Every good thing comes to an end
Donderdag 23 Maart
De trip is bijna ten einde. Vandaag zouden we weer terug gaan naar het Noorder eiland met de ferry. Dus voor de morgen stond er niets op het programma dan lekker uitgebreid ontbijten, en volop gebruik maken van de gratis wifi. Hier heb ik weer wat dingen gepland en voorbereid voor mijn volgende trip naar Melbourne, maar ook mijn laatste hand gelegd aan mijn Tattooā¦ En een goede artiest gevonden in Wellington. Ik wil het gewoon laten zetten in NZ ipv AustraliĆ« omdat ik dit land veel meer respecteer. De ferry zelf was ouderwets genieten. 3,5uur lang in de bioscoopzaal zitten, met dit keer alleen geen film. Maar gelukkig kon ik een beetje stom lullen met Katja, waardoor de tijd vrij snel ging. Eenmaal weer terug in Wellington gaf wel weer een heel raar gevoel. Final destination na 24 dagen. Omdat we al eerder in hetzelfde hostel verbleven wisten we de gang van zaken waardoor het eerste pilsje vrij snel werd losgetrokken op de kamer. Na het laatste avondmaal werd het laatste feestje in gang gezet. Tequila shots waren niet ongebruikelijk bij iedereen die ging slapen. We zouden sommige mensen niet meer zien de volgende dag, dus afscheid moest genomen worden. Maar door al de shots ben ik uiteindelijk goed bezopen naar huis gegaan. Gelukkig kon ik het ook kruipen, want de bar was naast het hostel. Ik ben daardoor ook letterlijk naar bed gekropenā¦
Vrijdag 24 Maart
Uitslapenā¦ De kater verwerken. Maar gelukkig was ik niet alleen. Er zouden nog wat mensen van de groep een extra dag blijven. We hebben dan ook vooral met elkaar opgetrokken die dag. Echter was het al half 12 wanneer we met zijn alle besloten om maar oldscool naar de McDonalds te gaan om daar te ontbijten. Deed me echt weer denken aan vroeger, de vakanties in Terschelling en Salou!
Na het ontbijt was het voor mij op zoek naar de tattoo shop. Ik zou vandaag de artiest ontmoeten die mijn tattoo zou gaan zetten. Ik ben bereid om wat meer te betalen en gewoon met elkaar een goed ontwerp te maken. Ik had al wat werk van hem gezien wat mij meer dan gerust stelde. Het bleek een heel open en vriendelijke kerel te zijn, jaartje of 30 schatte ik hem, maar niet bedekt met tattoos. Het ging hem meer om betekenissen achter de tattoos dan het zetten zelf. Samen hebben we gekeken naar mijn design, en hij vond het bijzonder dat er zo veel betekenissen achter zitten, en dat ik dat allemaal in 1 tattoo had weten te verwerken. Maar goed, ik denk er dan ook al 2 jaar over.
Tevreden ben ik dan ook de shop uitgelopen, om weer lekker een dutje te gaan doen met de rest van de groep. Moet er wel raar uit hebben gezien, 7 mensen in een 4 persoon kamerā¦ Overal lagen mensen haha. Maar we hadden er allemaal vrede mee. Gek hoe je na 3 weken je je zo vertrouwd voelt met mensen om je heen.
Tegen 5 uur zijn ik en 5 dames opgestaan en hebben we een rondje door de stad gedaan om met souvenirs te jagen. Uiteindelijk hebben we niks gekocht, en zijn we op zoek gegaan naar een fatsoenlijk restaurant om te eten. Bleek nog niet zo gemakkelijk, en uiteindelijk zijn we beland bij een hotel.
Iedereen was wel echt helemaal kapot, en bijna iedereen had de volgende morgen een vroege vlucht, dus hebben we besloten om maar naar de hostelkamer te gaan en een filmpje kijken. Om de sfeer er maar een beetje in te houden hebben we the Hangover 2 gekekenā¦.
