Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt.... Te druk met geen zorgen maken...

Maar met het aankomende verhaal hoef je jezelf een klein uur niet te vervelen!

Week 17

Dinsdag 24 Januari

Omdat ik vandaag toch niet veel te doen had, heb ik besloten om mijn rapport nog maar eens een keer door te lezen, wanneer je stukje voor stukje alles bekijkt, zie je niet of het een mooi doorlopend verhaal is geworden. Dus dat was de doelstelling van vandaag. Echter heb ik naast alleen maar lezen, ook een bezoekje gebracht aan het lokale reisbureau om eens te kijken wat ik de aankomende 2 maanden eens allemaal kan gaan doen. Lekker inspiratie opdoen!

Toen ik tegen een uur of 5 mijn rapport weer had doorgelopen en het nodige verbeterd, vond mijn hoofd het wel weer mooi geweest. Tijd voor wat ontspanning in de vorm van Wie is de Mol terugkijken. Echter hielp het internet thuis niet echt mee… Het lag er namelijk uit. Dus wat doe je dan. Inderdaad, de ogen dicht en langzaam in slaap vallen !

Een klein uurtje werd ik gewekt door Kimmim. Ik zou haar vandaag leren fietsen haha. Toch wel een raar idee dat veel mensen dat hier niet kunnen, terwijl het voor ons de normaalste zaak van de wereld is. Maar ik heb in ieder geval vast kunnen oefenen voor later wanneer ik eventueel zelf kinderen heb haha. Het resultaat: ze leeft nog, en heeft een aantal rondjes zelfstandig kunnen fietsen. Ik ben toch stiekem wel trots!

De rest van de avond wilde ik eigenlijk doorbrengen in bed. Alle stress van de afgelopen weken komt er nu een beetje uit, waardoor ik mezelf echt heel vermoeid voel. Echter kreeg ik om 9u een berichtje op facebook dat Nut ’s avonds wilde komen om een film te kijken en te blijven pitten. En een film kijken zou ik in prinicpe goed aankunnen. Dus zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk is het alsnog half 3 geworden voordat we in bed lagen…

Woensdag 25 Januari

Mijn voornaamste taak van die dag: Uitslapen! Dat hebben we ook lekker tot een uur of 11 gedaan. Vervolgens eens een lekker ontbijt gemaakt voor Nut en mij, en nog wat zaken op de pc geregeld, voordat we naar Kimmim zouden gaan, die ‘s morgens al vroeg was vertrokken naar de uni om te werken.

Eenmaal daar aangekomen werd ik een soort van ontvoert richting de bus. Ze hadden namelijk iets voor mij gepland… Na een lange reis van een 2,5u met bus en trein kwamen we aan in surfers paradise. Hier had Nut namelijk 7 jaar geleden gewoond, en wilde voordat ik vertrok mij het een en ander laten zien. We hebben die middag voornamelijk de stad verkend, en veelal gepraat onder het genot van een biertje, en het uitzicht op zee. Daarna werd ik opnieuw meegenomen naar een van de beste Thaise restaurants die Australië rijk is. Geen idee wat ze bestelden, maar er kwam een gaspit op tafel, een grote pan met een soort soep, vlees, groenten, rijst, noedels, en Thaise thee. Omdat Nut een professioneel chef is, wilde hij graag naar dit restaurant omdat hij voor mij kon koken aan tafel haha. Ik moet zeggen, ik waande mezelf even terug in Thailand. Heerlijk gegeten! De rest van de avond hebben we lekker op het strand gezeten, en naar de golven gekeken met zijn 3^e. Bizar om te bedenken dat wanneer je naar de horizon kijkt (die overigens niet te onderscheiden is van de zwarte lucht) dat er de eerste duizenden kilometers gewoon niets is….

Rond 9u zijn we weer door de stad teruggelopen naar de bushalte. Echter was de stad nu compleet omgetoverd in een toeristenparadijs! Overal kermisattracties, marktkraampjes, barretjes, souvenir shops: Het deed me echt denken aan Salou, lloret de mar en die soort plaatsen.

Tegen 12u waren we weer veilig thuis. Ik was gesloopt, maar voldaan!

Donderdag 26 Januari

Happy Australiaday! Jaaa wat ik er mee moet, geen idee. De mensen herdenken hier dat ze zo’n 200 jaar geleden zijn gekoloniseerd door de Engelse… Raar idee, net alsof wij gaan vieren dat we bezet zijn door de Duitsers tijdens WOII… Echter is het een nationale feestdag, dus iedereen is vrij. Je hoort mij daarom ook niet klagen.

Omdat ik me rapport opnieuw had ingeleverd dacht ik vandaag een dagje lekker rustig aan te doen. Maar toch niet. Ik had namelijk al wat feedback gekregen van een van me begeleiders bij de WUR. Dus ik kon weer een paar uurtjes aan de gang. Omdat ik nog wat wilde printen voor mijn reis, ben ik ook gelijk die middag maar naar de uni geweest. Ff lekker het huis uit is altijd wel fijn. Ik kreeg halverwege mijn heenreis een berichtje van Kimmim of ik op de uni was… Dan zouden we samen terug kunnen lopen. Ze wilde namelijk samen met Iuliana nog wat boodschappen doen die middag.

Echter vanwege “Australia day” sloten alle winkels al om 6u, en werden wij de supermarkt letterlijk uitgeveegd haha.

Die avond lekker voor het huis + Nut en Richard gekookt en met zijn alle een film gekeken.

Vrijdag 27 Januari

Mijn laatste dag op de uni. Nou ja op de uni… Meer even langs de uni om me sleutels in te leveren, that’s it! Echter wilde ik wel iets hebben dat mij herinnerd aan de tijd dat ik hier ben geweest om te studeren. Omdat ik al een Hoodie heb van de Wageningen Universiteit, wilde ik ook graag een kledingstuk hebben van de Griffith Universiteit. Ik op internet zoeken, en uiteindelijk kwamen we erachter dat er op de andere campus (jaa ze hebben er 3) een winkel was waar ze Varsity Jackets verkochten! Dat was het doel.

