mijn as los konden krijgen, en gelukkig, dat konden ze.

Na de lunch had de heer Olley een meeting van me begeleider gecancelled zodat ze mijn paper eens goed kon doorlichten... Nou ik dacht dat ik best wel goed werk had gedaan... Maar tegen 9u savonds was ik nog niet eens op de helft van het verwerken van alle comments... Ik had net 1 pagina van de 5 gedaan...

Eenmaal thuis heb ik opnieuw geprobeerd me fiets te maken. En gelukkig, na uurtje of anderhalf sleutelen hij was gemaakt! Nu kan ik weer lekker fietsen... Jeeeeeej!

Donderdag 24 November

Toen ik de computer eenmaal had opstart smorgesn, was het eerste wat ik deed naar mijn mailbox gaan, om te kijken of inderdaad mijn fotos al gearrvieerd waren. Maar helaas.... Daarna kreeg ik ook gelijk een berichtje dat er vandaag ook geen labwerk te doen was... Dit betekende dat ik alle tijd had om de rest van me feedback te verwerken. Daar was mijn dag ook gelijk mee gevuld. Echter rond een uur of 3, kreeg ik telefoon... DE FOTOS WAREN BINNEN!!!! Eindelijk! Nu kan ik morgen beginnen met het bewerken van de fotos zodat de software ze kan lezen.... Rond een uurtje of 9 was ik klaar, en dat kwam mooi uit.. om half 10 had ik namelijk nog een afspraak met de huisbaas om te kijken of ik niet in een andere kamer kon, die nu toch leegstaan. Mijn kamer heeft wel de luxe van een eigen badkamer, maar ook gelijk een hele hoop herrie van de drukke straat hierachter. Mijn eventueel nieuwe kamer is 10 dollar in de week goedkoper, koeler en stiller! Echter wel kleiner en geen eigen badkamer (nouja vanaf 4 december wel, want dan is het huis voor de rest leeg haha).

Toen ik eenmaal in me bed lag kwam ik eigenlijk wel tot de conclusie dat het best een productieve dag is geweest.

Vrijdag 25 November

Eigenlijk een hele simpele dag...

Uni, Uni, Uni, Uni.... van 9 tot 9. Niks bijzonders vandaag.

Op een dingetje na, rond een uurtje of 7 kreeg ik nog een uitnodiging om woensdag een halve dag mee het veld in te gaan... Eindelijk weer us ff de stad uit!

Savonds toch begonnen om vast wat dingetjes over te huizen naar me nieuwe kamer!

Zaterdag 26 November

Vanmorgen de laatste spulletjes overgehuist naar de kamer tegenover mij! Gelijk alles goed schoongemaakt (lees, ff stofzuigen en klaar).

Voor de rest wat de dag gewoon weer gevuld met het werken aan de thesis. Echter moest ik om 8u weer thuis zijn, om de administratie af te ronden van de verhuizing. Dus ik was een keer vroeg thuis haha… el goed veel kunnen doen aan me luchtfotos. Dus ik was wel weer voldaan voor die dag!

Savonds nog een klein beetje me kamer aangekleed met wat posters op A4… Omdat de schoonmaaktster niet meer mijn kamer in hoeft, hoef ik ze er ook niet meer af te halen voorlopig…

Zondag 27 November

Lekker geslapen in me nieuwe kamer! Het is inderdaad een stukje stiller als me oude kamer! Maargoed, vandaag hadden ze slecht weer voorspeld (lees: bewolkt), dus een mooie dag om op de uni te spenderen. Echter heb ik vandaag niet alleen maar aan mijn thesis gewerkt, maar vooral bezig geweest met het plannen van mijn droomreis! Gewoon eens kijken wat er allemaal mogelijk is, en wat ik allemaal wil gaan doen. Nu zit er een reisorganisatie op de uni waarmee ik aankomende woensdag een gesprek heb om te kijken wat zij voor me kunnen regelen. Dus heb me vast een beetje voorbereid.

Rond een uurtje of 8 ben ik naar huis gereden om te gaan strijken! Jaaa je moet echt alles zelf doen!

Voor de rest was het weer vroeg naar bed! Want de aankomde 2 dagen staat er veldwerk op het programma! Ookal is het niet voor me eigen thesis, ik wil graag ff iets anders dan alleen maar data verwerken achter een PC. Vandaar dat ik mezelf aangeboden heb als Research Assisstent voor het grote project, waar mijn thesis deel van uitmaakt!

Maandag 28 November

Smorgens om 7 uur zijn we met een team van 6 man weggereden vanaf de uni (3 onderzoekers, 2 PHD studenten, en ik)!. Met 2 grote Toyota Land Cruisers zijn we richting het gebied van de upper-Brisbane gereden, om hier bodemmonsters te nemen van verschillende rivierterrassen van de Brisbane river. Na een kleine 2 uur kwamen we aan, en zijn we gelijk begonnen met het spannen van doeken tussen de auto’s zodat we op zijn minst een beetje schaduw hadden. Is opzich wel fijn met een temperatuur oplopend tot 35 graden. Echter vergis je niet… Omdat hier bijna geen Ozon in de lucht zit, brand de zon echt een stukje harder dan in Nederland (Zonnebrand factor 50 lachen ze hier om).

Daarna was het “Veld-werk spanje” (BWA-lezers) all over again… Wat betekend: gaten hakken in riverterassen om te kijken hoe de bodem eruit zit. Echter hier zijn het door de vloedgolf van 2011 en 2013 geen terrasjes van een metertje of 2, zoals gewoonlijk… Nee die verrekte dingen zijn minimal 8m diep!... Dus je kunt wel nagaan hoe slopend dat is… Maar na een gat terras te hebben gedaan was het tijd voor lunch. Lekker luxe met wraps, druiven, nootjes, fruit, yoghurt, salades vis… De verbrande calorieen toch weer aangevuld! Smiddags hebben we nog 2 terrassen gedaan, waarna we naar onze overnachtingsplek zijn gegaan. Het werd immers donker. Onderweg was iedereen behoorlijk moe, maar op een gegeven moment was ik klaar wakker… Wacht.. was dat nou… een Kanga….. OOOOOOOHFUCK!! Er spring teen kangoroo naast ons met ons mee.. !!! GAAF!! (me eerste kangaroe hiero!) Dat was wel echt mijn moment van de dag!

Via AirBNB heeft iemand een huis gevonden vlak bij ons studiegebied, waar we zouden verblijven: Een prachtige oude boerderij bovenaan een heuvel, met uitzicht over de Great Dividing Range! Een patio met hangmatten maaktje het natuurlijk helemaal af. De rest van de avond was eigenlijk vrij simpel: Bier, BBQ, en het kijken naar bliksemflitsen in de verte! Echt een topavond. Echter was er nog wel een klein dingetje midden in de nacht… Rond 3 uur gingen tegelijkertijd alle rookmelders in het huis af… voor maar 5 seconden… Maar vreemd was het wel… Iedereen schrok zichzelf de tering natuurlijk.

Dinsdag 29 November

De volgende morgen warden we gewekt met de geur van verse “Biscuits” (Scones zonder de suiker). Een van de onderzoekers had ze vers gebakken voor het ontbijt, samen met “gravy and egg”, want er moest weer gebikkeld worden vandaag! Opnieuw 2 terrassen bemonsterd, wat eigenlijk vrij snel ging! Dit vanwege het feit dat er minder grote stenen in de bodem zaten! Met als gevolg dat we rond 3u klaar waren. Omdat we toch nog wel wat tijd hadden zijn we daarom naar wat andere plekken gereden om gewoons eens te kijken hoe de rivier zich de laatste tijd had ontwikkeld. Opzich wel leuk! Beetje crossen door lege rivierbeddingen met een 4X4. Het blijft echter wel apart om nu op de bodem van een rivier te rijden, waar in 2011 het water meer dan 16m hoog stond!

Onderweg van plek naar plek kwamen we langs allerlei zij-riviertjes van de Brisbane-river. Echter diegene die de namen heeft bedacht voor deze stroompjes… man man man… Volgens mij hebben ze deze genoemd naar het feit wat ze het eerste zagen toen ze de kreekjes ontdekte. Dit resulteerd in: Dead horse creek, 5 mile creek, sandy creek, Greencovered creek: Ivory creek, Dog creek, Tea time creek, Dead cow creek, brown water creek… En Black but creek (dus…..).

Savonds wilde ik eigenlijk nog even wat aan me thesis zelf werken. Echter kwam ik erachter dat me sleutel van me werkkast op het kantoor thuis lag… DAMN. Maargoed, ik was echt helemaal gesloopd van de afgelopen dagen, dus had er uiteindelijk wel vrede mee. Thuis heerlijk gedouched, verhaaltje en fotos bijgewerkt, en slapen!

Thesis, Oepss.. Thesis, Thesis, Rennen!!, Thesis, en dan is je huis leeg....

Dinsdag 15 November

Vanmorgen toch maar weer eens een keer een rondje gemaakt langs een deel van de bedrijven waar ik een paar weken geleden me CV heb afgegeven. Gewoon om me gezicht weer eens te laten zien, zodat ze zien dat ik wel echt gemotiveerd ben om te werken… Zonder resultaat helaas.

Van 10 tot 4 heb ik gewoon aan me thesis op de uni gewerkt. Echter om 4u heb ik de bus gepakt naar South-bank (de buurt aan de andere kant van de Brisbane river van het centrum). Hier had ik afgespoken met Cecilia, Julia en de 2 Duitse vrienden van Julia, Tim en Marian. Samen hebben we de veerboot naar Kangeroo point genomen, waar je vanaf een rotswand een hele mooie zonsondergang te zien krijgt over de skyline van Brisbane. Omdat de rest allemaal volgende week maandag vertrekt, was dit voor hun toch nog wel iets om af te vinken op hun bucketlijst… En ik grijp alles aan om maar weg te zijn van mijn thesis op het moment haha.

Maar de zonsondergang was prachtig, en ook de skyline van Brisbane bij nacht is zeker de moeite waard (foto’s op facebook). Rond 7u hebben we de veerboot weer teruggenomen naar South-bank, en vanaf daar weer de bus naar huis… Rond half 9 was ik weer thuis, waarna ik tot 11u weer aan de thesis heb gezeten…

Woensdag 16 November

Hmm gisteravond vergeten de wekker te zetten. Althans te wijzigen... Ik heb hem vorige week schijnbaaar ergens uitgezet voor de woensdag, maargoed. Om 9u stond ik klaar wakker naast me bed. Dus snel snel aangekleed ontbijt en lunch gemaakt en naar de uni. Ik had om half 11 namelijk een afspraak met iemand die mij het een en ander over nieuwe software ging uitleggen dat ik kon gebruiken.

Eenmaal op school aangekomen, snel ff gedouched (jaaaa luxe ik weet het. Maar dat mag ook wel als het hier elke dag minimaal 20 graden is, en je bergop naar de uni moet... Ook prettig voor je mede-studenten) en net optijd voor mijn uitleg.

Rond 12 was ik klaar. Toen ik weer op mijn werkplek was, kwam Mischa (een PHD student die bij mij in de ruimte zit) naar me toe, of we nu niet even een biertje konden drinken ipv het eind van de middag, hij had namelijk een vergadering van 2 tot 5... Ik denk dat dit even een introductie nodig heeft:

Ik was er vorige week achter gekomen dat 3 PHD studenten bij mij in de zaal vissers zijn... Dus ik dacht, daar kan ik het wel mee gaan vinden... Dus om een beetje sociaal te doen, heb ik me stoute schoenen aangetrokken, en gevraagd of ze niet mee een biertje wilde gaan drinken vandaag aan het eind van de middag. Kortom prima plan...

Maar het liep dus even wat anders... Mijn ontbijt bestond dus uit 5 bier...

We tot een uur of 3 in de uni-bar gezeten, toen we besloten dat het tijd werd om maar weer eens aan het werk te gaan...

Nu had ik maandag (na het bespreken van het rapport over de luchtfotos) afgesproken met de heer Olley dat ik eerst 4 fotos zou kopen om te kijken of ik er inderdaad mee kon werken. Dus zo gezegd zo gedaan. Echter moest ik vandaag dus nog die fotos laten zien aan hem, of hij ook vond dat 2500 euro voor een 96 luchtfotos goed besteed geld was...

In eerste instantie was het wel iets van Oepss... Maar nu kan ik zeggen: met 5 bier zonder bodem.... BRILJANT PLAN!

Met mijn (op dat moment zeer verrassend vloeiend engels) had ik hem binnen 3 minuten omgepraat, met wat ik alleen maar slap gelul vond haha... Maar goed, ik heb hem weten te overtuigen. Nu morgen dus de rest van de afdeling nog.

Daarna heb ik doorgewerkt aan het rapport van me thesis. Waar ik op dat moment bijzonder veel inspiratie voor had haha.

Rond een uurtje of 9 ben ik gestopt, en ben ik (weer nuchter) nog langs een paar bedrijven rond de uni gegaan om mijn CV af te geven...

Voor de rest heb ik nog 3 keer gecheckd of ik inderdaad mijn wekker voor morgen had gezet!

Slaap lekker!

Donderdag 17 November

Vanmorgen was het dan zo ver... Mijn presentatie voor de leerstoelgroep... Ik had me goed voorbereid, dus in principe was het niet zo heel moeilijk. Beetje stom lullen over wat je berekend hebt. Aan het eind was iedereen eigenlijk wel overtuigd, en kreeg ik alleen maar positieve feedback!