Hierna was het wel echt tijd om afscheid te nemen. En dat doet gek genoeg pijn. We waren met de groep overgebleven waar ik het meeste mee hadā¦ Maar ik heb niet gehuild! Haha. De vrouwen daarentegen hielden het niet droog haha.
Zaterdag 25 Maart
Alleen Katja en Briana waren nog over deze morgen. Het hostel had gratis pannenkoeken als ontbijt, dus hebben we hier met zijn 3e nog gebruik van gemaakt. Hier kwamen mijn kookskills toch wel weer van pas, omdat ik 6 pannenkoeken in 10 minuten moest maken. De keuken ging namelijk dicht. Maar het is me gelukt!
Nadat de dames alles hadden ingepakt, en waren uitgecheckt hebben we nog een poging tot een souvenir jacht gedaan. Hier heb ik wel wat gekochtā¦ alleen niet voor mezelf. Me eigen souvenir heb ik even later gekocht. Om 12:30 moest ik bij de tattooshop zijn om eindelijk mijn souvenir te halen. Na 2 jaar denken en knokken is dit mijn ultieme cadeau op deze reis van mijn leven. Meer dan 10 jaar sparen, knokken, vallen en opstaan, tranen, lachen, alles voor deze laatste 3,5 week. Daar lig je dan. In de stoel, getekend voor het leven. Maar het maakte me zo blij. Pijn doet het. Zeker! Maar het is het meer dan waard. En gelukkig had ik Katja naast me om fotoās en filmpjes te maken van het feit dat ik daar pijn lag te lijden haha! Thankz!Na 2 uur in die stoel was het eindelijk klaar, en mijn hart was gevuld met blijdschap.
Eenmaal weer terug in het hostel heb ik mijn was gedaan en mijn blog bijgewerkt. En ondertussen kwamen mijn nieuwe kamergenoten binnengedruppeld waarmee ik nog een tijdje heb zitten praten. Omdat Nomads ook altijd gratis avondeten verschaft heb ik samen met hun nog een maaltijd gedaan. Gelukkig waren Briana, George en Robbie nog in de stad. Samen zijn we die avond nog een paar pilsjes wezen doen in de stadā¦. Er was namelijk een festival om de hoekā¦ Een of ander Cubaans iets. Maar wel gezellig, overal eten en muziek. Uiteindelijk was het festival dan ook afgelopen, en zijn we weer in de bar geĆ«indigd waar we eigenlijk altijd zaten wanneer we in Wellington waren. Hier heb ik afscheid genomen van de 3 Engelse, en ben ik met een verdrietig hart naar bed gegaan. Het einde komt nu toch wel echt heel dichtbij.
Zondag 26 maart
Raar om alleen op te staan. Er is niemand meer in het hostel. Gelukkig had ik niet zo heel veel tijd om hier over na te denken. Ik had de wekker namelijk om 9u gezet en om 10u moest ik eruit. Dus snel douche, en op naar beneden voor een pannenkoek. Om 5 voor 10 weer omhoog gesneld, de boel ingepakt om zo om 10u precies uit te checken. Omdat mijn vlucht pas om 5u ās middags was had ik nog een mooie dag in Wellington. Omdat ik nog niet zo veel in de stad had gedaan was het tijd om maar eens wat cultureels te doen: Het Te Papa museum, waar eigenlijk de gehele geschiedenis van Nieuw-Zeeland tentoon gesteld werd. Maar ook alle natuur, en de oorlogen waarin ze hebben deelgenomen. Het hoogtepunt was wel het aardbevingshuis, waarin een aardbeving van 6.1 op de schaal van richter werd nagebootst. Op een goede 2e plek kwam de reuzen octopus. De enige ter wereld die is tentoongesteld. Nu weet ik waar alle inspiratie vandaan komt qua zeemonsters. Het is echt een buitenaards wezen dat daar ligt. 5 meter grootā¦
Na 2 uur had ik nog lang niet alles gezien, maar ik zou om 12u samen met Sabine nog een rondje door de stad gaan doen om nog wat souvenirs te jagen. Maar niet voordat ik Jelle en Ids nog heb geprobeerd te bellen. Voor mij is de dag al half om, maar in Nederland begint hij nu pas. Gefeliciteerd broeders!