Omdat Richard snachts was blijven slapen vanwege het noodweer, wilde hij Kimmim en mij wel met de auto even naar de andere campus brengen. Zo gezegd zo gedaan. Toen ik aankwam was ik wel jaloers eigenlijk. Deze campus is veel mooier dan degene waar ik gezeten heb. Je zit er echt midden in het bos, met uitzicht op de skyline van Brisbane. Na een tijdje zoeken vonden we de shop, en zijn we met een Jas (die eigenlijk nog niet in de verkoop was) weer terug naar onze eigen campus gegaan. Dat is dan wel weer ideaal geregeld. Er rijd hier een gratis bus van campus naar campus. Dus we waren zo terug.

Hier heb ik mijn sleutel ingeleverd bij de administratie van het instituut, niks speciaals… Heel formeel die sleutel over de balie smijten, en houdoe!

Eenmaal thuis wachtte er me een verrassing. Er was ’s avonds een afscheidsetentje voor mij georganiseerd, waarbij alle mensen die ik de afgelopen tijd ontmoet heb uitgenodigd waren. Echter een voorwaarde. Ik moest wel mee helpen koken! Gelukkig kwam Nut na zijn werk, om lekker voor ons te koken

Samen hebben we echt de meest lekkere gerechten gemaakt die ik nog herkende uit mijn vakantie in Thailand: Pad See Ew, Som Tam, Tom Yum en Massaman Curry! Ook heb ik nog wat frikandelbroodjes gemaakt (met bockworsten) en wat appelflappen. Rond 7u begon iedereen zo een beetje binnen te druppelen, echter bleef niet iedereen eten. De meeste kwamen gewoon even een handje geven, en me het beste wensen! Al met al zijn er zo een 35 man langs geweest waarvan een kleine 20 man bleven eten. Prima avond!

Zaterdag 28 Januari

Na 4 maanden werd het wel eens tijd voor een kapper! Dus vanmorgen ben ik samen met Miki en Iuliana naar een barbershop geweest waar Miki altijd al eens heen wilde. Waarom ? Omdat wanneer je “wacht” je gratis bier kunt krijgen als wachtende. Ze was bereid om de helft van mijn kapper te betalen ervoor. Nou ja dan zeg ik geen nee. Prima ervaring moet ik zeggen. Ze doen er echt alles, haren wassen, baard bijwerken, en natuurlijk haren knippen haha. Na een half uurtje me er prima vermaakt te hebben, zijn we de rest van de middag wezen shoppen in het winkelcentrum. Omdat het vandaag Chinees nieuwjaar is, en Miki uit China komt kon ze vandaag allerlei dingen met hoge kortingen krijgen!

Rond een uur of 4 zijn we weer snel richting huis gegaan, iets gedronken en weer terug naar het winkelcentrum. Van 5 tot 8 zou er namelijk van alles te doen zijn ter gunste van het Chinese Nieuwjaar: Dansende draken, vuurdansers, vuurwerk etc. We hebben met zijn allen (+ Kimmim en Richard) onszelf geparkeerd op een van de terrasjes en de shows bekeken. Echter viel het vuurwerk wel tegen: in totaal 5 minuten haha.

Eenmaal thuis weer met zijn alle wat gegeten en een filmpje gekeken.

Zondag 29 Januari

Na een nieuw kapsel, word het ook tijd voor wat nieuwe kleren. Dus vanmorgen lekker naar Sunnybank geweest om nog wat te shoppen. Met als resultaat, mooi blouseje en wit shirtje. Niet teveel, want ik moet alles nog meezeulen de aankomende 2 maanden.

Eenmaal klaar ben ik gelijk door naar de uni gefietst waar ik Kimmim nog een aantal uurtjes heb geholpen met haar onderzoek…

Rond een uur of 4 ben ik samen met Iuliana naar de stad gegaan, om daar samen met Miki bij een Japans sushi- hot pot restaurant te gaan eten…. Ik had nog nooit van het principe gehoord. Maar wel geniaal. Je haalt eerst een pot soep, die je op je tafel kunt zetten op een inductie plaat. Vervolgens haal je allerlei ingredienten: vlees, vis, groente, tofoe etc etc. En je kookt dit dan in je soep! Daarnaast was er ook een uitgebreid sushi buffet, waar we uiteindelijk 4u lang van hebben gegeten.

Op de weg naar huis hadden we het spontane idee om nog een rondje over de rivier te varen met de Cityhopper: de gratis veerpont. Wel raar dat ik dit een aantal weken geleden ook heb gedaan met me oude huisgenoten voordat zij vertrokken, want nu ben ik diegene die vertrekt. Echter is het uitzicht op de stad er niet minder op geworden in de tussentijd….

Maandag 30 Januari

Daar gaat mijn gevoel van vakantie. Vanmorgen nogal een kritische mail gehad van mijn 2^e begeleider. Hij vond mijn report echt niet op niveau qua acedemisch schrijven. Hij vond dat ik veel werk had verricht maar het schrijven kon en moest vele malen beter. Hij had welgeteld 5 paginas gelezen waarna hij gestopt was. Mijn taak: het opnieuw schrijven. Daaaaag 150u werk…. Hallo opnieuw 200u werk. En dat net 2 dagen voordat mijn vakantie begint. Fijn! Echt een klote gevoel hou je je eraan over.

Tot en met een uur of 3 heb ik voornamelijk mijn rapport proberen te verbeteren, althans de eerste 2 bladzijde. Want na 3uur zouden ik Kimmim en Iuliana gaan picknicken in een park aan de andere kant van de stad. Hier waren van die plekken om zelf te barbecueen, en lekker even in de natuur te zijn.

Ik had echt geen zin om mijn laatste dagen hier aan het werk te zitten, en geen tijd meer met vrienden door te brengen. No way! Geen idee hoe ik het rapport ga aanpakken/inplannen maar we zien wel.

Eenmaal aangekomen bij het park bleek er helemaal niemand te zijn. Natuurlijk hebben we daarom de beste plek uitgekozen om iets te eten: ergens aan de rand van een open plek midden in een Eucalyptus bos. Met als grote verrassing: Er bleken wilde wallibies te wonen. Deze konden natuurlijk niet verhongerd achterblijven, en hebben we ze daarom uitgebreid gevoerd. Net als alle 100de vogels trouwens.

Op de terugweg zijn we nog langs de super geweest om Kangaroe-steak te kopen voor het diner savonds! Het smaakt best raar, een soort van kip, maar dan wel stug. Echter prima te doen, en goedkoper dan bijvoorbeeld rund of varken!