Die 2500 dollar is in de pocket.

Alleen nu kwam het. Op het moment dat ik wilde betalen, moest ik dat doen via de creditcard van de afdeling... Maar denk je nou dat die makkelijk te vinden is... Nee. Ben er in totaal 2,5 uur mee bezig geweest om iedereen te bellen/mailen/ op te zoeken wie dat ding zou kunnen hebben. Heb je hem uiteindelijk... Staat er niet genoeg geld op. Fijn... Dus weer een uur verder om geld bij elkaar te sprokkelen. Maar uiteindelijk is het gelukt!

Voor de rest ben ik tot 9u bezig geweest met me verslag... Daarna lekker naar huis, onderweg nog door een oppossum achterna gezeten haha. Hij zat op een vuilnisbak op de campus. Dus ik wilde een foto maken, bedoel heb nog nooit eerder zo een beest gezien... Maar had de filtser aan laten staan, en dat vond ie niet zo leuk. Dus ik moest echt ff sprintje trekken van een tiental meters om te laten zien dat ik zijn avondmaal niet ging verstoren. Voor de rest thuis een serietje gekeken en naar bed!

Vrijdag 18 november

Vanmorgen extra vroeg begonnen, rond een uurtje of 7 liep ik thuis weg... Vanmiddag zouden we met een studentenvereninging naar een nationaal park gaan om daar gloeiwormen te gaan bekijken in een grot... Dus eerder weg om toch nog een paar uurtjes te maken.

Echter merkte ik wel dat dit gelijk invloed had op me prestaties... Kreeg maar niks gedaan vandaag. Echt super demotiverend.... Daarnaast kreeg ik ook nog eens het bericht van het Department waar de luchtfotos vandaan komen, dat de helft van de photos die ze aanbieden niet eens beschikbaar is... Fijn... Maargoed dat lossen we volgende week weer op.

Tegen een uur of 5 zouden we verzamelen op de campus om naar het nationaal park te gaan. een kleine 1,5u rijden. Echter bleken er maar 6 man op te komen dagen. En daarnaast stond al het verkeer vast rondom brisbane waardoor we niet voor middernacht terug zouden zijn. Hierdoor haakte de rest ook af... DAMN... Zit niet echt mee vandaag.

Dan maar weer terug aan de thesis.

Rond 10u was het naar huis, en naar bed!

Zaterdag 19 November

Na het standaard ochtendritueel, was ik rond 9u weer op weg naar de uni...

Ik kon er vandaag voor kiezen om mee te gaan naar de Gold-coast samen met Julia en Cecilia.

Ze wilden graag nog een keer naar Surfers paradise, omdat ze daar nog niet geweest waren. Maandag gaan ze op een rondreis door Australia, waarna ze ook niet meer terugkomen naar Brisbane, waardoor dit de laaste mogelijkheid voor ze was. Echter omdat ik vorige week al geweest was, en toch dingen moet gaan laten schieten (ivm budget, omdat ik nog steeds geen werk heb) had ik toch maar besloten om aan de thesis te werken vandaag.

Wel is het altijd heerlijk rustig op zaterdag in de PHD ruimte, wat ook wel fijn is als je je echt moet concentreren. Ik wilde namelijk gaan beginnen aan de introductie van mijn paper.

Rond een uurtje of 6 loop ik altijd mijn gebruikelijke rondje rond de campus. Even de gedachten verzetten, en bewegen! Op mijn route ligt altijd een flink stuk door het tropische regenwoud waarin de campus zich bevind. Tot nu toe had ik hier nog niet echt wildlife gezien (jaa vogels, insecten, muggen, spinnen, padden etc.) maar daar kwam vandaag toch verandering in. In eerste instantie dacht ik nog dat het een stok was. Maar toen het begon te bewegen besefte ik voor het eerst in mijn leven toch een wilde slang voor me had, die groter was dan een halve meter... Toch weer een hoogtepuntje.

Rond half 9 kwam ik weer thuis aan, waarna Julia een diner zou maken. Omdat dit toch wel een soort van het laaste avondmaal samen was, wilde ze graag iets maken (en omdat ik en Cecilia al een paar keer voor haar gekookt hadden haha).

De rest van de avond heb ik opgevuld met in bed een film kijken....

Zondag 20 November

Saaaai en standaard dagje... Boodschappen gedaan, naar de uni om te werken aan me paper... Geskyped met het thuisfront en daarna op naar huis.

Savonds heb ik nog een aardappelschotel gemaakt voor Julia en Cecilia als afscheidskado. Ik had gisteren namelijk gevraagd welke gezond gerecht ik nog voor ze kon maken, voordat ze de wereld van de fast-food induiken de komende dagen.

Het is wel raar om te bedenken dat zometeen het wel erg stil gaat zijn in huis, nu 3 van de 5 mensen weg zijn. Emma (me australische huisgenote) hebben we de afgelopen dagen ook al niet meer gezien, en ze moet er voor dinsdag uit zijn... Dus we nemen aan dat ze al weg is ?

Maar weer lekker een filmpje gekeken savonds in bed, en rustig gaan slapen...

Op naar weer een nieuwe week!

Maandag 21 November

Toch wel raar wakker worden zo in een leeg huis... Alleen Kenneth is er nog, maar dat is ook nog maar een weekje of 2. Word wel saai zo alleen ben ik bang. Maargoed.

Smorgens maar weer een rondje langs verschillende bedrijven gedaan om mijn gezicht te laten zien. Maar opnieuw zonder resultaat, ik word er langzaamaan wel moedeloos van...

De rest van de dag heb ik vooral mijn rapport verbeterd. Ik wacht nog steeds op mijn luchtfotos, en ik kan echt niks meer doen aan me onderzoek, zonder dat ik die fotos heb. Dus daarnaast heb ik me ook gefocussed op het zoeken naar werk na me thesis. Ik kan namelijk via een bureau een training krijgen, en dan gegarandeerd werk voor 3 maanden. Echter houd ik hier niet zo veel van over. Daarnaast kan ik ook nog fruit gaan plukken bij verschillende boeren, echter heb ik hier geen 100 procent baangarantie, maar zul je wel een stuk meer gaan verdienen, en zit je nergens aan vast! Dit is wel meer een avontuur, en mocht je klaar zijn met werken, dan kun je gewoon stoppen! Zelf weet ik nog niet zo goed wat nu beter is... Dus AL het advies is welkom!!

Rond 9u was het wel weer mooi geweest. Omdat ik nogal veel dingen gedaan had vandaag, vond ik dat ik wel een lekkere maaltijd verdiend had. Vandaar dat ik het australische recept voor pannenkoeken heb opgezocht, en ijverig aan de slag ben gegaan! Picklets heten ze. Heerlijk!

Fotos staan weer op facebook!!

Let's go surfing!

Dinsdag 8 November

Vanmorgen deed me neus toch wel heel pijn... Dus besloten om eerst maar even langs de huisarts op de uni te gaan om het te laten checken!

Aan de hand van mijn beschrijving over water er gebeurd was, en het nodige geduw en getrek aan mijn neus werd de volgende conclusie getrokken: Gebroken neus. Echter hij staat recht, en geen losse stukjes bot of wat dan ook te ontdekken. Voorkom dat er iets tegen aan komt, en rustig afwachten. Mocht het erger worden, dan graag terugkomen.

Uhmmm oke! prima....

Als troost hadden we met de leerstoelgroep wel een koffiepauze om 10 uur smorgens. Ik werd eindelijk eens geintroduceerd aan alle onderzoekers etc... Welgeteld meer dan 120 man... Das toch even wat anders dan op de Wageningen universiteit! Daarnaast zijn de koffiepauzes ook wel even wat luxer. Fruit, kaasplankjes, gebak, soesjes, borrelnootjes, chips, etc etc etc... Daarentegen worden ze wel maar een keer in de 2 weken gehouden...

Gelijk daarna heb ik eigenlijk me eerste resultaten besproken met de heer Olley, die zeer tevreden was. Hij is (zegt hij zelf) absoluut geen meteoroloog. Dus om dan resultaten te bespreken die voor jou logisch zijn, geeft toch wel een soort van machtsgevoel haha. Tijdens het gesprek kom je erachter dat je hier en daar nog wel dingen kunt aanvullen, en daar heb ik me de rest van de dag dan ook mee bezig gehouden. Daarnaast heb ik ook nog iemand ontmoet tijdens de koffiepauze smorgens die me zou kunnen helpen aan de satelietfoto’s… welke mensen te benaderen… Dus daar heb ik smiddags ook een kopje koffie mee gedronken.

Vandaag wel lekker vroeg naar huis. Om half uur zou het namelijk de hel losbarsten, als het gaat om onweer… Dus ik om kwart over 7 naar huis… Maar onweer gezien ? Neeuhh… The story of my life haha.

Omdat ik al een paar weekjes kook op de dinsdag, wilde Julia en Cecilia graag iets terugdoen. Zij zouden vandaag koken… Mexicaans!! Dus ik kan nu Enchillada’s maken!

Woensdag 9 November.

Vanacht werd ik weer een keer wakker van de palmbomen naast me kamer die een boel geluid maken, en krijsende geluiden. Was nu toch wel aardig benieuwd wat dit nu veroorzaakt…. En ja hoor, net wat ik dacht… Een kolonie vleerhonden terroriseert snachts onze buurt haha.

10 u de volgende morgen had ik een Koffie-pauze met een “Mate”. Ik heb mezelf ingeschreven bij soort van Buddy vereniging om zo meer mensen hier te leren kennen. Aardige gozer, uit Perzie, jaaa ik ga internationaal doen haha.

De rest van de dag was het weer ouderwets schelden op de computer omdat het allemaal nite meewerkte haha.

Donderdag 10 November

Vanmorgen kreeg ik een appje van een onbekend nederlands nummer, Olaf was zijn naam... Een huisgenoot uit Wageningen had mijn nummer aan hem gegeven, omdat hij wist dat ik op een Australische universiteit zat. Omdat diegene graag volgend jaar in Australie wilde gaan studeren,was hij hier nu al om een beetje rond te kijken naar verschillende universiteiten. De vraag was dan ook of ik een rondleiding wilde geven. Natuurlijk wil ik dat! Maar voor die tijd heb ik smorgens eerst nog contact gezocht met de mensen van het Department of Natural Resources and Mines, voor de luchtfotos die ik nodig heb… Ik heb zo een idee dat dit wel eens lang kan gaan duren, aan de manier van handelen (verwacht binnen 4 weken een antwoord op verstuurde mails, en de telefoon nemen ze niet op). Smiddags heb ik Olaf een beetje de campus laten zien, en het een en ander verteld over hoe het leven in Australie is, althans wat ik heb meegemaakt… Het klinkt raar, maar het is toch wel fijn om weer eens gewoon nederlands te kunnen praten. Ookal merkte ik wel dat ik er heel snel een engelse term uitgooi nu haha. Uiteindelijk zijn we in de bar beland, waar we nog iets gedronken hebben… Cola uiteraard, want ik had nog wel wat werk te doen die dag!!. Toen ik savonds tegen een uur of 10 naar huis ging, gebeurde er toch wel wat onverwachts… Op een gegeven moment ging het fietsen nogal zwaar…. Het bleek dat ik mijn achterwiel verloren was… De as was finaal doormidden… KUT! Nu moet ik op zoek naar een nieuwe as, wil ik nog wel een beetje blijven fietsen… Wat toch wel echt noodzakelijk is, omdat lopen hier echt geen optie is. Balen!!!

Maar fuck yeah, ik zou niet een echte Nederlander blijven als ik savonds niet het Sinterklaasjournaal terug kan kijken op BVN!!!! (de rest van de nederlandse tv zoals RTLXL, NPOgemist etc kan ik hier niet kijken vanwege een of andere wet)…

Vrijdag 11 November

HEEEEEUUUUUUY BIER!!!!! Vandaag is het carnavalsseizoen begonnen! En lekker voor jullie, hier begint ie gewoon 9u eerder.... Maar zie dit phenomeen maar eens uit te leggen aan buitenlanders... Vooral waarom je zulke achterlijke muziek draait smorgens vroeg tijdens je koffiepauze haha.. Gaat niet...

Echter vanmorgen om 11:11 precies zat ik bij een uitzendbureau van de uni, om daar eens mijn CV door te lichten. Het schijnt dat hier hele andere dingen belangrijk zijn om in je resume te zetten... Zoals of je op je werk kunt komen, of dat je moet worden opgehaald etc....

Toen ik daarna weer terugliep naar mijn werkplek, heb ik dan eindelijk me eerste wildlife gespot in Australie... Hoog in een boom zat een Koala... Ookal beweegt zo een beest de hele dag niet, het is wel apart om te zien!

De rest van de dag was eigenlijk gevuld met rapporten schrijven, en het proberen contact te leggen met de Landsat mensen (voor de fotos)...

Ik ben er inmiddels wel achter dat de foto's die ik minimaal nodig heb, bij elkaar zo een 2000 euro gaan kosten.

En volgende week maandag en donderdag mag ik tijdens de koffiepauze me plan gaan verdedigen ten opzichte van de gehele leerstoelgroep. Kom maar eens met een goede reden dat we inderdaad die foto's moeten kopen... Vandaar ook het rapport van vandaag.

Savonds heb ik eigenlijk niet zo heel veel meer gedaan. Eens een keer vroeg naar bed. Want morgen gaat de wekker weer om 6u!! ^^

Zaterdag 12 November

Oke… 5 over 6 ging de wekker. Maar om 7u moest ik klaar staan buiten. Dus snel onder de douche en ontbijt gemaakt. Om 7u kwam er een auto voorrijden. Ik ging vandaag namelijk voor het eerst SURFEN!!