De souvenir jacht werd meer lekker rondlopen door de stad, en langs de haven. Vooral napraten over alle avonturen die we beleefd hadden, en dingen die we hebben meegemaakt. Was toch niet zo een heel goed idee. Want je beseft dan toch wel dat het over is. Is toch niet het beste gevoel.
Om 2uur was het tijd om de bus naar het vliegveld te pakken, waar ik zonder enige problemen alles heb ingecheckt en door de douane ben gekomen. Na mijn laatste broodje kaas in Nieuw-Zeeland had ik nog een uurtje over voordat het tijd was om te boarden. Een uurtje de ogen dicht doen, en alles nog eens rustig voorbij laten komen. Dit land voelt als thuis. Beter dan Nederland. Ik leef hier, heb geen zorgen, kom tot rust, de mensen zijn vriendelijk, alles is er schoon, mensen waarderen elkaar, niks is gehaast. Dit is de levensstijl die bij mij past. Niet al dat gehaast, de deadlines, het 9 tot 5 achter een bureau zittenā¦
Ik denk dat dit het meeste belangrijke is wat ik te weten ben gekomen over mezelf: Ik ben niet gemaakt om binnen te zitten achter een bureau, dingen te onderzoeken, dingen op te schrijven. Dat ben ik niet. Ik wil naar buiten, mensen dingen laten zien, verhalen vertellen, dingen doen met mijn handen, reizen, nieuwe mensen ontmoeten, de natuur in.
Ik weet dat het nu een vertekend beeld geeft. Net na een reis zoals dit. Maar moet ik het gevoel van geluk nu volledig negeren ? Moet ik kiezen voor een makkelijk vast patroon, leven zoals dat van je word verwacht en de rest van mijn leven ongelukkig in een kantoor zitten ? Ik heb de afgelopen jaren gestreden, vooral met mezelf. Op zoek naar wie ik ben. Ik heb me de laatste jaren gedragen en voorgedaan als diegene hoe mensen graag zien wie ik ben: een hard werkende en studerende student die alles op orde heeft. En iedereen heeft kunnen zien waar dat toe geleid heeft. Ik heb nooit de vinger op de zere plek kunnen leggen, waar mijn probleem zat, wie ik echt ben, en wat ik wil in mijn leven. Maar ik heb nu een idee. Deze gedachten brengt rust, geluk, blijdschap.
Maar weer terug naar mijn verhaal. Op het vliegveld dus: ik heb hier echt de tijd van mijn leven gehad, dit land voelt als thuis. Het zit echt diep in me hart, en onder me huid (letterlijk). Ik heb angsten overwonnen, pure adrenaline gevoeld, maximaal gechilld, magische dingen beleeft, de mooiste landschappen gezien, ik heb liefde gevoeld, verdriet gekend: dingen die ik de afgelopen 5 jaar heb weggestopt, ben tot het gaatje gegaan qua drank, mezelf nog nooit zo beroerd gevoeld, maar elke dag met de grootste glimlach opgestaan, en weer naar bed gegaan. Kortom: ik heb me levend gevoeldā¦
Wanneer we dan ook opstegen heb ik mezelf een belofte gemaakt. Ik verlaat dit land nu. Maar absoluut niet voorgoed. Ik kom terug.