Dinsdag 31 Januari

De dag die ik voornamelijk heb ingevuld met het schrijven van mijn rapport, en het doen van de was. Echter kwam ik er ook achter dat ik het geld op mijn buskaart terug kan krijgen. Dus ik rond een uur of 4 naar de uni. Was wel fijn eigenlijk, ff weg van me laptop… Echter bleek het weer niet zo makkelijk te gaan om geld terug te krijgen. Eerst moest je namelijk de automatische opwaardering van de kaart annuleren (ik had deze echter nog nooit geactiveerd maar goed…). Dit kon dan weer alleen via internet. Dus ik op internet weer dat ding annuleren, maar om dit te doen moest ik eerst langs een machine om dit te bevestigen. En natuurlijk je raad het al, de dichtstbijzijnde automaat staat een goede 20 km verderop…. Dus ik met de bus naar die automaat… dat ding annuleren, en weer terug naar het postkantoor. Echter was deze weer natuurlijk dicht…. Morgen weer een kans…

Eenmaal thuis was het weer de thesis en de was die op mij wachtte. Uiteindelijk was ik er wel een beetje klaar mee ‘s avonds, en ben ik begonnen met inpakken… Morgen om 3u komt me huisbaas de boel controleren!

Woensdag 1 Februari

Me laatste dag in Brisbane! Vanzelfsprekend is deze opgevuld met het pakken van mijn spullen en het afscheid nemen van me huisgenoten. Echter ben ik smorgens eerst naar de uni geweest om mijn GOcard in te leveren. Gelukkig gig dat nu wel vlekkeloos… Rond een uur of 1 zijn Iuliana, Kimmim en ik met zijn 3^e nog naar de stad geweest om te lunchen in het restaurant van Nut. Hij had het nu al zo vaak gevraagd, dat we besloten hadden om toch maar op zijn uitnodiging in te gaan, op een voorwaarde: Nut zou savonds bij ons komen eten, en blijven slapen. Echter na de lunch zijn we nog even blijven zitten. Omdat Iuliana en Kimmim graag wat terug wilde doen voor alle keren dat ik gekookt heb, moest ik random lootjes trekken met daarom Thaise en Russische recepten. Deze zouden zij dan vanavond voor mij maken.

Eenmaal weer terug in het huis heb ik de laatste dingetjes nog even opgeruimd: Koelkast, al me etenswaren, etc etc voordat de huisbaas kwam om mijn schoonmaakkwaliteiten te inspecteren. Ze was vrij verbaast hoe schoon ik alles had gemaakt (aldus haar… Ik had namelijk alleen stof gezogen, en me bureau afgestoft). Omdat het eten een verrassing was, mocht in vanaf 5 tot 8 niet in de keuken komen… Wat ga je dan doen: inderdaad aan me thesis werken! Echter was ik daar ook wel weer klaar mee rond een uur of 7. Dus het laatste uurtje heb ik gevuld met het terugkijken van Big Fish Klaas… Echt een held!

Om 8u werd ik geroepen voor het eten. De gerechten die ik had gekozen: Een Russische salade, gebakken rijst, en gembersoep als toetje! Ik heb heerlijk gegeten. En wat nog wel het belangrijkste was: Pils! En wel om 2 redenen: ten eerste heb ik het weer een maand zonder alcohol volgehouden… Wat hier eigenlijk best makkelijk is vanwege de prijzen. En ten 2^e, ik heb helemaal in het begin een pilsje gekocht die ik pas mocht opdrinken wanneer ik zou beginnen aan mijn grote droomreis!

Rond een uur of 9 ging ik naar bed gegaan, de volgende morgen zou de wekker om 3:15 gaan, echter van slapen is weinig gekomen…

Donderdag 2 Februari.

Zonder slaap ben ik om 3u eigenlijk al begonnen met het opruimen en opvouwen van mijn lakens. Heb snel de vluchtgegevens nog een keer gecheckt op het internet, want je weet maar nooit of er weer vertragingen of annuleringen zijn (Spanje-taferelen). Echter was dat dit keer niet het geval. Het vliegtuig zou netjes om 5 over 6 vertrekken. Kimmim en Nut hebben me weggebracht naar het vliegveld, waar ik ze heel dankbaar voor ben. En vanaf hier begon het standaard ritueeltje, tas inchecken, boarding passen verzamelen, door de douane, wachten bij de gate, boarden en op naar Sydney. Eenmaal daar had ik 30 minuten om over te stappen voor het vliegtuig naar Alice Springs. Een klein uurtje later zaten we echt al in het midden van helemaal niks. Er was alleen een grote lege woestijn te zien vanuit het vliegtuigraampje. En dan besef je pas dat je nog 2 uur moet vliegen voordat je in AIice Springs bent… Verder van bewoonde wereld kun je bijna komen in Australië.

De primitiviteit van de stad word al gelijk gekenmerkt wanneer je er aankomt. Geen terminal ofzo die je naar de aankomst hal leidt… Nee gewoon een ouderwetse trap naar buiten, en dan lopen voor je geld… Lijden was het echter wel: 42 graden. Vanaf het vliegveld een taxi genomen naar het hostel waar ik die nacht zou verblijven, het Haven Backpackers Resort. Echter laat de naam je niet misleiden, want een hemel is het absoluut niet. Ook hier is alles zo primitief als maar kan zijn. Bij aankomst deelde ik mij kamer alleen met Amerikaan van een jaar of 35 schat ik zo. Prima kerel, alleen hij praatte mij een beetje teveel over zombies (zo een 2 uur lang). Op gegeven moment kon ik het niet meer aan, waarna ik Alice springs zelf maar ben ingegaan om wat eten te scoren voor die avond. Ik verwacht dat de stad niet zo groot is als het gemiddelde Nederlandse dorp. Echter hebben ze hier wel van alles 1, omdat dit toch de enige plaats is in de wijde omgeving. Veel reizigers maken hier hun tussenstop wanneer ze Australië doorkruizen.

Wat me wel een beetje angstig maakte zijn toch de Aboriginals hier. Niet om racistisch te doen, maar begrijp me niet verkeerd. Deze mensen zijn arm, en worden hier aan alle kanten onderdrukt. Je kunt ze denk ik het beste vergelijken met zwevers in Nederland. Ze spreken een andere taal, zien er heel slecht verzorgt uit, en komen nogal dreigend over.

Eenmaal terug in het hostel heb ik nog wat Wifi gepakt, het eten gekookt, en rond een uur of 8 op naar bed. Ik was kapot en morgen gaat de wekker weer om 4:15u.