Tijdens de field-trip van vorige week was ik in gesprek geraakt met een vrouw (schat jaar of 30) die meedeed aan de conferentie. Ze vroeg wat ik zoal deed in het weekend, als ik niet werkte aan mijn thesis. Waarop mijn antwoord was: werken aan me thesis…. Dat vond ze niet kunnen haha. Ze vroeg daarna wat ik graag wilde doen in Australie. En wat wel hoog op mijn bucketlist staat voor de tijd dat ik hier ben, is leren surfen. Nu wilde het toeval dat zij met een paar vriendinnen een paar weken geleden was begonnen met het nemen van lessen. En als ik wilde dat ik gewoon nog meekon…. JA NATUURLIJK!

Afgelopen maandag kreeg ik een berichtje van haar dat ze wilde gaan surfen vandaag. De vraag was of ik even me thesis aan de kant kon zetten, om mee te gaan. Zeker!

Dus zo gezegd zo gedaan, en vanmorgen in de auto gesprongen om naar de Gold-coast te gaan, samen met nog 3 vriendinnen van haar.

Eenmaal aangekomen, ontmoeten we onze 2 surfinstructeuren op de parkeerplaats van het strand.

Ze hadden wel een mindere mededeling gelijk… de wind kwam vanaf zee, waardoor de golven eigenlijk heel slecht waren. Maar omdat we maar met zijn 5e waren, konden we prima leren wanneer te timen om te beginnen peddelen voor een golf, en hoe op een surfplank te staan. De surfschool was niet meer dan een vrachtwagen, waarin alle materiaal lag haha. Na onszelf in een wetsuit te hebben gehijst, hebben we de eerste basisinstructies op het strand gekregen. Na een kleine 20 minuten mochten we dan het water in…. Gewoon lekker warm hahaha. Geloof het of niet, de eerste golf die ik nam, stond ik gelijk rechtop op mijn surfplank haha. Dat geeft wel ff een kick! Ik kreeg zelfs applaus van de reddingsbrigade die naast ons op het strand aan het oefenen waren haha.

Maar de volgende 20 keer viel ik gewoon om haha. Geen natuurtalent helaas.

Echter gebeurde er toen wel iets bijzonders… Een dolfijn kwam even kijken waar we mee bezig waren. Serieus, dat is echt onwerkelijk… Gewoon surfen met een dolfijn echt 4 meter van je vandaan… Mijn dag kon niet meer stuk.

Het is me gelukt om nog 2 keer op mijn board te staan, en een golf uit te surfen tot het strand. Het word namelijk steeds lastiger om op je board te “springen” vanwege dat je armen meer vermoeid raken.

Na afloop kregen we nog een waardebon voor een smoothie bij een locale strand-tent waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt.

Eenmaal terug thuis was ik wel kapot. Echter was in onze wijk een Asian food-festival aan de gang, waar ik graar wilde kijken…. Maar net op het moment dat ik wilde gaan, barste er een gigantische regenbui los… Hmmm dan maar aan de thesis werken voor een uurtje. Toen het eenmaal droog was, toch maar gegaan. Helaas viel het festival zelf nogal tegen. Het waren gewoon de winkels die hapjes verkochten voor 2 dollar… Niks speciaals qua muziek of koken ofzo.

Savonds heb ik nog een filmpje gekeken, en ben ik vroeg naar bed gegaan… Topdag!

Zondag 13 November

Saai dagje vandaag… Opgestaan, wasje gedraaid, boodschappen gedaan…. Ook maar mijn achterwiel eens los geschroeft om te kijken wat voor een as erin zit… Hij was echt gewoon doormidden gebroken… Ff snel op internet gekeken of ik ergens dezelfde kon vinden. Voor een kleine 30 dollar heb ik er eentje. Alleen dan moet hij wel vanuit de andere kant van Australie komen haha. Maar goed, fietsen zonder achterwiel is nou ook niet echt een optie.

De rest van de middag heb ik eigenlijk aan me thesis gewerkt, en s’avonds nog weze volleyen.

Maandag 14 November

Vanmorgen wakker geworden met het nieuws dat er een goede aardbeving is geweest in New-Zeeland... Normaal is dat echt een ver-naast-mijn-bed-show. Maar nu is dat toch wel iets anders... Vooral omdat je toch plannen hebt om daar eens een kijkje te gaan nemen (onder het mom van nu we er toch zijn). Deze voornemens blijven echter fier overeind staan. Misschien wil ik er nu nog wel liever heen...

Voor de rest heb ik vandaag mijn rapport gepresenteerd aan de heer Olley en Justine... Ze waren beide wel te spreken... Nu afwachten wat de rest er van denkt op donderdag...

Voor de rest heb ik vandaag opnieuw een aanvraag gedaan voor mijn luchtfoto's en gewerkt aan mijn eindverslag, totdat het om 23:00u bedtijd was. Niks spannends haha.

Van verjaardag tot bloedneus...

Dinsdag 1 November

Vandaag saaie dag eigenlijk. Hele dag op de uni om maar statistiek te bedrijven op mijn afvoerdatasets. Het enige lichtpuntje was mijn Skypegesprek met Kees die dag haha. Fijn om ook eens mensen te spreken op een dag, dan alleen maar tegen een PC te schreeuwen, die toch niets terugzegt.

Savonds toch maar weer mijn kookskills laten zien en proeven aan me huisgenoten: Pulled chicken met een krieltjes-tomaat-overschotel. Aanrader haha.

Savonds vroeg me bed, in want de volgende morgen moeten we er weer om 6u uit...

Woensdag 2 november

Vanmorgen moest ik om 7u op de uni staan... We zouden namelijk op een fieldtrip gaan. Niet naar mijn eigen studiegebied, maar het is in ieder geval een excuus om de stad uit te gaan!

Eenmaal op de Uni, was het wachten op onze lift voor die dag. Justin zou namelijk voor een of andere conferentie een groep van 25 man rondleiden, om naar de effecten van de 2011 overstroming te kijken in de Upper-Brisbane catchment. Ik zou samen met Justin, een andere phd student en de decaan de de Australian river institute de groep compleet maken.

Om 5 voor 7 kwam de decaan voorrijden in een grote Toyota Patrol. De conferentie-groep zouden we ontmoeten in de Upper-Brisbane catchment. Echter de ontmoetingsplek was nog wel een kleine 2 uur rijden haha.

Die dag hebben we eigenlijk een soort toer gedaan, met 5 stops langs de Brisbane River. De eerste was in het veld, waar je heel mooi de rivierterassen kon zien. De 2^e stop was in het bezoekerscentrum van de Wivenhoe-dam (heel mooi om te zien). 3^e stop was de outlet van de dam, de 4^de een brug waar de tekenen van de overstroming nog te zien waren (21 meter vanaf de grond) en de laatste stop was in een Park in Brisbane zelf.

Uiteraard was de dag geheel verzorgd met koffie, en lunch... Mooi meegenomen haha.

Echter om de verloren weken een beetje goed te maken ben ik toen we rond 5 uur weer terugwaren op de uni nog doorgegaan met het berekenen van de afvoer-statistieken. Echter wilde het niet echt vlotte, en ben ik om 9u maar gestopt... vond 14uur wel genoeg werk voor een dag.

Ik was gesloopd haha.

Donderdag 3 november

Vandaag is het Julia’s verjaardag... Dus ik had een paar dagen geleden al geopperd om iets met het huis te doen/te geven... Uiteindelijk waren we het er allemaal over eens dat het een nutella-taart zou moeten worden. Dus vandaag zou ik lekker thuisblijfen, om op me kamertje statistiek te berekenen (DE HELE DAG!! Pffff....). Maar ik zou ondertussen ook mee boodschappen kunnen gaan doen, en de taart mee bakken. Vond dat ik wel een dagje thuis verdiend had na de 14 uur van gister...

Smorgens vol goede moed aan de slag gegaan met Excel, tot een uurtje of 2. We gingen toen met de rest van het huis naar de super om ingredienten in te slaan! In de supermarkt hadden we ook maar bedacht om koekjes te gaan bakken haha. Dus een heuze bakmiddag!

Met als kers op de taart dat ik ook nog echte nederlandse hagelslag ben tegengekomen... Natuurlijk zonder twijfel ingeslagen die handel!

Eenmaal thuis kwamen we erachter dat we de ingredienten voor de topping waren vergeten... Echter omdat Emma vast zou gaan bakken, Cecilia en Kenneth aan de studie moesten, werd ik er weer opuit gestuurd. Echter wel met een auto.... Kenneth vond dat ik een keer moest beginnen met links rijden...
Dus ik alleen op weg naar de supermarkt. Moet wel zeggen dat de eerste paar meter heel erg wennen is... Alles is anders haha. Maar daarna is het vooral bij de les blijven, de auto in het midden van de rijbaan houden, en zorgen dat je links! Blijft rijden haha.

Zonder kleerscheuren/deuken heb ik de toch van toch zo een 5 kilometer heen en weer overleeft, over de hoofdstraten straten van ons stadsdeel.

Smiddags hebben we ons best gedaan om een zo goed mogelijke taart en zo mooi mogelijke koekjes te maken. Ging aardig. Echter was het om half 5 toch wel weer tijd om door te gaan met statistiek...

Om half 10 had ik het eindelijk klaar!

Savonds hebben we eigenlijk nog met het huis, en een paar vrienden van Julia de taart opgegeten en een wijntje gedronken...

Vrijdag 4 November

Saai dagje op de uni... Berekenen van modellen etc etc...

Echter is vandaag wel het idee ontstaan om morgenavond te gaan bbqe... eindelijk haha.

Maargoed, toen ik savonds thuis kwam, had ik post gekregen dat ik mijn medisch dossier kon inzien voor de gevallen in australie. Echter moest ik me wel eerst verifieren met een of andere code, die natuurlijk weer niet klopt... Fijn haha. Morgen maar weer bellen dan.

Daarna heb ik me kamer toch nog verder versierd met mooie fotos van Australie..

Zaterdag 5 November

Jeeeej weekend... NOT... Maargoed, smorgens eerst boodschappen wezen doen voor de BBQ vanavond... Omdat ik zeg maar alles moest kopen nog, en daarnaast ook om mezelf levende te houden aankomende week, was de fiets niet echt een optie... Dan maar lopen. Echter was Cecilia wel zo lief om me haar boodschappen trolley te lenen.. Maar dan ook echt zo een knal-roze! Eenmaal op het winkelcentrum kijkt iedereen je wel heel raar aan haha. Maar: Yeah bithes, f(*& jullie!. Ik heb een handig karretje, ipv al jullie plastic zakjes. Want echt! Ik snap niet waarom wij in Nederland moeilijk gaan doen over gratis plastic tassen... Hier doen ze in 1 plastic tasje welgeteld 4 attributen gemiddeld! Tel maar uit... Ik zie mensen echt de winkel uitlopen met meer dan 30 tassen...

In ieder geval, toen ik eenmaal alles gevonden had en ging afrekenen raakte ik in gesprek met de cassiere over wat ik hier in Australie deed... Ik was duidelijk geen local, vanwege dat ik geen tasje wilde. Ik vertelde dat ik aan me thesis werkte en daarom in Brisbane woonde.

Toen ik de winkel uitliep kwam er een man me achterna gesneld met zijn winkelwagentje. Hij was benieuw wat ik precies deed voor me thesis. Hij was namelijk net klaar met zijn PHD in Wageningen, en mijn accent kwam hem heel bekend voor. Haha. Grappig om ze iemand tegen te komen!

Smiddags ben ik van 12 tot 5 naar de uni geweest om aan de thesis te werken. Echter had dit wel weer een abrupt einde vanwege een stroomstoring... Natuurlijk had ik niet opgeslagen het afgelopen half uur, waardoor ik thuis tot 6u nog door kon...

Maar het eerste wat ik deed om 6u was achter me laptop uit (OPGESLAGEN NATUURLIJK), en linearecta het zwembad in... ookal was de zon inmiddels achter de horizon, ik vond dat ik het wel verdiend had. Zeker omdat het vandaag gewoon 37 graden was geweest. Houdoe!

Rond half 7 de bbq aangestoken, en samen met Julia, Cecilia en 2 duitse vrienden van Julia heerlijk op de veranda buitengezeten tot een uurtje of 11. Daarna was het bedtijd voor mij haha.

Zondag 6 November

Omdat ik besloten heb niet aan weekenden te doen de aankomende tijd, was het vandaag gewoon een dag als alle andere. Het voordeel wel is dat het heerlijk rustig is op de uni, en je ongestoord door kunt werken.

Rond half 5 weer richting huis gegaan, omdat het thuisfront graag wilde skypen... Prima excuus om te stoppen!

Savonds ben ik nog met Kenneth weze volleye. Dit keer wel een mindere opkomst haha, mannetje of 22. Dus goed genoeg voor 4 teams! Het idee was dat we King of the Hill zouden doen, de winner mocht dus blijven staan. Echter werd het na een tijd wel vermoeiend... We bleven namelijk maar winnen.... XD

Toen we besloten hadden even een pauze te nemen, heb ik een partijtje 1 tegen 1 basketbal gespeeld tegen iemand die het veel te goed kon haha. Niet zo een verstandige keuze die ik uiteindelijk met een neus tegen hoofd botsing moest bekopen... Ik loop dus nu de aankomende dagen met een 2 keer zo grote neus rond haha. Maargoed ik leef nog XD

Maandag 7 november

Afgelopen nacht bar weinig geslapen. Constant eruit gemoeten om me bloedende neus te stoppen. Daarnaast heb ik het idee dat ik ook me schouder uit de kom ik schoten tijdens te botsing... kon me arm op gegeven moment niet meer omhoog krijgen.