De vlucht zelf was niet zo spannend. 3,5u lang een beetje op mijn gat gezeten en naar films gekeken. Eenmaal weer geland in Melbourne was het toch wel weer even spannend bij de douane. Kom ik het land in ja of neeā¦? Maar ook dit ging zonder problemen. Daarna was het weer wachten op de bagageā¦ Maar hier had ik het toch wel even heet onder de voeten. Mijn backpack kwam maar nietā¦ Uiteindelijk was het de laatste.. Pfoeeā¦
Na een klein half uurtje met de bus was ik in het centrum, wat dan toch weer gelijk heel groot is in vergelijking met de steden in NZ. En ook de hitteā¦ Niks voor mijā¦ Op straat was het enorm druk. Owja de formule 1 race van AustraliĆ« was vandaag hiero. Shit helemaal niet aan gedacht. Dus de zoektocht naar een hostel werd een tandje of 4 moeilijker. Gelukkig had ik na een anderhalf uur lopen, bellen en vragen nog een bed weten te bemachtigen. Lucky me. Ook al was het pas 10 uur in Melbourne, ik was kapot (het was voor mij namelijk 12u)ā¦ Tijd voor bed: dus letterlijk de tas neer gegooid in een hoek, kleren uit, en me bed in.
Maandag 27 Maart
Om 9u ging de wekker weer. Ik had heerlijk geslapen! Ik was dan ook lekker wakker voordat ik onder de douche stapte. Dit was het eerste hostel met echt een badkamer voor jezelf: een douche, wc, wasbakā¦ apart. Echter was de keuken echt een ramp. Het was geĆÆntegreerd met de receptie, klein, veel te weinig bestek, kopjes en borden. Het was dan ook de eerste keer tijdens mijn reis dat ik een half uur moest wachten op een bord haha.
Gelukkig stond er bij de receptie een rij van hier tot Tokyo zodat ik rustig mijn ontbijt naar binnen kon werken voordat ik uit kon checken.
De aankomende 3 nachten ga ik lekker Couch-surfen, bij Jonathan Garber. Die gast die ik heb ontmoet in Brisbane. Hij woont hier, dus ik heb ff plekje in zijn huis geregeld. Echter moest ik eerst naar zijn uni om daar de sleutel op te halen, en dan naar zijn huis. Ik moet zeggen dat dit behoorlijk zwaar was. Al me bagage meeslepen ( kleine 25 kilo) door de stad (7 km) door de bloedhitte (28 graden). Maar uiteindelijk had ik het gevonden. Een huis achter een winkel in de buurt Abbotsford. Het huis is gebouwd aan het einde van de 19de eeuw, dus echt luxe is het niet. Het is een echt studentenhuis. Over bierflessen, niks is schoonā¦ Maar het voelt goed om weer eens in een normaal huis te slapen, ipv een hostel. Na dat ik gesetteld was, heb ik opgezocht wat er in de buurt allemaal zit. Een treinstation, een supermarkt.. Al de basis dingen. Voor de rest heb vooral binnen rondgehangen omdat het buiten goed regende: ik heb een tour geboekt naar de Great Ocean Road, en ben ik begonnen aan Lord of the Rings, om te kijken of ik de benodigde plekken nu herken. En ja hoor, dat zijn er verbazingwekkend veel haha.
Aan het einde van de middag klaarde het op, waardoor ik eindelijk de kans had om eens een rondje door de stad te lopen. Echter dat was het planā¦ Maar op een of andere manier loopt dat bij mij toch altijd uit de hand. Ik zie altijd dingen die ik graag wil zien, of toch graag wil kijken wat er om de hoek isā¦ Dus dat kleine rondje door de wijk om even wat boodschappen te doen pakte uit in een wandeling van een goede 3 uur naar het centrum en terug haha. Maar uiteindelijk had ik er zeker geen spijt van, en ik had me boodschappen! Het is weer terug naar het standaard backpackers voer. Pasta met erwten wortelen en knakworstjes.
Toen ik thuis kwam heb ik beide huisgenoten van Jonathan ontmoet. Even een snel praatje, en daar bleef het dan ook bij. Voor de rest heb ik Jonathan niet gezien vandaag. Hij had het druk op de uniā¦ Rond een uur of 12 ben ik dan ook lekker in slaap gevallen op de bank.