Vrijdag 3 Februari

Omdat ik afgelopen nacht zeg maar had doorgetrokken, viel ik redelijk snel in slaap die nacht. Dus op zich was 4u opstaan geen enkel probleem. Wel fijn dat het hostel een gratis ontbijt heeft, en dat je daar ook om 4u al gebruik van kunt maken.

Dus ik snel een boterham gesmeerd, en een koffie gead omdat ik nogal aan de late kant was. Maar uiteindelijk bleek het niet nodig… De tourgids was namelijk 40 minuten te laat door een computerstoring. De 6 andere backpackers die stonden te wachten raakte redelijk in paniek, omdat zij naar het vliegveld bij Uluru moesten om daar te vertrekken naar Sydney. Echter ik vond het allemaal wel best. Eenmaal in de bus bleek er een ouder stel in te zitten, en een andere (achteraf bleek een Nederlander) backpacker. Lekker rustig nog, echter haalde we de rest van de groep op bij het vliegveld. Maar voor het zover was, was het eerst nog een kleine 600 km rijden richting het National Park. Tijd om te slapen dus…. Onderweg zie je eigenlijk een grote vlakte… Met helemaal niks. En af en toe komt er zo een grote roadtrain voorbij, echt zoals je ziet in die films… Lekkere lompe vrachtwagen met een stuk of 6 trailers er achter.

Aangekomen bij het kamp waar we zouden overnachten hebben we eerst een lunch gekregen, voordat we naar het vliegveld zouden gaan waar we nog een stuk of 10 man hebben opgepikt. Daarna was het op naar Uluru…

Eerst hebben we het bezoekerscentrum bezocht, waar de hele cultuur van de Aboriginals is uitgelegd. Ik krijg steeds meer waardering voor deze mensen. De cultuur bestaat volledig uit sprookjes, verhalen en tradities. Nog steeds! Het is de oudst levende cultuur vandaag de dag!

Na het bezoekerscentrum hebben we met de gids een aantal wandelingen gemaakt rond de rots. Elk gaatje, elke scheur, elke vorm heeft een betekenis hoe het ontstaan is, en hoe je je volgens de Aboriginals moet gedragen. Een nadeel gedurende de hele toer: de vliegen…. Super vervelend… Omdat het er zo droog is, drinken ze je zweet (wat in overvloed aanwezig is bij 43 graden).

Als afsluiter van de dag zijn we nog naar de bekende plek geweest vanaf waar alle foto’s die je ziet van Uluru op de ansichtkaarten zijn gemaakt. Een prachtig uitzicht met de ondergaande zon. Moet eerlijk bekennen dat ik het hier niet droog gehouden heb…. Klinkt raar, maar na 15 jaar dromen en vechten besef ik dat ik het nu waar ga maken….

Eenmaal terug op het kamp (nou ja een stuk kale grond) hebben we eten gekookt, en zijn we gaan slapen. Niet in tenten of wat dan ook. Maar gewoon op een laken op de kale grond. Echt outback-style kamperen dus. Helaas was het bewolkt en konden we de sterrenhemel niet zien. Maar morgen weer een kans.

Zaterdag 4 Februari

Om 5u ging de wekker weer. Om de hitte te verslaan (“Beat the Heat”) start alles heel vroeg. Maar vanaf de kampeerplaats hadden we ook een prachtig uitzicht om de zon op te zien komen achter Uluru. Zeker waard om op te staan. Hierna was het inpakken en op naar Kata Tjuta. Een andere steen formatie een 70 km verwijderd van Uluru. Hier hebben we een prachtige wandeling gedaan, door het park, met opnieuw de gids die overal verhalen vertelde over hoe speciaal deze plek was voor de lokale cultuur. Rond 11u hadden we de 6km wandeling erop zitten, en zijn we met zijn alle in de bus vertrokken voor een 400km durende trip naar onze volgende overnachting.

Onderweg hebben we nog een echte bbq lunch gedaan bij een Roadhouse. De eerste echte bbq sinds ik hier ben!

Aangekomen op camping 2 (opnieuw een stuk kale grond) zijn we eerst het zwembad ingedoken. Hier was iedereen wel aan toe! Daarna hebben we een kampvuur gemaakt, en op het vuur eten gekookt. Lekker outback-style. Na het eten was iedereen weer kapot. Dus opnieuw onze lakens neergelegd. Echter was er dit keer geen bewolking. Ik heb ondanks mijn vermoeidheid het toch nog 2u volgehouden om mijn ogen open te houden. De sterrenhemel hier is zoooo mooi… Omdat je geen lichtvervuiling hebt, zie je hoeveel sterren er echt zijn… 1000de. Die foto’s die je normaal ziet van de melkweg enzo, ik kan nu bevestigen dat ze niet gefotoshopt zijn. Het is echt…. Sprakeloos…

Zondag 5 Februari

Opnieuw ging de wekker weer om 4u. Snel even douche met de Kakkerlakken, muggen, schorpioenen(!) en ander ongedierte, en klaargemaakt voor de dag. Vandaag stond er een wandeling van 6 km door Kings Canyon op het programma. Een prachtig stuk Natuur dat helemaal gelaten is zoals het oorspronkelijk is gevonden.

Om 11u waren we weer terug op de camping voor een vroege lunch, en het inpakken en opruimen, van het kamp. We moesten namelijk nog een terugtocht van 550 km maken richting Alice springs, en om daar een beetje optijd aan te komen, moesten we vroeg vertrekken.

Echter was de terugweg een grote ramp. De airco was kapot waardoor de bus veranderde in een sauna… 38 graden… Gelukkig stopte we bij elk tankstation om even af te koelen, en hadden we ijswater in spuitbussen zodat we toch nog een beetje koel konden blijven.

Eenmaal terug in Alice Springs heb ik snel gedoucht, en ben ik samen met mijn Nederlandse reisgenoot nog iets wezen eten in de “stad”… Kameel! Heerlijk vlees, totaal niet vet, en veel smaak!

Daarna was het bedtijd. Eindelijk weer een goed bed!