Echter was ik blij dat ik vanmorgen weer naar de uni kon... Beetje afleiding en me arm mooi omhoog houden!

Vandaag eindelijk me eerste resultaten geboekt met betrekking tot het effect van ontbossing op de afvoer. Het is maar simpel maargoed. Het is in ieder geval iets. Toch wel een soort gevoel van trots haha.

Savonds om 8u weer naar huis gegaan, snel nog even een wasje gedraaid, en me posters van de muur gehaald. Morgen komt de poets alles schoonmaken, en het gerucht gaat dat ze nogal een klikspaan is. Dus voor de zekerheid heb ik me mooie creatie toch maar van de muur gehaald voordat ik straks weer gezeik krijg. Ze zijn hier nogal van de regeltjes heb ik wel gemerkt!

Aankomende week staat er nog niet zo bar veel op de planning. Ik hoop gewoon lekker door te kunnen gaan aan me thesis. Hoe eerder het meeste werk gedaan is, hoe meer ik kan ontspannen tijdens de kerst-periode!

Xx

Maandje verder!

Dinsdag 25 Oktober

Vanmorgen heb ik een nieuwe fiets weten te bemachtigend. Me Australische huisgenoot wist nog wel iemand die er eentje had staan, die ze toch niet meer gebruikte… Na een telefoontje verder stond er 10 minuten later een mooie paarse mountainbike op de stoep… 120 dollar. Na een rondje te hebben gereden, en alles nog heel was heb ik toch maar besloten hem te nemen. Ik had maandag nog even op internet gekeken naar tweedehands fietsen, maar goedkoper dan 200 dollar waren ze gewoon niet te krijgen…

Nadat alles verder was afgehandeld, heb ik gelijk van de mogelijkheid gebruik gemaakt om naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum te gaan, om maar te solliciteren…. Na een 15 minuten fietsen, en een half uur rondgelopen te hebben was het resultaat dat ik weer 6 keer me resume heb afgegeven, maar ook 3 afwijzingen heb ontvangen…

Daarna braaf naar de uni geweest waar ik eindelijk kon gaan beginnen aan me thesis, zonder te denken dat het misschien allemaal voor niks is. Toch wel een beter gevoel. Aan het einde van de dag had ik een mooi Excel model gemaakt dat mij de Log Pearson Type III oplevert van een bepaalde rivier. (in Normaal Nederlands: een Excel sheet dat een grafiekje geeft over hoe groot de kans is van een bepaalde overstroming).

Omdat ik goede motivatie had, wilde ik graag door naar het volgende model: Budyko. Dit geeft aan hoe groot de evapotranspiratie efficiency is van een bepaald gebied, door middel van afvoer en regenval. Hoe minder bomen, hoe minder Evapotranspiratie, hoe meer regen er wordt afgevoerd door de rivier. Alleen werd me motivatie al snel de kop in gedrukt doordat ik gelijk al vastliep bij de formule die erbij hoort. Ik heb een variabele nodig, die niet bekend is voor mijn gebied. Na een klein uurtje te hebben gezocht, heb ik het toch maar opgegeven en ben naar huis gegaan.

Thuis wachtte me wel een verrassing. Het fornuis en oven waren weer gemaakt! Dus ik kon mijn gang weer gaan! Cecilia en Julia wilde graag mee-eten, dus ik aan de slag met als resultaat: een Italiaanse couscous ovenschotel, met salami. Tot dusver leeft iedereen nog, en de hele schaal was laag, dus dan zal het wel goed zijn haha.

S ’avonds heb ik Cecilia nog geholpen met haar essay dat ze moet schrijven. Ze moest een samenvatting hebben hoofdstuk dat ging over water en watermanagement in de stad. Ik had aangeboden dit voor haar te doen, omdat het best interessant is om een andere kijk op water management te hebben, dan alleen maar monitoren en voorkomen…. Hoe gaan we eigenlijk om met de gevolgen van onze stijgende vraag naar drinkwater ?

Woensdag 26 Oktober.

De zoektocht naar mijn variabele gaat voort! Gelijk even een mailtje de deur uit gedaan voor een afspraak met Justine, om te kijken of zij mij kon helpen… Om 2 uur had ze nog wel een gaatje. Tot die tijd heb ik eigenlijk gezocht gezocht en gezocht, maar niks gevonden.

Justine bleek hetzelfde probleem te hebben, en kon ook met haar hoofd er niet bij. Fijn, vrijdag maar aan de professor vragen dus.

Toen ik wilde beginnen aan een andere methode rond een uur of 3, kwam ik eigenlijk hetzelfde tegen. De vergelijkingen die er voor stonden, kloppen niet…. Dus opnieuw een zoektocht, zonder resultaat. Om 8uur was ik er klaar mee.

Frustrerende dag…. Ook het solliciteren bij de subway, burgerking en pizzahut in de wijk aan de andere kant van de uni werkte niet echt mee..

Donderdag 27 Oktober

De stress van de laatste dagen is er wel echt ingehakt merkte ik toen ik opstond. Ik was goed duizelig. Voor de zekerheid maar even blijven liggen, totdat het iets minder werd. Maar de rest van de dag ging het eigenlijk niet weg. Toch maar naar de uni geweest vandaag. Er moeten gewoon dingen afgemaakt worden! Dus op de uni ging de zoektocht naar de oplossing voort. Echter denk ik dat ik op het moment een oplossing gevonden heb die dag, ik ga het toch vrijdag maar even navragen...

Voor de rest heb ik een computerprogramma weten te bemachtigen, dat ik nodig heb om mijn luchtfotos te kunnen interpreteren. Normaal kost deze software een kleine 2000 euro. Maar via via op de uni heb ik een proefpakket van een jaar weten te bemachtingen. Das positief. Toen ik ook nog een mailtje kreeg dat ik aankomende woensdag mee op een fieldtrip mag (helaas niet naar me eigen studiegebied) was mijn dag toch wel geslaagd.

Rond een uurtje of 6 nog even koffie gedronken met Julia bij het cafe van de campus.... Daarna doorgefietst naar Sunnybank (de chinese wijk) om nog wat te solliciteren. Inmiddels heb ik 35 keer me resume afgegeven, en bij 60 bedrijven aangeklopt. Tot nu toe zonder resultaat.

Vrijdag 28 Oktober

Vandaag een voortgangsgesprek met de heer Olley, om te vertellen wat mijn onderzoeksvragen zijn, en hoe ik het allemaal aan wil gaan pakken... Toch wel zenuwachtig voor. Weinig geslapen vanacht weer, wat mijn gezondheid eigenlijk niet ten goede doet...

Omdat ik me had voorgenomen om mezelf goed voor te bereiden was ik al om 8u smorgens op school... Om half 10 stond ik – zoals afgesproken – helemaal klaar op het kantoor van de heer Olley, echter was de rest er nog niet... Na een half uurtje mezelf toch wel afgevraagd te hebben of ik wel goed zat, en 2 keer me agenda erop nageslagen had, kwamen de heer Olley en Justine toch opdagen. Ze hadden nog even koffie gehaald...

Toen mijn presentatie erop zat, waren ze het wel met mijn plannen eens. Iets van complimentjes ofzo zit denk ik niet in de cultuur haha. Ze hadden echter wel een kleine opmerking. Namelijk hadden ze zich donderdag eens goed in het studygebied verdiept, en waren ze erachter gekomen dat de data die ik nodig zou hebben, niet zo ver terugging als ze hadden verwacht...

De ergste ontbossing had namelijk plaatsgevonden in de jaren 1950 tot 1970. En de dataset voor de Lockyer Valley, loopt vanaf 1969... Dus hoe de stroom was voor en tijdens de ontbossing, kan niet worden achterhaald.

Dus even een korte samenvatting: Al het werk van de afgelopen paar weken, al me methodes, modellen en statistieken die ik heb gemaakt, kunnen de prullenbak in...

Hoe ik me toen voelde zou ik maar even achterwegen houden haha. Mijn taak voor het weekend zou dus zijn: alle datasets (die ik in principe al had doorgenomen voor in de Lockyer Valley) opnieuw doorspitten om te kijken of er net buiten dit gebied wel afvoer data zou zijn die start aan het begin van de 20^ste eeuw... En daar de bijbehorende regendata ook bij zoeken... Dus de rest van de dag heb ik tot 23:00u op de uni gezeten om maar de data op te zoeken.

Echter toen ik savonds thuiskwam (doodop, en nog misselijker dan dat ik smorgens al was) had ik een ingeving. Ik heb nu het dieptepunt bereikt.... Het kan alleen maar beter worden haha! BAM goed begin van het weekend!

Zaterdag 29 Oktober

Smorgens kwam ik erachter dat ik gisteren een halloweenfeestje had gemist. 3 van de 4 huisgenoten waren er heen geweest, en hadden me van te voren tich keer gebeld of ik meewilde. Echter was me telefoon leeg, dus kregen ze me niet te pakken.... Balen.

Zaterdag word aankomende tijd toch een beetje de dag van de was, en het huishouden doen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Eerst de boel gewassen (niks gekrompen nee, machine ook niet kapot etc etc.) daarna op naar Garden City (het enorme winkelcentrum) om daar te solliciteren en boodschappen te halen.

Toen ik smiddags thuiskwam en de was had afgehaald, viel me een deur op naast het zwembad die toegang gaf tot de kruipruimte van het huis. En jaahoor, daar stond hij... EEN BBQ!!! Eindelijk. Dacht er al bijna aan om me huisbaas aan te geven bij de politie wegens cultuurbarbarisme...

De rest van de middag was gevuld met het doen van tutorials voor me nieuwe software programma dat ik ga gebruiken (moet nu toch zeker wel in eigen tijd, wil de de verloren maand goedmaken). Die avond heb ik nog mooi topgear op netflix gekeken, gestreken en mooi naar bed.

Zondag 30 Oktober.

Vandaag stond er een picknick op het programma. Rond een uurtje of 1 zouden we met de “Environmental Club” (soort van studievereniging waar een van me huisgenootjes lid van is) verzamelen in de hippiewijk van Brisbane. Voor die tijd heb ik nog vooral tutorials gedaan om me software programma te leren kennen.

Rond 10 over 1 zijn we vertrokken richting het centrum. Echter bleek bij aankomst de opkomst niet ze heel hoog te zijn... we waren met zijn 5^e.... Maar om het geld toch te besteden hebben we uiteindelijk besloten om naar een cafe/bistro te gaan, om daar te lunchen. Ik heb geen idee wat ze besteld hadden, maar toen er een “beer tower” op tafel kwam, vond ik alles best. Tot mijn grote verassing kwam er een bord friet op tafel... En niet zomaar friet, gewoon een friet speciaal (dirty frites)... Na een goede maaltijd verder zijn we toch maar naar een park bij de rivier gegaan, waar we nog een uurtje getjilled hebben.

Rond een uur of 4 was het plan om naar een ander cafe te gaan aan de andere kant van de stad, waar een van de leden van de club een aantal vrienden had, die er zaten te tjillen. Oke... Dus de rest van de middag/begin avond hebben we aan de rivier bij een bar gezeten. Tegen een uur of 7 de bus naar huis genomen, waar ik de rest van de avond toch maar weer aan me thesis heb gezeten...

Maandag 31 Oktober

Oke, ze doen hier dus aan Halloween. Nouja, de buurkinderen in ieder geval. Smorgens om 6 uur ging het al tekeer... Dus na een kort nachtje, toch wel vol energie opgestaan, omdat ik vandaag de oplossing van mijn study area probleem zou krijgen. Ik zou eindelijk eens aan de gang kunnen. YES!

En inderdaad smorgens om 10u een kort maar krachtige vergadering gehad met de heer Olley: de Upper-Lockyer catchment word het!

Smiddags heb ik eigelijk constant aan het rapport gewerkt dat ik min of meer al had gemaakt, om alles te veranderen.

Afgelopen donderdag had ik ArcGIS weten te bemachtigen met behulp van Justin (een andere onderzoeker van het Australian River Institute). Hij bood me echter een extra hard-drive aan met daarom de hoogtekaarten van het gebied. Hij zou ze van het weekend even kopieren, en zou ze die middag rond 4u op kunnen komen halen.

Toen ik de hard-drive bemachtigd had, vond ik het wel zo netjes om hem een kopje koffie te trakteren. Maar daar had hij geen zin in... BIER! Kijk, dat is het betere werk.

Dus wij op naar de uni-bar, maar die was dicht... Balen. Echter onderweg waren we nog een collega tegengekomen, genaamd Micheal, die ook wel zin in een biertje had. Hij bood aan om naar een wijk achter de uni te rijden, om daar in een sportbar een pilsje te pakken.

Prima plan. Dus wij met zijn 3e naar zijn auto... en jahoor, eindelijk... van alle auto's op de parkeerplaats stapt hij nou net in de grootste big ass Land cruiser 4x4. Hoppa!

Na een biertje of 3 verder, en een uurtje of 2 later, zijn we weer naar de uni gereden, waar ik eigenlijk nog wel wat werk wilde afmaken... Half 9 was ik er wel weer klaar mee... Maar toen ik naar huis wilde, weer een lekkere Australische regenbui van een half uur... Netflix dan maar haha!