Maandag 6 Februari

Rond 8u ging de wekker zodat ik nog gebruik kon maken van mijn gratis ontbijt. Hier ontmoete ik 2 Duitse dames (jaar of 35) die morgen ook richting Darwin gaan. Hier heb ik 2u mee gesproken, voordat het echt tijd werd om mijn was te doen, en dit verhaal te schrijven, alle apparaten weer op te laden, boodschappen te doen, etc etc… De rest van de middag heb ik eigenlijk doorgebracht met een andere backpacker die ik tegen het lijf liep. Samen naar de super geweest, geluncht en beetje slap geouwehoerd de hele dag.

Tegen het einde van de middag ben ik nog een rondje in de stad wezen doen, en hebben we op Anzac Hill nog de zonsondergang bekeken. Voor de rest is het hier een dooie boel. Maar wel echt fijn om ff een dagje helemaal niks te doen.

Morgen op naar Darwin! Zin in!

Dinsdag 7 Feburari

Opnieuw weer vroeg de wekker… 5u. Maar het begint steeds makkelijker te worden. Gelukkig maar, want iets zegt mij dat het dit zeker niet de laatste keer zal zijn. Spullen gepakt en beneden weer wachten op onze nieuwe gids. Uiteindelijk bleken we met 9 man te zijn. Best een prima groep, een paar Duitsers, een paar Canadese, een Engelse, een Franse, en iemand uit Israël (of all places)

We startte de dag opnieuw op Anzac hill. Puur omdat de gids er graag over wilde vertellen. En omdat ze hier het herdenken van hun gevallen helden wel echt serieus nemen. Vervolgens zijn we gaan rijden richting het noorden, waar we na een half uurtje de steenbokring hebben gepasseerd, weer een uurtje later zijn we gestopt om een van de grootste kangoeroes in Australië te voeren. Deze kleine pauzes vond de gids (Leigh) wel nodig omdat de totale reis zo een 1700 km zou zijn. En om het wel leuk te maken warden dit soort stops een must. Na nog een paar uur rijden kwamen we aan bij de stad die de meeste UFO waarnemingen op zijn naam heeft staan. En dat is ook wel te zien ook, alles word ermee uitgemolken. Zelf het tankstation is helemaal bekleed met aliens, en ufo’s….

De volgende pauze was het hoogtepunt van de dag: De Devil Marbles. Een stapel grote granieten stenen van meer dan 2 miljoen jaar oud. Doordat de buitenkant verweerd is kun je het in principe niet goed zien, maar het komt er op neer dat dit eigenlijk gods keukenblad is. Wel leuk als je een beetje verstand hebt van stenen en zo (zoals ik en Leigh), echter de rest van de groep vond er geen flikker aan haha.

De rest van de vandaag 8u durende reis was eigenlijk opgevuld met nog een stop in Tentee Creek, een echt outback stadje… Het mooie was dat dit op een heuvel licht waardoor je over de hele gestrekte woestijn om je heen kunt kijken! Je kunt zelfs de kromming van de aarde zien!

De pomp eigenaar hier was een echte verzamelaar. Hij had echt alles van elk land! Zodoende kwamen de guldens, Ajax shirts, Friese vlagen, Heineken labels voorbij toen ik hij vroeg waar ik vandaan kwam.

Uiteindelijk kwamen we dan ‘s avonds aan bij ons kamp voor die nacht: een echte cattleback station van zo een 500.000 ha. (Ja 70% van de Northern Territory is cattle, 20% natuurparken en 10% de rest). Dit is de eerst keer dat we in tenten hebben geslapen. Dat was ook wel nodig met de hevige onweersstorm die ‘s nachts los barste. De avond hebben we eigenlijk doorgebracht met BBQe en kaarten.

Woensdag 8 Februari

Vanmorgen werden we lekker laat gewekt. We zouden namelijk vandaag naar een thermo-pool gaan, echter was deze gesloten. De weg ernaartoe was overstroomd. Jaa we zijn hier in het regenseizoen, en dan overstroomd de boel hier ook gewoon. Dus de helft van de tijd is alles gewoon niet bereikbaar (dit naast het feit dat er maar 1 weg is naar alles: er is bijvoorbeeld maar 1 hoofdweg van 1800km van Alice naar Darwin, met hier en daar een paar aftakkingen). Echter was dit uitslapen wel een warm welkom.

Na een kleine 3u rijden stopte we bij een pompstation. Echter niet om te tanken. Leigh vond het hier zo leuk dat hij hier graag naartoe wilde. Toen we allemaal binnen stonden om wat koffie te halen, voel je in een keer iets in je nek. Oké ik schrok me dood. Toen ik over me rechter schouder keek lag daar in een keer het hoofd van een python… Fijn… Echter wel weer een gave ervaring rijker. Leigh bleek echt overal verstand van te hebben. En al helemaal van slangen. Zodoende hebben we dan ook een heel college gehad over het leven van deze dieren.

De volgende stop was lunch. Dit in Daily waters pub (schijnbaar heel beroemd). Echter hadden ze hier ook een zwembad waar we voor niks gebruik van mochten maken. Echter regenede het pijpenstelen dus was daar niet zo veel animo voor…

Onderweg naar ons volgende kamp zat er in een keer een Flat Neck lizard op de weg. Dus Leigh vol in de remmen. Het was namelijk heel zeldzaam dat ze nog te zien waren. Doordat de giftige Kane Toad een x aantal jaar geleden is uitgezet in Australië is een groot gedeelte van het Australische wild life verdwenen…

Toen we op ons kamp aankwamen ‘s avonds bleek de stroom niet meer te werken… Wat we ook geprobeerd hebben niks deed het. En omdat je in de middle of nowhere zit, komt er ook niet ff iemand om het te maken. Maar geen zorgen. Uiteindelijk kwamen we op het idee om maar wat kaarsen aan te maken om wat te kunnen zien. Echter konden we gelukkig wel gewoon koken, waardoor ik en Yoad samen een pasta in elkaar geflanst hebben met de restjes van de afgelopen dagen. Wel echt een uitdaging in het donker, maar niks dat lof van onze gasten.

Nadeel van alle regen hier is dat niks droogt. Door de regen die middag was mijn tas nat geworden waardoor ik 2 dagen later alsnog alles moest uithangen.

Donderdag 9 Februari

Op naar Katharine Gorge… Dachten we. Helaas was de weg overstroomd waardoor we niet verder konden… Oowja even voor de duidelijkheid, overstroomd is hier ook echt overstroomd: 1m water over de weg. Echter toen we moesten omdraaien kwam onze vrachtwagen vast te zitten in de modder… Dus dat betekende duwen, en kruipen in de modder. Echter was de rivier dichtbij dus konden we ons mooi afspoelen, alleen dit mocht pas nadat er een uitgebreide inspectie op krokodillen had plaatsgevonden.

Omdat de Gorge was afgesloten had Leigh nog 2 geheime alternatieve die niet op de toeristische kaart stonden. 2 prachtige watervallen waar echter wel de nodige meters voor geklommen moest worden. Echter was dit het meer dan waard. Na de lunch hadden we nog een geheime waterval waar we konden zwemmen. Als alternatief voor de gemiste uitzichten op de Gorge. Op de weg terug hiervan kwamen we een mierennest tegen… Een citroenmieren nest. Dit zijn diegene waarvan het achterlichaam groen is, en smaakt naar citroen. De Aboriginals gebruiken het als vitamine C. Natuurlijk moest ik dit ook proberen. Conclusie: moeilijk te vangen, Zuur maar lekker!

Tegen een uur of 5 was het dan zover. Op de horizon begon Darwin op te doemen! De tocht zat er bijna op!

Mijn hostel zit echt midden in het centrum van de stad! (niet dat die zo groot is…) En 5 minuten lopen van het strand (kunt er alleen niet zwemmen door de krokodillen, haaien en kwallen). Maar hier had ik ook helemaal geen tijd voor. Om 7u zouden we namelijk verzamelen voor ons afscheidsdiner, in de luxste club van Darwin. Prima tent! En omdat we geboekt hadden van de tour organisatie waren we ook nog eens VIP, wat betekende: Korting op eten en 10 dollar voor 4 bier (wat hier dus echt spot en spot goedkoop is). Je kunt dus wel raden hoe mijn avond eindigde.

Toen zelfs Leigh ook nog kwam, en zo een 5 rondjes gaf, was het feest compleet.

Om 3u werden we de tent uitgezet, waarna ik 5 minuten later in me bed lag. Enige probleem: ik moest over 1,5u weer op.

Vrijdag 9 Februari

Inderdaad ging de wekker weer veel te vroeg. Echter was het weer tijd om met de volgende tour mee te gaan, dit keer met Kat en Dan. Dit keer naar de Nationale Parken van Noord Australië… Diegene bekend om zijn krokodillen: Kakadu (ter grote van Zwitserland) . Even een fun fact tussendoor: inwoners NT: 244000 krokodillen Northern Territory: 256000.

De groep bestond nu uit 10 man, waarvan 7 dezelfde personen als de laatste tour. Echter hadden we de Israëliër ingeruild voor een Nederlandse dame uit Veghel. Eindelijk weer iemand die mijn humor begrijpt!

Je kunt wel raden na mijn korte nacht waar het grootste gedeelte van mijn dag uit bestond: Slapen. Echter nadat we na 3u rijden Kakadu hadden bereikt was ik klaar wakker. Wat een prachtig landschap. Een grote moerasvlakte. Overal vogels en wild life. Op een moment stapte we uit om naar de grootste rivier van het park te kijken, en daar wat te leren over de vissen. Niks aan het handje. Echter toen we weer wegreden, en de rivier overstaken (via een brug) zagen we een 5 meter grote krokodil liggen nog geen 40 meter van waar we net hadden gelopen… Je word dan wel ff op de feiten gedrukt.

Na een kort bezoek aan een bezoekerscentrum over natuur was het op naar een heilige Aboriginal plek: de rots in Kakadu waar alle rots schilderingen opstaan. Wel raar om te beseffen dat deze 1000de jaren oud zijn, maar tot op de dag van vandaag nog steeds een groot deel uitmaken van de huidige cultuur. De laatste activiteit van vandaag (gelukkig) was nog een hele klim: een prachtig uitzichtpunt over een deel van het park. Je kon echt de plekken zien waar het regende en waar niet, waardoor we net op tijd weer bij de bus waren voordat het begon te regenen.

Rond een uur of 6 waren we op de plek waar we zouden overnachten: Een campingveld naast het resort van het park. Echter waren de gidsen wel geschrokken. De rivier die er naast lag had nog nooit zo hoog gestaan. Het water stond nog net niet tegen ons veld.

Toen alles was geïnstalleerd in onze tenten kregen we de mededeling dat we nog een anderhalf uur moesten wachten op ons avondeten… Hulp was niet nodig. Wat ga je dan doen als 2 Nederlanders zijnde ? Inderdaad. Een biertje pakken in het resort. Bij toeval ontmoette we hier de gids van onze bootcruise de volgende dag, en de chef kok van het restaurant. Uiteindelijk viel het onderwerp op eten, en exotisch eten (hoe kan het ook anders). We vertelde dat we nog nooit krokodil hadden gegeten: 3 minuten later stond er een bord voor onze neus met Krokodil, Kangaroe en waterbuffel. Ow ja, en een nieuwe biertje. Alles op kosten van de zaak. Dus ook Krokodil en Waterbuffel kan ik weer van me lijstje afstrepen!

Na het eten hebben we nog even gekaart, en ben ik naar bed gegaan. Ik was kapot.

Zaterdag 11 Februari

Rond een uur of 2 werd ik wakker en moest ik naar de WC. Echter op de terugweg schrok ik me weer helemaal de tering. In een keer hoor ik een dingo (wilde hond) heel hard huilen. Oké was niet leuk…

‘s Morgens vroeg moesten we voor zonsopgang ons bed uit. Dan zouden we de zon kunnen zien opkomen boven de Yellow River tijdens onze bootcruise met als missie krokodillen spotten. Tot nu toe is dit wel echt het hoogtepunt van mijn reis. Echt een prachtig gezicht. Niemand om je heen, midden in de natuur, opgaande zon, overal vogels, vissen, en natuurlijk Krokodillen: In totaal hebben we er 5 gespot! Het blijft raar om te beseffen dat je nu niet in een dierentuin loopt, en dat dit allemaal gewoon echt is!

Eenmaal terug was het tijd voor ontbijt, en op naar het bezoekerscentrum over de lokale cultuur. Hoe meer ik over de Aboriginals lees hoe meer ik ze respecteer. Deze mensen zijn zo slim als het aankomt op natuur en wildernis. Het is zo een zonde dat ze echt kapot worden gemaakt door de modernisering. Ze leven al duizenden jaren op hun manier en kunnen en willen zich niet aanpassen aan de moderne samenleving. Dit met de discriminatie, en de daarop volgende drankgebruik en armoede tot gevolg. Levensles: Oordeel niet. Nooit!