Eenmaal thuis heb ik (tegen de huisregels in) een mooie wereldkaart opgehangen op me kamer om de boel toch een beetje aan te kleden... en met het mooie uitzicht toch weer lekker de afgelopen week samengevat haha.

Week 3, en ik ben al door me titels heen...

Deze keer een wat korter verhaaltje... zoals beloofd!

Dinsdag 18 Oktober

Vandaag opnieuw de IT gebeld smorgens, om ze te vertellen dat het probleem met mijn computer nog steeds niet opgelost was. Ze zouden opnieuw iemand sturen. En inderdaad, na een uurtje of 4 wachten kwam er dan eindelijk iemand om te helpen. Het vreemde was alleen dat hij helemaal niks zei… Hij heeft een uur lopen prutsen (kabeltjes losmaken, en opnieuw aansluiten, IP adres veranderd etc etc) maar hij kreeg het niet gemaakt. Op gegeven moment zei hij: “I am finished with this *@#$% of shit. I will get you a new one”. En na opnieuw 2 uur te hebben gewacht, kwam hij aanwandelen met een PC die het uiteindelijk wel deed.

Savonds toen ik thuiskwam was Julia al begonnen met het maken van eten. Ze had van alles bij elkaar gegooid, en zei dat het de Duitse variant van Pasta Bolognaise zou worden… Bradworst, tomaat, tomatenpasta, room, en Macaroni. Het smaakte iig heerlijk!

Na het eten kwam ik erachter dat ik mijn wereldstekker was vergeten op de uni. Hierdoor kon ik maar kort zoeken naar banen. Want wil ik hier overleven, dan is een baan toch wel echt nodig om wat geld binnen te brengen!

Echter was het maar goed ook dat het niet zo lang duurde. Na deze vermoeiende dag was ik helemaal gesloopt.

Woensdag 19 Oktober

Ik had dinsdagavond nog een helm op de kop weten te tikken van een huisgenoot. Hierdoor kon ik smorgens al vroeg naar de Uni fietsen! Echter was dit wel een onderneming op zich. Je moet constant je hoofd erbij houden, en bedenken dat je aan de linkerkant van de weg moet blijven! Maar ik heb het zonder kleerscheuren overleefd!

Rond een uurtje of 11 vond ik het wel welletjes. Ik had namelijk smiddags afgesproken om het 2 huisgenoten naar het Streets-beach te gaan!

Echter omdat we nog niet wisten hoe laat we zouden gaan, was het maar beter om thuis nog even te werken, en mezelf klaar te maken. Echter is dat internet echt een partij traag thuis!

Rond half 1 zijn Cecilia, Julia en ik met de bus naar hartje centrum gegaan. Hier hebben ze namelijk een groot park langs de Brisbane-river. Een deel daarvan is omgetoverd in een kunstmatig strand, met zwembad! Het mooiste is, het is helemaal gratis! Daar heerlijk even een paar uur liggen bakken in de zon (jaa inderdaad… op 19 Oktober… 31 graden…).

Rond 6 uur zijn we weer richting de uni gegaan, waar ik nog 3,5 uur aan dataverwerking heb gedaan. Rond 10uur was het tijd om eens mijn kookkunsten te laten zien, en heb ik pannekoeken gebakken voor het hele huis! Top idee haha!

Echter Kenneth (uit Singapore) vond het maar raar… Wie heeft er nou pannenkoeken als avondeten ?

Ben bang dat ik dit nog lang ga horen haha.

Donderdag 20 Oktober

Toen ik smorgens mijn computer opstartte, zag ik dat ik gisteren nog enkele mailtjes van me begeleider had gekregen. Ze wilde me woensdagmorgen graag spreken over iets… Echter had ik 5 minuten later nog een mail gekregen waarin stond dat ze ziek naar huis was. Dus no worries! Ik kon de rest van de dag nog steeds vooruit met data verzamelen en analyseren.

Naast het analyseren wilde ik ook kunnen printen vanaf de uni, dus dat was mijn andere taak van de dag. Na opnieuw 3 telefoontjes naar IT (ze waren me vergeten te activeren op de printers-server), en een uurtje computer worstelen later. Is me dit dan ook gelukt.

Savonds ben ik nog met Kenneth en zijn vrienden wezen wandklimmen, en parcour lopen. Gaaf! Vooral ook omdat je alle vrijheid hebt. Er is geen cursus ofzo, of wat dan ook. Maar misschien komt dit omdat Kenneth en zijn vriendjes dit al veel langer doen, en ze genoeg ervaring hebben om een onbenul als ik op weg te helpen.

Daarna zijn we met een mannetje of 8 naar een Japans restaurant gegaan om te dineren. Hier kon ik eindelijk mijn skills laten zien, qua eten met stokjes. Het ging aardig, maar ik ben er nog lang niet.

Voor het toetje zijn we naar een tentje gelopen zo een 200 meter verder. Een Mix milk Agar Tea. Doet een beetje denken aan een soort milkshake, maar dan zonder het ijs… Prima spul!

Vrijdag 21 Oktober

Eerst maar eens kijken of Justine beter is…. Maar tevergeefs. Ze was op beide kantoren niet aanwezig. Eenmaal weer op mijn werkplek aangekomen, en mijn emails te hebben geopend, kreeg ik net een mailtje van haar dat ze weer op school was. Gelukkig….

Echter verliep de meeting niet, zoals ik gehoopt had. Ze begon al gelijk met het slechte nieuws. Ik zou Alan 180 euro schuldig zijn, door bij hem een weekje te verblijven… HUH?? Hier heeft hij nooit een woord over gerept. Nu snapte ik ook gelijk al zijn vrijgevigheid die week. Ik betaalde er toch voor.

Daarnaast moest ik de fiets die ik van hem mocht lenen (hij bood het immers zelf aan), weer inleveren. Bij nader inzien vonden ze het toch niet zo een goed idee dat ik op die fiets reed. Ik moest maar ergens een tweedehandse op de kop tikken….

Daarna vertelde ze me dat de heer Olley nog niet aanwezig was, het was niet mijn ochtend…

Tot slot bood ze me wel aan koffie te gaan drinken… Ik had op dat moment nou niet echt behoefte om daar vrolijk te gaan zitten doen. Ik had er namelijk goed de P in over wat mij allemaal zojuist was verteld.Vandaar dat ik terug ben gegaan naar mijn werkplek, en de frustratie daar heb gebotfiert op de pc haha.

Smiddags ben ik (omdat het kan) naar een seminar geweest over mijn studiegebied (Lockyer catchment) op de universiteit van Queensland. Jezus wat een verschil met Griffith. De campus bestaat uit allemaal van die oude gebouwen zoals je ziet in Amerikaanse films. En wat een drukte ook. Overal zijn mensen, waar op Griffith je hoogstens 20 mensen tegen het lijf loopt tijdens een wandelingetje.

Aan het einde van de seminar was er een borrel. Genieten! Eenmaal weer terug op de Griffith Universiteit heb ik me verloren tijd nog goed gemaakt, en heb ik tot 9u aan me thesis gezeten. Voor de mensen die het interessant vinden. Ik heb met behulp van een model baseflow van quickflow weten te scheiden voor een bepaalde dataset haha.

Eenmaal thuis, werkte het fornuis niet meer. Fijn… Ook de oven was stuk. Maar gelukkig hebben we altijd nog Noodles en gekookte groenten! Beetje water uit de waterkoker eroverheen, en klaar!

Zaterdag 22 Oktober.

WEEKEND!! UITSLAPEN!!! Daarna nog even een wasje gedraaid en vol op online gesolliciteerd, voordat ik samen met Cecelia boodschappen ben wezen doen…. Tussendoor ben ik bij verschillende bedrijven naar binnen te lopen, en te vragen naar werk. Brutalen hebben de halve wereld nietwaar ? Echter was het bij ieder bedrijf zo van: heb je je Resume bij ? Ja? Dan geven we die wel aan de baas…. Afwachten dan maar.

Smiddags kwam Les de huisbaas kijken naar het fornuis, als tussentijdse oplossing hebben we nu een old-school camping setje waarop we kunnen koken. Die avond heb ik hutspot gemaakt. Kan de Nederlandse kost toch niet geheel loslaten.

Zondag 23 Oktober.

Na mezelf een paar keer te hebben omgedraaid, schrok ik op gegeven moment wakker van het feit dat het al half 12 was. Kan me niet herinneren wanneer ik voor de laatste keer zo lang op bed gelegen heb. Maar snel uit de veren, ontbijten, en de fiets op. Het was niet echt heel lekker weer – lees: 22 graden en bewolkt- dus ideaal.

Ik had van de receptie van het Australian River Instiitute gehoord dat er vanaf de Uni een fietspad liep naar de stad. Een kleine 16 km…. Echter wel ontiegelijk heuvelachtig, en constant naast een snelweg. Maar goed, het was de enige mogelijkheid om een beetje veilig te fietsen.

Na een aantal kilometer op weg te zijn, hield het fietspad in een keer op…. Dus ik zoeken, en na een kwartier toch weer het vervolg gevonden. Nu kan het zijn dat dit een keer voorkomt… Maar nee, welgeteld 5 keer verdween het fietspad gewoon, om na 300 tot 500 meter weer te verschijnen.

Aangekomen in het centrum een klein rondje gefietst langs de rivier, en ff me pauze gepakt voordat ik weer aan de terugweg kon beginnen.

Eenmaal thuis, nog wat gesolliciteerd online, serietje gekeken, en geskyped met het thuisfront.

Rond 6u kwam Kenneth me kamer binnen om te vragen of ik mee ging volleye. Prima!

Ik denk dat ik mensen aantrek ofzo, want normaal waren er iets van 10 mensen, waar het er nu 30 waren haha. Echter kwam ik erachter dat mijn volleybal skills toch niet helemaal zijn weggezakt. Maar het is meer om de lol, niks serieus…

Savonds was ik ondanks het uitslapen toch wel kapot, dus ging het lichtje vrij snel uit… (letterlijk en figuurlijk… me nachtlampje ontplofte toen ik hem aan wilde doen).

Maandag 24 Oktober

Vandaag de fiets ingeleverd op de uni. Balen… Op zoek naar een nieuwe dan maar.

Maar toen ik de fiets ging afgeven aan me begeleider, kwam ze wel met het feit dat de heer Olley dan ook eindelijk op school was, en we een gesprek met hem konden hebben. Het zou nu dus eindelijk eens duidelijk worden wat ik allemaal kon gaan doen.

We zouden echter een uurtje of anderhalf moeten wachten voordat de heer Olley tijd had.

Na 2 weken wachten was het dan eindelijk zo ver. Het gesprek met de heer Olley. Een aardige man. Maar de wantrouw blijft op het moment. Ik weet niet meer zo goed welke mensen 100 procent aardig zijn, of dat het gespeeld is. Uit het gesprek kwam naar voren dat ik veelal bezig zou gaan met het vergaren van data.

Bijvoorbeeld luchtfoto’s van het gebied dat ik zou onderzoeken zijn namelijk nog niet in het bezit van de Uni, en ik moet ze gaan halen bij het “Department of Natural Resources and Mines”. Hier moet ik ze inscannen, en opsturen. Dit geintje gaat ongeveer 4000 euro kosten. Maar mij een zorg, de uni betaald. Ook de afvoerdata die ik nodig heb (tot voor 1930), is er nog niet. Genoeg te doen dus… Vooral omdat ze aan het einde een artikel van me verwachten… Oeps…

De rest van de dag (tot 22:00u) heb ik eigenlijk gespendeerd aan het schrijven van mijn report… Waarna ik snel naar huis ben gehold en me bed ben ingekropen haha.

Let's get started!

Na een week toch weer even tijd gevonden om me blog up to date te houden…. Ik heb zo het idee dat ik een bestseller ga schrijven aan het einde van deze reis. Zoveel mensen hebben al toegegeven dat ze me eerste verhaal gelezen hebben. Ik moet hier geld voor gaan vragen haha.

Maargoed. Deze week zou ik dan eindelijk weer doorgaan met mijn thesis. Dus snel door met waar ik gebleven was:

Dinsdag 11 Oktober:

Maandagavond dacht ik nog bij mezelf. Ik ga de aankomende twee dagen eens gebruiken om eens lekker niks te doen, en toch maar eens over mijn jetlag heen te komen. Dinsdagmorgen dacht mijn lichaam daar toch anders over… Ik was klaarwakker om 7u smorgens. Al moet ik wel zeggen dat dat niet zo heel raar is hier. Het dagritme ligt toch anders… Om 5u in de ochtend is het al vol op licht, waar in tegen de zon s’avonds ook begint te dalen rond een uur of half 6. Je moet dan echt niet met je ogen knipperen, want voor je het weet is het dan ook al pikkedonker. Om 6u zie je al geen hand voor ogen meer.

Maar in ieder geval. Ik was klaarwakker, dus was het plan om maar vast te gaan ontbijten, om daarna maar weer het bed in te duiken, en alle artikelen en rapporten die ik maandag had gekregen, door te lezen. Zodoende zou ik goed voorbereid zijn voor mijn gesprek op donderdag met de leiding hebbende over het onderzoek, dr. Proff. J. Olley. Net nadat ik mijn ontbijt op had, kwam Alan de keuken in, en vroeg me naar mijn plannen voor de dag. Hij wilde me namelijk de stad laten zien. Hij moest toch boodschappen doen…

Ik (die totaal geen zin had in artikelen lezen) bedacht me geen moment, en rond een uur of 9 zaten we in de auto. Nadat ik een stratenboek in mijn handen gedrukt had gekregen, om een beetje te volgen waar we waren, gingen we op weg. Eerst zouden we naar de Brisbane-river gaan in West-Brisbane, waar we een veerpont hebben genomen. Opzich is de rivier niet echt heel groot (ongeveer het formaat van de lek) maar voor Australische begrippen is ie echt BIG!