Na het centrum was het opnieuw tijd voor een uitzichtpunt, en natuurlijk een duik in een prachtige waterval! Raar dat het water hier echt warm is! De regen die we gister zagen op het eerste uitzichtpunt, daar zwemmen we dus nu in!

Hierna was het tijd om Kakadu weer te verlaten, en te vertrekken naar een andere cattle station om de nacht door te brengen. Echter was er ook nog tijd voor een stop in Pine creek waar we heerlijk zelfgemaakt ijs op hebben (PINDAKAAS IJS!!) Toen we aankwamen zag ik mijn ultieme plek voor me om oud te worden: Een boerderij op een top van de heuvel omgeven door 1 miljoen hectare eigen land, overal walibies, waterbuffels, pauwen, varkens, paarden, koeien, en alles liep gewoon los. Echt een droomplek (over te nemen trouwens voor 1.9 miljoen dollar!). Voordat de BBQ aanging hebben we rondgelopen over het terrein en de alle dieren gevoerd. Uiteindelijk bleek de station ook een eigen bar te hebben waar we een klein uurtje gedart hebben en de nodige pilsjes gedronken.

Na de BBQ was het weer tijd voor een kaartspelletje voordat ik mijn tent weer heb opgezocht. Een tent is trouwens niet echt een tent: Meer een gespannen zijl boven je hoofd waardoor je droog blijft….

Zondag 12 Februari

Doordat alles hier gewoon losloopt, was mijn wekker dan ook een kleine walibi die het grappig vond om over mij heen te springen om 6u in de morgen. Perfecte timing trouwens want over een uur zouden we vertrekken naar het andere National park: Leichfield. Na snel te hebben gedoucht en ontbeten zaten we weer in onze truck naar een pompstation: Butterfly farm genaamd. Een tankstation met een kinderboerderij. De eigenaar bleek een echte hyper Active Australiër te zijn, die ons even ging leren hoe je eenden, geiten, en varkens moest voeren met brood!

Vanaf hier was het nog een klein half uurtje rijden naar het NP. Stop 1: de gigantische termietenheuvels, van wel 7 meter hoog. Dat is echt een hele berg stront! Vooral als je bedenkt dat 1 meter zo een 10 jaar bouwtijd nodig heeft!

Alsof we nog niet genoeg gezwommen hadden, was onze volgende stop weer een hike(!) en een waterval. Echter verveelt het zwemmen echt niet, wanneer het gewoon 42 graden is overdag.

De meeste van jullie hebben inmiddels de filmpjes wel gezien dat het zo heet is hier, dat er gewoon binnen in de auto een ei gebakken kan worden!

Toen we aankwamen bij de waterval bleken er bloedzuigers in overvloed te zijn… Ook ik had er 2. Het doet totaal geen pijn, en is niet schadelijk, echter zorgen ze ervoor dat het bloeden niet stopt: met als resultaat een rode sok.

Een BBQ naast een waterval, en een andere waterval later was het tijd om weer te vertrekken richting Darwin.

Onderweg zijn we nog gestopt bij een pompstation waar we een grote bus met bejaarde ontmoette.

Eigenlijk heel zeldzaam dat we andere mensen tegen kwamen de afgelopen 3 dagen. In het droge seizoen schijnt er hier echt te stikken van de toeristen. Maar in de wet-season is hier dus echt niks te doen! Zelf 80 % van de inwoners van Darwin vertrekt!

Deze oudere medemens vertelde ons dat Kakadu gesloten was vandaag… Dat wekte natuurlijk wel onze interesse, was er zo veel regen gevallen afgelopen nacht?… En inderdaad het was dicht. Het resort waar we 2 dagen geleden verbleven hadden was overstroomd! Iedereen was geëvacueerd, en wij waren de laatste die er verbleven! Lucky us!

Eenmaal terug in Darwin verbleef ik weer in hetzelfde hostel als een paar dagen geleden. Echter toen ik mijn kamer kreeg bleek er een bom ontploft te zijn… Hier had ik natuurlijk niet zo veel zin in. Daarnaast had ik ook geen Wifi op mijn kamer, waar ik toch wel 14 dollar voor had neergelegd. Dus ik dacht, wie niet vraagt die heeft niks… Dus bij de receptie mijn probleem voorgelegd waarna ik uiteindelijk na een hoop gedoe een andere kamer kreeg. Eigenlijk was dit vrij speciaal omdat de helft van het hostel dicht is (vanwege verbouwingen) en iedereen dus zo veel mogelijk bij elkaar gestopt werd! Maar dit was zeker een geluksmomentje!

Het eerste wat ik deed was mijn spullen uithangen om te drogen. Dit werd wel tijd! Vervolgens snel onder de douche, en opnieuw een afscheidsdiner in dezelfde tent als de vorige keer! Een gezellige avond die werd afgesloten in de lokale Irish pub.

Toen we thuiskwamen zat er nog steeds niemand anders in mijn kamer. Echter kreeg ik een bericht je een groepsgenoot dat er op zijn kamer een flinke uhmmm “vrijpartij” aan de gang was. Dus ik ben de moeilijkste niet en kon hij de nacht in mijn kamer doorbrengen.

Maandag 13 Februari

Uitslapen! Langzaamaan opstaan, ontbijt maken. De was doen, Telefoons en camera opladen, maar vooral wachten tot de regen voorbij was. Ik denk dat ik en Laurine (de andere Nederlander) een goede 3,5 uur gezeten hebben, voordat het droog was. Toen het eenmaal droog was zijn we snel naar de super gegaan om even een eitje te halen als lunch. Ik heb op zich best een aantal keukens gezien in me leven, maar nog zo een misleidend als deze. Een prachtige professionele keuken met waardeloze elektrische kookplaten. Het bakken van een eitje duurde welgeteld 35 minuten….

Na de lunch zijn we Darwin eigenlijk wezen verkennen. Raar…. Het centrum is echt maar 1 straat, waar echt niks maar dan ook niks te doen is. Je kunt er gewoon over straat lopen, want auto’s zijn bijna een zeldzaamheid. Dit komt omdat 80% dus vertrekt tijdens het regenseizoen. Ook de stad zelf is niet veel te zien, in 1,5u hadden we alle bezienswaardigheden gezien. Met als hoogtepunt toch wel de rotsachtige kustlijn die uitkijkt over de baai waarin Darwin ligt. ’s Avonds zijn we nog wezen eten bij de Thai, waarna Laurine om 11u de shuttle naar het vliegveld heeft genomen. Zij gaat naar de stad waar het allemaal voor mij begon: Brisbane (ik wens haar succes).