Hierna zijn reden we naar het Noorden om daar boodschappen te gaan doen. Zodoende kwamen we door het centrum, waar we de rivier nog een keer overstaken maar dan via een brug… Alan vertelde me dat er 5 bruggen zijn in Brisbane, waarvoor je er voor 4 tol moet betalen… rare jongens, die Australiers…

Na een rit van 3,5 uur door de stad kwamen we eindelijk aan bij de grootste shopping-center van de stad. Even voor de duidelijkheid, ik heb in die 3,5u niks anders gezien dan alleen maar stad… Misschien omdat ik van het platteland kom, maar ik vond het helemaal niks... Tis gewoon bijna eng. Er komt maar geen eind aan al die huizen, winkels, auto’s, stoplichten en alles. Dan denk je even rustig bij te kunnen komen bij een shopping-center met een bakkie pleur. Maar nee… Ik weet niet waarom het allemaal zo groot moet, maar dat gebouw alleen al, was gewoon 5 keer groter dan de Amsterdam Arena… Ik kon er makkelijk verdwalen.

Uiteindelijk nadat we alle boodschappen hadden gedaan voor het avondmaal van Woensdag, hebben we koffie gelunched bij een of ander koffietentje… Natuurlijk iets typisch Australisch. Een black-pepper-steak pie, met een zwart bakkie pleur. Heerlijk… Eenmaal weer terug in de auto zijn we via allerlei omwegen weer thuis aanbeland. Snel even alle spullen uitgepakt, en weer in de auto gesprongen om naar een andere kamer te gaan kijken die ik eventueel zou kunnen huren de komende maanden.

Echter was de kamer 3x niks (totaal leeg, geen bed maar 2 op elkaar gestapelde matrassen, moest de badkamer delen met 8 andere, en het waren allemaal aziaten (sorry maar hygiene kende ze niet)).

Eenmaal weer thuis aanbeland, snel eten gekookt en naar bed.

Woensdag 12 oktober.

Eigenlijk kan ik hierover kort en krachtig zijn: gelezen, gelezen en nog meer gelezen. Alles wat ik in 2 dagen moest doen (wat al veel was voor 2 dagen) moest nu in een dag. Maar goed, eigen schuld dikke bult. Nadat ik besefte dat het niet langer ging (alle letters vlogen in de rondte) ben ik nog een kleine wandeling gaan maken in Karawatha forest.

Helaas kreeg ik tijdens die wandeling te horen dat het huis dat ik die avond zou gaan bezoeken te horen dat het al verhuurd was, 2 dagen eerder. Dus jammer voor mij. Maar goed, ik was inmiddels zo moe dat het me totaal niet interesseerde.

Ik zou die avond eten koken… Echter was ik na mijn wandeling op bed gaan liggen met een artikel en ben ik in slaap was gevallen. Alan heeft me laten liggen, totdat hij om 6uur vol door het huis schreeuwde: DINNER IN 20 MINUTES!!... Ik schaamde me wel… Toen ik eenmaal in de keuken aankwam, geloofde ik niet wat ik zag. Alan was zo vriendelijk geweest om een echte Australian Roast te maken. Dat wil zeggen een groot stuk lam (met bot en al), gebakken aardappelen, erwten, tomaten, en jus… Het enige wat ik (zoals iedere avond) moest doen, was naar de bierkoelkast lopen, en me eigen bier uitzoeken… Heb ik al verteld hoeveel ik van deze man hou… Hij is echt een held.

Donderdag 13 Oktober:

Ik zou vandaag om 2 uur een afspraak hebben met dr. Proff Olley, en dr. Kemp om te praten over mijn thesis. Ik besloot daarom lekker vroeg op te staan, nog een artikel te lezen, en rond 12u naar de uni te gaan, om zo nog even van te voren mijn student gegevens op te halen bij de administratie. Hiermee zou ik kunnen inloggen op het systeem etc.

Ik dacht dat ik inmiddels het OV al aardig goed kende, dus met vol vertrouwen vertrok ik. Echter bleek na een tijdje in de bus dat ik totaal de verkeerde kant op ging. Oowja… ze rijden hier aan de andere kant, dus moet je ook aan de andere kant van de weg op de bus wachten…. DOM!!

Echter was het maar een half uurtje qua vertraging, dus geen nood.

Eenmaal op de uni, waren mijn pasjes enzo allemaal nog niet geregeld. Ik zou de volgende dag terug moeten komen… Oké geen nood…

Echter bleek ook nog eens dat de professor vandaag niet aanwezig was (zijn vrouw was ziek), dus van een gesprek zou het ook al niet komen…

Toen ik vervolgens ook weer een afwijzing kreeg voor een kamer die ik die avond zou bezoeken (was ook al verhuurd een paar dagen terug, maar vergeten te vertellen) was ik er wel klaar mee voor die dag. Ik heb dan ook de huisbaas van de eerste kamer gebeld, en gezegd dat ik graag de kamer wilde huren, en heb daarna rond 4 uur direct de bus en trein naar huis gepakt.

Hier ben ik toen begonnen aan het favoriete avondmaal van Alan. Ik had beloofd dat ik deze week zijn lievelingseten zou maken: Sheperds Pie.

Heerlijk vond hij het… Echter kan hij niks aannemen, en moet hij altijd iets terugdoen vind ie. Daarom was ie die dag naar een bier-speciaalzaak geweest om de beste Australische Ale te kopen voor me…

De rest van de avond hebben we verhalen verteld, en voor heb ik informatie gekregen over het echte Australië… Niet het stereotype zoals iedereen denkt.

Vrijdag 14 Oktober:

Oké, vol goede moed opnieuw vroeg naar de uni om te kijken of het vandaag wel allemaal meezat.

Het OV ging goed, mijn gegevens als student waren geregeld… Echter was de heer Olley nog steeds niet aanwezig vandaag. Shit! Maar goed, 66% gehaald, en om bij de nederlandse 6’jes cultuur te blijven, al met al nu al een geslaagde dag. De rest van die dag heb ik eigenlijk gespendeerd aan het opzetten van een werkplek op de uni, in een kantoor met nog 30 andere afstudeerders, en op het kantoor van Justine gezocht naar data, en methode om de data te kunnen analyseren.

Nadat ik er rond 5u weer klaar was, en het wel tijd vond voor weekend, ben ik foutloos met het OV naar huis gekomen… Ik leer het wel haha.

Eenmaal thuis, weer snel in de auto gesprongen en zijn Alan en ik samen Fish and Chips gaan halen in de buurt.

Tijdens het avondmaal vroeg ik Alan wat hij graag wilde, om een idee te krijgen voor een bedankje dat ik hem wilde geven. Het antwoord was dat hij graag al zijn oude foto’s van een oude computer, naar zijn nieuwe computer wilde hebben.

Oftewel ik zou even aan de slag gaan met een USB-stickje om ze over te zetten, zo gepiept dacht ik. Het was namelijk meer dan 16 GB aan materiaal, en de computer was behoorlijk traag… Uiteindelijk zou het kopieren meer dan 3 uur duren… Een mooie gelegenheid om eens naar zijn foto’s te kijken, en erna te gaan slapen.

Zaterdag 15 oktober:

Om 9 uur dit keer werd ik wakker, eindelijk uitslapen haha. Tijdens het ontbijt hebben Alan en ik een beetje de planning van de dag besproken. Hij had geen plannen, en ik wilde graag even de stad uit...

Hij vond het een goed idee om me eens wat meer van het platteland te laten zien, en een stuk van de kust. Maar wel met een tegenprestatie: Omdat het gister niet meer gelukt was, zouden we vandaag eerst de meest waardevolle foto’s op google drive zetten. Dit om te voorkomen dat ze verdwenen waren als de computer zou crashen. Het ging om foto’s die hij had genomen in 1960 tot nu… Prachtig om te zien met hoeveel passie Alan kan vertellen over alles wat hij heeft gezien.

Rond 12u zijn we in de auto gestapt om eerst naar het Zuiden, via het platteland, naar de kust te rijden. Een tripje van een kleine 150 km. Dat is hier dus helemaal niks… Onderweg zat aan alles wat we zagen wel een verhaal, waardoor het geen moment stil viel in de auto… Alleen wat hij het belangrijkste vond, is dat ik heel hard STOP moest roepen als ik een mooi moment voor een foto zag haha…

Uiteindelijk kwamen we aan bij de Gold-coast, waar we eerst weer bij een grote shopping-center boodschappen hebben gedaan voor die avond. Omdat dit ons laatste avondmaal zou zijn, moest het weer iets typisch australisch zijn: Breaded lamb-chops. Geen idee van de prijzen hier zijn we dan ook een supermarkt ingelopen. Echter toen ik de prijzen zag, wilde ik het liefst gillend naar huis! Geloof het of niet, maar voor een kilo Lamb-chops betaal je gewoon meer dan 50 euro... Echter stond Alan erop dat we het gingen eten.

Na een heerlijk bakje koffie zijn we vervolgens naar het strand gereden, waar we om de 5 a 10 kilometer stopte, zodat ik foto’s kon maken. Via Burleigh Heads, Miami, Broad beach, Surfers Paradise, Runaway Bay en Paradise Point zijn we naar het Noorden gereden. De kust is hier echt zoals je op de tv ziet… onbeschrijfelijk.

Tegen een uur of 5 bedacht Alan om weer richting Brisbane te rijden. Maar omdat de zon nog mooi aan de hemel stond, gingen we wel via een grote omweg haha. Namelijk via Tamborine mountain. Heel raar… Het ene moment rijd je nog gewoon door open weiland, en het volgende rijd je echt in de heuvels met beklimmingen tot 15%.

Maar wat nog vreemder is, is de vegetatie. Namelijk aan de Oost-kant van de Great Divide (een soort van bergketen waar de Tamborine Moutain deel van uitmaakt), heb je echt regenwoud!! Terwijl je aan de andere kant een soort van Dry-forest hebt…

Uiteindelijk waren we rond een uur of half 7 weer thuis, waarna we gegeten hebben, en de rest van de avond in de tuin gezeten hebben om naar de sterren te kijken… Op een gegeven moment kreeg ik wel de schrik van mijn leven. Er vloog namelijk een fruit-bat voorbij, die schijnbaar in Karawatha forest leven. Nou was ik al wel bekend met vleermuizen, omdat ze bij ons pap en mam in de achtertuin rondvliegen. Maar dat zijn gewoon van de kleintjes. Dit ding (en ik overdrijf niet!!) had een spanwijdte van EEN METER!!!

Alan kon er alleen maar om lachen…

Zondag:

Vandaag mijn (hopelijk) laatste verhuizing. Namelijk van de woonwijk Kuraby, naar Robertson. Dit scheelt zeg maar zo een 10 kilometer naar de Universiteit…. En daarnaast kom ik ook te wonen bij mede-studenten, wat het al met al toch wel een stukje gezelliger maakt!

Maar voor het zover was heb ik eerst opnieuw alles weer moeten inpakken. Scheelt dat als je niet zo veel meeneemt, je ook niet zoveel hoeft in te pakken haha. Binnen een 10 minuten was ik klaar.

In Australië (vooral in de steden) wordt het ten strengste afgeraden om echt te gaan fietsen. Het is een “car-dominated culture”, en zijn dan ook niet gewend aan fietsers. Maar omdat ik het geluk heb dat vanuit mijn nieuwe huis naar de campus de fiets een prima en veilig vervoersmiddel is, wilde ik er toch wel een hebben. Want om nou even boodschappen te gaan doen met de bus is ook zoiets. De dichtstbijzijnde supermarkt is 4,5km verderop… Misschien ben ik toch wel een beetje teveel verwend met het feit dat het bij ons thuis nog geen 150 meter is naar de Aldi haha.

In ieder geval had Alan nog een fiets staan. Echter had hij deze geen 5 jaar meer aangeraakt, dus zal het wel niets meer zijn… Maar na mijn eerste inspectie van de fiets, was het oordeel dat er wel iets van gemaakt kon worden… Nieuwe bandjes, beetje olie, nieuwe ketting en klaar.

Smiddags wilde Alan nog even in een van de Noordelijke woonwijken van Brisbane (Narangbe) naar een tuincentrum… Een tripje van ongeveer 120km heen en terug. Hij ze me daarna gelijk afzetten bij mijn nieuwe huis. Blijf dit toch apart vinden, even naar een tuincentrum. In Nederland laten we zelfs de pizza al thuisbezorgen, terwijl de eerste beste turk zo een 300 meter verderop zit.

Maar goed, ik ben de moeilijkste niet. Samen de fiets, en me tassen in de auto geladen, waarna we weer op weg gingen. Omdat de beste man toch een oud-leraar blijft, wilde hij me onderweg van alles laten zien, en vertellen. Zodoende zijn we langs de kust (Moreton bay) naar het Noorden gereden… Eigenlijk is de hele oostkust van Brisbane zelf een groot mangrove bos, met floodplains. Gaaf om te zien! Vooral de Pelikanen enzo die er rondzwemmen…

Na dit rondje heeft hij me afgezet bij mijn nieuwe adres. Voor mensen die iets op willen sturen hier komt hij dan… Pen en papier bij de hand ?? Ja… Oke! Ik verblijf de komende maanden op:

20 Metropole Street,

Robertson, Brisbane

Queensland 4109

Australia

Hier werd ik ontvangen door mijn nieuwe huisbazin. Aardig vrouwke. Na me eigen faillissement te hebben getekend (kamers hier beginnen vanaf 220 – 250 dollar per week), kon ik beginnen met uitpakken en ontdekken: een luxe eigen kamer, inloopkast, eigen badkamer… Niet verkeerd. Ik moet de huiskamer, keuken, de veranda, en het zwembad! Delen met 4 andere… Helemaal niet verkeerd.

Ik woon nu samen met 3 vrouwen en een man allemaal uit verschillende landen: een Duitse… (echt, ja echt! Ik kom er niet vanaf…), een Mexicaanse, een Australische (geboren in Ierland), en een Singapore(inees??). Al met al een multiculturele boel. Echter of ze gezellig zijn, nog geen idee… ze zijn tot nu toe nog een terughoudend…

Maandag 17 Oktober

Vandaag toch anders wakker geworden dan anders. Vorige week waren het de vogeltje die hun lied zongen wat ik als eerste hoorde, nu voorbijrazende vrachtwagens haha. Echter met volle moed opgestaan, om eindelijk eens vol aan de slag te kunnen met mijn thesis. De heer Olley zou vandaag aanwezig zijn, waarmee ik eindelijk een goed bakkie pleur zou kunnen wegtikken.

Na een kleine wandeling van 25 minuten, alleen maar bergop (ik kom nog afgetraind terug joh!) was ik op de uni. Hier loop ik nog met een big smile het gebouw binnen, waarna dat in een oogopslag veranderd… de lichten in het kantoor zijn de heer Olley zijn uit. En ja hoor, Justine verteld me 2 minuten later dat de heer Olley ook deze week niet aanwezig is… Fijn!!

Maar goed, ik heb nog wel het een en ander te doen, dus ik kan wel verder. Zoals het opzetten en inrichten van mijn eigen werkplek in de post-graduate room! Daar eenmaal aangekomen blijken er maar 4 andere mensen te zitten… Echt gezellig is het er niet haha.

Alleen nu diende ook het volgende probleem zich weer aan… De PC doet het niet… Na 30 vergeefse inlog-pogingen toch maar de IT gebeld… “Nee, wij weten het ook niet” is het antwoord, we sturen wel iemand langs… Niemand gezien die dag, ook niet na 3 keer terugbellen.

Dan maar alle vereiste cursussen doen, brandoefeningen, risk-assessment, ergometrie etc etc… Heb ik tenminste me dag weer goed besteed.

Om kwart over 5 was ik klaar… dus ik loop het gebouw uit… Regenen, niet normaal. Nu snap ik ook al die borden met waarschuwingen voor flash-floods overal in de stad. Ik kon nog geen 20 meter verder kijken, of alles werd vaag. Dan maar een uurtje wachten…

Toen het eindelijk droog was ben ik maar naar de Aldi gelopen voor boodschappen. Omdat ik nog geen helm heb, mag ik nog niet fietsen… De heenweg was prima te doen, ondergaand zonnetje, muziekje in… Echter bleek ik op de terugweg toch meer gekocht te hebben dan dat ik eigenlijk dacht haha. 2,5km met 3 loodzware tassen sjouwen bergop is toch geen pretje. Ff serietje kijken en ik ga heel lekker slapen denk ik.

Tot volgende week!

Xx

P.S. Foto’s staan op facebook!

Getting Down Under!!

Pfffffff wat een week... Ik heb echt tijd moeten vrijmaken om me eerste verhaal te kunnen schrijven. Echter nu het eenmaal zo ver is, weet ik begod niet meer waar ik moet beginnen over wat ik allemaal heb meegemaakt de eerste week. Maar voor het gemak beginnen we gewoon bij het begin.

Maandag 3 oktober.

Niet zo veel gedaan vorige week, ik heb me laaste spullen ingepakt, nog een keer nagegaan over of ik alles had ingepakt. Jahoor ik was er helemaal klaar voor. Smiddags samen met Jelle nog naar Holden's gekeken (Australisch automerk). Alleen nu blijkt de productie van deze bak helaas te stoppen in 2017 (sorry Jelle). Maargoed we dwalen af. Savonds hebben ons pap en mam me naar schiphol gebracht. Bij de douane, wordt ik zoals altijd eruitgepikt omdat ik iets in mijn handbagage zou hebben wat er niet thuishoord. Maar niks aan het handje, het was het afscheidscadeau van Jelle, die mij voorzien had van een financieel impuls in vreemde valuta haha.

De vlucht naar Dubai was eigenlijk zo voorbij... De meeste kennen het wel. Zitten, opstijgen, fimpje aan, in slaap vallen, wakker worden omdat de chinees naast je naar de WC moet, doorslapen, landen en uitstappen.

Dinsdag 4 Oktober

Toen ik het vliegtuig uitkwam moest ik wel gelijk ff 10 kilo aan kleren uitdoen. JEZUS WAT HEET. Het was smorgens 6 uur... maar de thermometer in Dubai gaf al 35 graden aan... In tegenstelling tot buiten, was het binnen een stuk aangenamer. Ik kon zo doorlopen naar de volgende gate vanwaar in 3 uur later door zou vliegen naar Singapore. Maar ook 3 uur op het vliegveld van Dubai was zo voorbij. Man man man wat een luxe. Schiphol is er niks bij. Ik snap wel dat hier geld zit... Mcclaren, porsche, Ferrari, Lambourgini, Aston Martin, Rolex, Gucci, Dolce & Gabana... etc etc etc. Alles was aanwezig. Ik ben letterlijk verdwaald in Luxe.

Ik was netjes optijd terug voor mijn vlucht naar Singapore. En er mag ook wel gezegd worden, vliegen met Emirates is geen straf... Gratis eten en drinken(lees: Baileys, Jagermeister, 43, Heineken, Amstel, Port, Champagne, Wijn, frisdrank, ikweetniet hoeveel inches tablets in de stoel, de nieuwste films, alles waardoor een vlucht van ongeveer 8 uur voorbij is voordat je het weet.

Eenmaal aangekomen in Singapore was wel raar... Je bent in een keer 6 uur verder in de tijd. Maar goed, de tas was heel aangekomen, en ik kon zo doorlopen door de douane. Hier stond zo'n mannetje met een bordje te wachten met: L.N.T. van Elk.... Ik weet wel dat ik mij vaker zo laat ophalen, iedereen kijkt naar je zo van... Hij heeft het goed voor mekaar hoor. Na een dodenmans rit door hartje Singapore kwam ik aan bij mijn hotel waar ik zou overnachten. Ik dacht, dat zal wel zo een klein hotelkamertje zijn, super simpel. Maar eenmaal ingechecked komt er een man in pak naast mij staan, en vraagt om mijn backpack. Ik had zoiets van, hoeft niet kel, draag hem zelf wel... Maar de vrouw achter de balie en de man in pak stonden erop... Nadat de man zichzelf had opgezadeld met mijn bagage, hoor ik de vrouw van de balie iets mompelen. Het enige wat ik dacht te horen was: Presidential suite. Maar dat zal wel niet goed zijn dacht ik nog. Samen lopen we het gebouw uit, door een prachtige japanse tuin, naar een ander gebouw zo een 40 meter verderop. Hier pakken we de lift, en gaan naar de top van dit gebouw (14e etage). Hier stappen we uit, en er staat inderdaad bij de enige deur van de etage: Presidential suite... Ik geloofde het nog steeds niet. Maar hij deed de deur open, en ik kon gewoon niets zeggen de eerste paar minuten... Ik had gewoon een hele woonkamer, keuken, luxe sofa, 3 flatscreens, tot mijn beschikking. De man had zichzelf ontdaan van mijn tas, en trok in een keer een spiegel open (wat een deur bleek te zijn) daar waren de slaapkamer en badkamer: Kingsize bed (met chocolaatje op me kussen), ligbad, stortdouche... alles erop en eraan. Ik dacht dat het nu wel klaar was met de verrassingen, maar nee. In de woonkamer ging het gordijn open, en er kwam een balkon met Hottub tevoorschijn... Dus ik hoef voor de rest niet echt te vertellen wat ik gedaan heb die avond/nacht.

Woensdag 5 Oktober

Na een nachtje van 3 uur, vroeg opgestaan om te gaan ontbijten, want ik had namelijk een stadstour die ochtend. Om 8 uur zat ik aan me vers gebakken eitje, toast, fruit, bacon, yoghert en vruchtensap. Hierna werd ik opnieuw opgehaald bij het hotel voor mijn stadstour... In tegenstelling tot de rest van Azië, is hier alles gewoon in het Engels (doordat het een Engelse Kolonie is geweest vroeger). Voor mij helemaal prima. Tijdens de tour hebben we eigenlijk alleen maar van die toeristische plekken bezocht: een of ander verschrikkelijk lelijk stambeeld van een leeuw met een staart van een vis (je moet er maar opkomen), een chineze tempel, een orchideënkwekerij, en de "Indian"-wijk.... Allemaal leuk, maar het intereseerde me niet zoveel in tegenstelling tot de rest van de groep (allemaal bejaarden). Om 12uur werd ik weer gedropt bij me hotel. Hier heb ik aan de medewerkster achter de balie gevraagd wat ik nu echt moet zien van "echte" Singapore. Zij wezen me op de hoofdstraat, de chinese wijk, en de haven. Het was allemaal goed te lopen aldus hun, NOT... bleek halverwege. Maargoed ik had toch de tijd tot 20:30u savonds dus heb ik het beste ervan gemaakt.

Naast de dingen bezienswaardigheden waar de balievrouwtjes me op wezen heb ik ook nog ff een detour gemaakt naar het F1 Stratencircuit + tribune van Singapore, een of andere heuvel in de stad, en een oorlogsmonument. Maar echt wat een rare stad is Singapore, het lijkt heel erg op die steden die je ziet op andere planeten in Sci-fi films, overal bomen en struiken op de meest vreemde plekken (zelf uit de gebouwen zelf), op de straten zelf is het hartstikke rustig, overal elektriciteitskabels...

Rond een uur of 6 savonds besloot ik de metro terug te nemen richting een food-court in de buurt van het hotel. Dat was wel een belevenis opzich, ik wist ook gelijk waarom het op straat zo rustig is... IEDEREEN neemt de metro. Soms zie je wel eens in van die films dat er mensen zijn die als werk hebben mensen in een trein te duwen, nou dat is dus niet alleen in de film haha. Maar nadat ik bij de juiste halte mezelf uit de metro had geperst, kwam ik bij de food-court aan. Het deed me gelijk denken aan thailand. Voor de mensen die dit nog nooit hebben meegemaakt is het moeilijk te beschrijven wat het precies inhoud, maar ik ga het proberen: het is als het waren een plein dat omringd word door alleen maar kleine kraampjes waar je verschillende soorten aziatisch voedsel kunt halen. in het midden heb je alleen maar banken, tafeltjes en stoeltjes. Maar er zijn niet 6 of 7 kraampjes, nee dat zijn er ongeveer 10 keer zo veel. En allemaal zo chaotisch zoals je ziet bij je lokale chinees als dat luikje omhoog gaat als je bestelling klaar is. Prachtig!! Na een rondje te hebben gelopen heb ik besloten om een soort vis gerold in een palmblad, en een bol rijst te halen. Echter deed zich een volgend probleem aan... Geen bestek te bekennen. Alleen stokjes. Gelukkig was diegene naast me aan me tafeltje zo vriendelijk me een snelcursus eten met stokjes te geven. Eigenlijk is het best simpel haha.

Met een volle maag ben ik toen naar mijn hotel gelopen waar de taxichauffeur me al op stond te wachten om me weer naar het vliegveld te brengen. De vlucht naar Sydney was snacht, (23:55 tot 10:30) maar ik kon niet slapen... Voor mij voelde het nogsteeds als 3 uur smiddags.

Donderdag 6 Oktober

Aangekomen in Sydney, alle douane dingen gedaan te hebben (sorry jongens ik kom niet voorbij bij border security aankomend jaar), ben ik naar de taxiplaats gelopen waar ik zou worden opgehaald door het australische moederbureau van waar ik mijn reis heb geboekt. De eerste woorden waarmee ik daar werd aangesproken zullen me altijd bijblijven: AAAAH, sind Sie hier für die Work and Travel Company ?

WAAAAAAAAAAAATTTT, hoorde ik dat goed, DUITS, WTF, reis je letterlijk naar de andere kant van de wereld, spreken je ze aan in het duits. ZE HEBBEN ME BELAZERD afgelopen nacht, ze hebben me gewoon teruggevlogen naar Stuttgard ofzo. Maar het bleek mee te vallen. Het schijnt dat het moederbureau ook in Duitsland een vestiging heeft waar de meeste backpackers vandaan komen. Inderdaad van de groep die werd opgehaald die dag was in de enige nederlander. De rest van de 35 man waren Duitsers....