Dinsdag 14 Februari

Alle mensen waar ik de afgelopen dagen mee ben opgetrokken zijn nu verdwenen. Daar zit je dan, in je eentje in een spookstad waar bijna niets te doen is. Wat ga je dan doen ? Inderdaad. Je Blog bijwerken en vooral aan de thesis werken. Je hebt bijna geen afleiding hier door de regen en gebrek aan activiteiten. Ideaal!

Oow ja het is Valentijnsdag. Helemaal niet aan gedacht, maar ik kwam erachter doordat vandaag de champagne in de aanbieding was bij de hostel-bar… ik heb dan ook tijdens mijn pauzes van mijn thesis in bed gelegen met mijn Valentijn dit jaar. Mijn backpack. Heb helemaal niks anders nodig op het moment. Toch is het wel een beetje raar, ik geef het toe. Vandaar dat ik die avond een “valentijnsdate” had met het Franse meisje dat ik had leren kennen op mijn 2^e tour. Zij blijft 2 maanden in Darwin wonen om te werken, en had daarom ook een kamer gehuurd net buiten de stad. Ik zou voor het eten zorgen en zij voor de drank. Goed geregeld. Echter zuig ik echt in de Franse keuken, dus heb ik maar lekker geïmproviseerd: Pasta met tonijn, kappertjes, en een champignon-kaas-saus (toch een beetje Frans). Na een hele zoektocht had ik uiteindelijk het huis gevonden, google maps werkte spontaan niet meer, altijd fijn! Het bleek echt zo’n huurhuis te zijn, verhuurd door Aziaten: kortom smerig, kaal en heel basic. Echter deed het gasfornuis en de koelkast het, dus ik was tevreden. Ik had eerlijk gezegd wel verwacht dat ze wijn had gehaald… Bedoel, Frans + een vrouw = Wijn… In Nederland is dat geen hogere wiskunde ofzo. Maar opnieuw werden mijn vooroordelen gelijk onderuit geschoffeld. Wat had ze namelijk gehaald: inderdaad Leffe-bier! 1-0 voor haar. De rest van de avond hebben we eigenlijk slap geouwehoerd en vooral reisfoto’s gekeken, en verhalen verteld. Tegen een uur of 12 vielen we beide bijna in slaap, dus ben ik echt naar buiten geslopen. In de “huisregels stond namelijk dat er geen bezoek mocht zijn na 10u ‘s avonds, anders zou de politie gebeld worden… Tjaaa blijf af en toe nog wel een beetje rebels…

Eenmaal op me kamer bleek ik niet meer alleen te zijn. 2 andere backpackers hadden hun intrek genomen in de bedden naast mij. Dus heel stilletjes naar bed.

Woensdag 15 Februari.

Hmmm dat stilletjes had nou weer niet gehoeven, want die ochtend ging om 5u het grote licht al weer aan. Fijn! Game on dacht ik bij mezelf. Gelukkig viel ik weer snel in slaap, waardoor ik nog een 4uurtjes lekker heb vertoefd in bed.

Van 9 tot 4 heb ik weer vol aan de thesis gewerkt, waarna ik vond dat ik wel een aflevering van wie is de mol had verdiend….

Echter heb ik deze maar half afgekeken omdat ik een vraag kreeg van Duitse backpacker of ik mee de zonsondergang ging kijken bij de haven. Natuurlijk. Alles beter dan op bed liggen in het saaie hostel. Dus 10 minuten later stond ik beneden waar Felix en Tim op mij stonden te wachten. Voordat we naar de haven gingen, zijn we eerst nog langs de drankwinkel gegaan om de nodige alcohol in te slaan. Toen we eenmaal aankwamen voegde Romane (het franse meisje)zich ook bij ons. Ik heb daar wel stiekem genoten van de nodige pils en de prachtige zonsondergang. Erna zijn we eigenlijk (hoe kan het ook anders) beland in een brouwerij die allemaal craft bier maakte. Ondanks de achterlijk hoge prijs, is het wel fijn om een keer een goed pilsje te drinken!

Toen de brouwerij dicht ging en we naar buiten werden geveegd, zijn we in het hostel nog maar een afzakkertje wezen doen voor het slapen gaan.

Donderdag 16 Februari

Al dat pils was toch niet zo goed voor mijn blaas, waardoor ik rond een uur of 3 wakker werd. Echter kon ik tot mijn grote verbazing mijn kamer niet meer uit, doordat de deurklink uit de deur was komen zetten… Ik dus een half uur zoeken naar dat pinnetje wat er voor zorgt dat het mechaniek in de deur rond gaat draaien…. Toen ik het eindelijk gevonden had, en ik de deur van het slot kreeg was het ook nog eens een uitdaging om de deur uberhaupt open te maken. De deur klemt namelijk… Al met al een hele bevalling.

Gelukkig sliep ik na dit avontuur vrij snel.

De ochtend heb ik opnieuw gespendeerd aan het herschrijven van mijn thesis… Beter in het saaie Darwin dan dadelijk in het meer bruisende Cairns!

Rond een uur of 12 heb ik samen met Felix pasta gekookt, waarna we beide zoiets hadden van: we gaan nog ff een lekker dutje doen. Veel te heet vandaag weer.

Echter eenmaal op mijn kamer vroeg mijn Ierse kamergenoot of ik interesse had om mee te gaan naar de botanische tuinen in Darwin… we dachten een wandelingetje van ongeveer een uurtje. Echter bleken het er 2,5 te worden, met niet echt veel spannends te zien. Maar ach, mijn dag was ook weer voor een deel gevuld. Eenmaal terug heb ik nog wat gewerkt voordat ik mezelf had ingecheckt voor mijn vlucht naar Cairns morgen. Daarna heb ik nog een rondje door de stad en het park gelopen, om opnieuw te eindigen bij de “waterfront” voor een andere sunset samen met Felix.

Die avond had ik opnieuw afgesproken met Romane om nog een biertje te drinken voordat ik verder zou reizen. Echter liep dit een beetje uit de hand waardoor ik om 3u thuis was.