Na een rit van ongeveer een ongeveer 30 minuten aangekomen bij het hostel wat voor de rest meer dan prima was, een kamer met 7 andere (7 Duitsers), een schoon bed, goede douche. Ik was tevreden. Die middag nog snel proberen te mailen met me begeleider uit Australië. Het was namelijk nog steeds niet zeker of ze me op kwam halen van het vliegveld in Brisbane zondag, maar geen gehoor. Daarnaast heb ik nog wat dingen geregeld, als een australisch telefoonnummer, een bankrekening, internettoegang etc etc. Voor de rest nog een paar keer bijna overreden, een roltrap die naar beneden gaat, opgegaan in de veronderstelling dat ie omhoog ging, tegen honderd mensen opgebotst.... Oowja ze lopen en rijden hier links...

Savonds was ik helemaal kapot. Echter kon ik het niet laten me droom waar te maken... Sydney operahouse zien met mijn eigen ogen. Na een tocht van een kleine 8 kilometer doemde hij op. Ik heb daar bijna een uur gestaan. Sprakeloos. Kippenvel, bijna tranen in mijn ogen. Datgene waar je als kleine jongen van 8 jaar hebt gedroomd, en waarvoor je de rest van je leven geknokt en gespaard hebt is nu werkelijkheid. JE BENT IN AUSTRALIE!!!! Daarna eigenlijk het standaard ritueel om het te vieren, --> Bar/pub in --> pils besteld --> opgedronken --> pils besteld --> weggetikt. de terugtocht ging een stuk makkelijker haha.

Vrijdag 7 Oktober

Smorgens weer vroeg uit de veren. Om 7u ging de wekker alweer. Ik moet zeggen, ik denk dat dit de meeste zware ochtend ooit is geweest. Wakker worden in je klamme tentje op Zondag na 2 dagen defqon is er niks bij.... Maargoed niet klagen, er staat koffie te wachten, dacht ik. Maar niet dus, het gratis ontbijt wat ingebrepen was bestond uit: een muslibar - een cupcakeje, thee, en sinasappelsap... Fijn.

Om 9u moesten we in de lobby verzamelen om met zijn alle naar het kantoor van WORK and TRAVEL te gaan. Hier was de introductie over wat je allemaal moet regelen voordat je echt in australie kunt leven, telefoonnummer, bankrekening, een Tax File Number, en een Medicard. Die laaste twee had ik nog niet, dus die heb ik smiddags even geregeld. Daarnaast ook even uitgevogeld hoe ik zondag weer terug naar het vliegveld moest. Een Opalkaart (OV-kaart voor Sydney aangeschaft en een kleine 40 dollar erop gezet, wat nodig was voor een treinreis van 20 minuten). Wat me al wel was opgevallen is hoe verschrikkelijk duur Australie is. Openbaar vervoer en taxies zijn al niet te betalen, een simpele pizza betaal je 21 dollar (14 euro), 9 dollar voor een normale koffie is heel normaal. Maargoed de lonen liggen hier wel iets hoger. Gemiddeld verdien je als backpacker zo een 22 dollar per uur netto. Maar als arme student uit Nederland is het gewoon weg niet te betalen. Savonds ben ik nog een klein rondje gelopen, en heb ik een hapje gegeten bij de Subway (enige wat nog redelijk te betalen is). Uiteindelijk kwam ik uit bij Darling harbour, waar een paar straatartiesten een hele show gaven. Mijn voornemen van de ochtend om maximaal om 21:00u naar bed gegaan was totaal mislukt... 1:30u was het toen ik terug was in het hostel.

Zaterdag 8 Oktober.

Heerlijk uitgeslapen tot 10:00u. vandaag had ik eigenlijk alleen op de planning om in te checken voor me vlucht naar Brisbane die volgende dag. Daarna heb ik een hele grote stadswandeling gemaakt die ik had gekregen van de receptie. De route kwam perfect uit. Ik zou precies halverwege aankomen bij de haven van Sydney vanwaar ik een Harbour-cruise zou maken. Tijdens de boottocht van 2 uur, ben ik achter 2 dingen gekomen:

1) Sydney is echt prachtig. Groots, heel groots, maar ook veel ruimte voor natuur en ontspanning (parken, dierentuinen, stranden, sportvelden etc).

2) het kan ook koud zijn in Australië. Het was namelijk die dag 18 graden, maar er stond een zuidelijke wind (vanaf de Zuidpool),

Eenmaal terug bij het hostel gevraagd waar je nu goed en goedkoop kon eten in de buurt. Me rechtervoet vond al het lopen van de afgelopen dagen niet zo leuk meer. Ze vertelde met dat er een aziatische food-plaza zat zo een kilometer van het hostel. Ik was blij. Waarbij ik dacht dat het in Singapore een grote chaos was, dit was het gewoon keer 10. Overal mensen, eten, vlammen, levende kippen. Mooi man. Hierna ben ik rond 22:00u naar bed gegaan. Want de volgende morgen moest ik de trein van 4:30u naar het vliegveld hebben.

Zondag 9 Oktober

Vroeg op, uitchecken, naar de trein, naar het vliegveld, inchecken, alles ging inmiddels op de automatische piloot. Pas toen ik besefte dat ik welgeteld 2 uur te vroeg bij de gate was werd ik een beetje wakker. Ik wist dat het in Nederland 21:00u was, wanneer het bij mijn 6:00u was. Dus besloot ik maar een uurtje te bellen met het thuisfront... Toch wel gezellig om zo iedereen weer te horen. Om 8u stipt steeg het vliegtuig op. Timing kennen ze wel hier. De vlucht van ongeveer anderhalf uur was zo voorbij, het voelde voor mij echt als opstigen en weer landen.

Eenmaal toen ik me backpack weer had, had ik geen idee of me begeleider (dr. Justine Kemp) me op zou komen halen. Maar toen kreeg ik telefoon... Hun auto was kapot, en of ik niet even een taxi wilde pakken richting hun huis.... Ik met me stomme hoofd ja gezegd, en op zoek naar een taxi. Na een rit van zo een 20 minuten, en 90 dollar armer kwam ik aan in een van de buitenwijken van Brisbane. Moet wel zeggen: Jezus was een zooi, overal ligt troep, huizen zijn hopeloos verouderd. Maar er was wel één huis wat er redelijk uitzag. En dat was nou net het huis wat ik moest hebben. Nadat ik me backpack uit de taxi had gepakt kwam er Justine haar huis uit die me hartelijk verwelkomde. Nog geen 3 seconden later hoor ik in een keer achter mij: "Goedenmorgen, hartelijk welkom in Australië".... Hoow wacht ff, bedriegen me hersenen me nu, begint de jetlag nu eindelijk zijn tol te eisen ? Dat was toch echt Nederlands. Ik draai me om en daar staat de man van Justine, Jan-Willem, een rasechte Nederlander, geboren in Leerdam. Na het schudden van een aantal handen, kennis gemaakt te hebben met de kinderen, was het tijd voor koffie, Nederlandse senseo, met een stroopwafel. Hoe beter kun je verwelkomd worden. Vooral de koffie, jezus wat had ik dat gemist, en bovendien het kwam echt op het juiste moment. Voor de mensen die nog nooit last hebben gehad van een jetlag... Wacht maar. Ooit... En als je nooit het geluk hebt om naar de andere kant van de wereld te reizen... Wees blij.

Justine had een accommodatie voor me geregeld de eerste week. Ik kon blijven slapen bij een oud collega zo een 20 kilometer van de universiteit vandaan. Dat was zeer dichtbij. Zeker als je nagaat dat Amsterdam qua oppervlakte zo een 75 keer in Brisbane gaat. Na 4 bakken senseo, en de auto was gemaakt door de lokale wegenwacht zijn we naar mijn nieuwe huis gereden. Allan zoals mijn nieuwe tijdelijke huisgenoot heet, was niet thuis, dus ik had alle tijd om mezelf te settelen. Prima... Na een stevige wandeling van 5 kilometer mezelf te hebben ontdaan van me laaste centen (boodschappen). Kwam Allan thuis. Een super aardige, enthousiaste man van 74. In een woord: Held. Hij kwam binnen met een nachtkastje van Ikea die hij voor me had gehaald, om hem hiervoor te bedanken, moest ik hem alleen even helpen met in elkaar zetten. Prachtig hoe deze man verhalen kan vertellen... Als voormalig leraar in geschiedenis en aardrijkskunde, weet hij werkelijk alles over het gebied rondom Brisbane en de geschiendenis van Australië.

We zijn toen rond half 4 weggereden om naar een kamer in de buurt van de Griffith University te gaan kijken. Hele schone kamer, 4 huigenoten (waarvan een duitse, ze blijven me achtervolgen), zwembad, dicht bij de uni, en met een hartstikke vriendelijke huisbaas. Echter wil ik graag nog wat andere kamers bekijken. Beetje afwegen... Maar dat is hier allemaal geen probleem.

Na een de-tour door de wijken van Brisbane om kennis te maken met het hydrologische systeem van de stad kwamen we rond 6 uur weer aan bij ons huis. Hier hebben we samen eten gekookt (Kippenvleugels met pasta-spinazi-kaas). Even voor het eten, vroeg Allan me of ik van bier hield.... Dus... Het bleek namelijk dat hij liefhebber is van speciaalbier... Oké, dit is een man naar mijn hart. Uiteindelijk hebben we ongeveer 4 uur gepraat die avond over bier, en gebladerd in allerlei boeken die hij had, en natuurlijk de nodige drank genuttigd. Rond een uurtje of 23:00u lag ik in mijn bed. Was kapot...

Maandag 10 Oktober

Vandaag ging om 7:45u de wekker. Ik werd namelijk om kwart voor 10 verwacht op de Universiteit om te beginnen aan mijn thesis. Ik denk sta mooi vroeg op, omdat ik dan rustig kan ontbijten en dan met de bus naar de uni kan. Echter bleek tot mijn grote verrassing dat Allan ook al op was, en me graag wegbracht. Dat aanbod sla ik natuurlijk niet af.

Eenmaal op de universiteit, had ik eigenlijk snel het gebouw gevonden waar Justine haar kantoor en laboratoria had... Echter was ze er zelf nog niet.... er zou namelijk een loodgieter naar haar afvoer komen kijken, en ze had me al gewaarschuwd de vorige dat dat ze wat later kon zijn. Geen probleem.

Ik werd ontvangen door een collega van Justine: Justin genaamd. Jaa ik weet het... lekker makkelijk. Hij nam me eigenlijk gelijk mee voor een bak koffie bij de koffiebar op de campus. Koffie maken kunnen ze hier wel! We hebben hier een uurtje gezeten en vooral gepraat over het onderzoek dat Justin deed: Kunnen we met oever-vegetatie overstromingen tegengaan ?

Eenmaal terug bij de leerstoelgroep was Justine gearriveerd waarna we eigenlijk gelijk weer opnieuw koffie zijn gaan halen haha. Ik heb me dosis cafeine wel gehaald voor vandaan eigenlijk... Het uitstellen van de Jetlag blijft maar doorgaan haha. Maar ik heb tijdens de koffie met Justine en Justin nog nooit mensen zo zien genieten van een simpele stroopwafel die ik heb meegebracht uit Nederland haha. Ik heb denk ik wel een goede eerste indruk gemaakt (tip! voor iedereen die naar het buitenland gaat: neem stroopwafels mee). Hierna hebben ik een hele rondleiding over de campus gekregen... Ik kan het zeker wel slechter treffen. Super veel groen, overal wild-life letterlijk (Waterdragons, Kookaburra, koala beren), 3 restaurants, 4 cafe's, een kapper, 2 kebab zaken etc. Er zitten omgeveer 7000 studenten, en is qua oppervlakte omgeveer een vijfde van de Wageningen Campus.

Het enige slechte is wel dat vandaag pas de aanvraag is gedaan voor een account om in te kunnen loggen op het computersysteem. Dus kan lekker de aankomdende 2 dagen niks doen. Mooie mogelijkheid om eens mezelf wat meer in te lezen, de stad te verkennen, huizen te zoeken, en vooral bij te komen van me jetlag...

Smiddags heb ik vooral data verzameld op de computer van Justine, tot een uur of 5. Hierna was het de uitdaging om met het Openbaar vervoer thuis te komen... 2 keer overstappen en ongeveer een uur reizen. Echter werken de beeldschermen in de bus waarop de haltes staan hier niet. Dus kon ik bij in elke bus gaan vragen of mensen me wilde waarschuwen als ik eruit moest. Uiteindelijk alsnog een halte of 2 tevroeg uitgestapt omdat ze me verkeerd hadden gewaarschuwd, waardoor de reis eindigde in een voettocht van ongeveer 3 kilometer. Nu is me rechtervoet er wel helemaal klaar mee. Vooral omdat Allan op bijna het hoogste puntje van Brisbane woont, en de bushalte helemaal beneden is... Dus ik kwam al strompelend boven... heb snel even eten gekookt, -stampot-, en ben gaan zitten met mijn voet omhoog. Dus mooi de tijd om dit verhaal te schrijven.

Ik zie dat het echt een heel boekwerk is geworden op dit moment... Sorry daarvoor. Echter de volgende verhalen zullen iets korter zijn, omdat die vooral dagen gaan beslaan waarin ik zal werken voor me thesis! Dus no Worries!!

Ook zal ik eerst nog ff moeten uitvogelen hoe ik de foto's van me SD kaart op me laptop moet gaan zetten, er zit namelijk geen SD-kaartslot in me laptop... Maargoed. De volgende keer zullen er dus ook foto's meekomen haha.

Ik ga nu stoppen, en ga ff serie kijken denk ik. Vind het wel best zo, 2 uur een verhaal schrijven. Dus ook de spelling ga ik niet meer controleren. Kiek maar! Succes in Nederland.

En vooral: No Worries, Cheers Mate!