Dinsdag 28 Maart
Zonder een wekker te zetten werd ik om 8u wakker. Ik heb nog een klein half uurtje op mijn telefoon gezeten, om voorrang te geven aan mijn huisgenoten, die vandaag weer aan het werk moesten. Maar tegen 10u was ik gedouchte en had ik het ontbijt achter de kiezen. Vandaag staat er niet zo veel op de planning. Wat betekend dat ik maar weer eens verstandig moet gaan doen: wat mailtjes voor school verstuurd (ik heb na een maand nog steeds geen feedback gehad op mijn verbeterede rapport), mijn blog bijgewerkt, fotoās uitgezocht, mijn cv aangepast, etc etcā¦
Het zijn van die dagen die ook opgevuld moeten worden haha. Echter aan het einde van de dag was ik er wel een beetje klaar mee, en heb ik nog een rondje gelopen door de wijk. Er bleek een stroompje op nog een 2km van het huis door de stad te lopen. En ik zou ik niet zijn als ik toch daar graag een kijkje zou willen nemen.
Eenmaal terug was het weer etenstijd, en heb dan ook voorgesteld om voor iedereen pasta te koken, waar ze allemaal tevreden mee waren. Is toch het minste wat ik kan doen om hen te bedanken voor de gastvrijheid
De rest van de avond hebben we ons lekker genesteld op de bank, en nog wat Lord of the Rings gekeken.
Woensdag 29 Maart
Vandaag dan toch maar eens me cv opgehelderd en doorgelicht. Ik wil toch graag een baan hebben zo meteen wanneer ik terug ben in Nederland om het geld weer een beetje terug te verdienen. En hier heb ik daar mooi de gelegenheid voor. Ik ben heerlijk alleen in het huis, want de rest is of werken, of naar de uni. In een hostel gaat dat toch allemaal een stuk moeizamer. Wanneer ik daar mee klaar was heb ik nog Lord of the Rings afgekeken, voordat ik mij naar het Melbourne Museum heb begeven. Echter was ik een beetje veel te laat. Ik kwam er om 3 uur aan, en het museum zou om 5u sluiten. Normaal gesproken blijf ik nooit zo lang hangen, maar hier kwam ik echt tijd tekort. Ik heb in die 2 uurtjes denk ik 20% van het hele museum gezien. Alleen het stukje over het begin van het leven in AustraliĆ«, het geologische gedeelte, en de insecten. Thatās it.
Wanneer ik eruit werd gekickt heb ik voor het museum nog even wifi meepakt, om zo de tijd een beetje te doden voordat ik naar de Victoria Night Market zou gaan. Aldus Jonathan zou dit een van de hoogtepunten van Melbourne zijn. Dus ik was vol verwachting. Helaas bleek het niet zo heel speciaal te zijn. Het was eigenlijk maar heel klein, omdat dit de laatste markt zou zijn deze zomer. Dus een deel van de markt was afgesloten. Daar waar wel iets verkocht werd, ging het vooral om eten. Overal kon je bbq worstjes, pasta, kebab etc krijgen. Niet veel bijzonders om eerlijk te zijn. Dus na een klein uurtje had ik het hier ook wel weer gezien. Op de weg terug heb ik dan ook de toeristische route genomen. Zo kwam ik onder meer langs de Gaol. De oude gevangenis waar nationale held Ned Kelly is veroordeeld en omgebracht.
Eenmaal terug heb ik nog wat noodles gemaakt, en ben ik eigenlijk met mijn telefoon is slaap gevallen. De volgende morgen was het namelijk weer vroeg dag.
Donderdag 30 Maart
Tsjaa en dan gaat je wekker af om kwart over 5 in de morgen. Snel onder de douche, wat ontbijt naar binnen werken, en op naar het centrum. Een klein uurtje wandelen later was ik bij St. Paulās Cathedral. Hier werd ik om 7u opgehaald voor een dag trip over de Great Ocean Roadā¦ Uiteindelijk zat de hele bus vol met chinezen, japanners, en welgeteld 1 Nederlander! Prima kerel uit Drunen. Dus het slappe ouwehoeren was wel een vaste activiteit die dag. Toen we net de stad uit waren kwamen we langs de Vegamite fabriek. De hel voor sommige mensen, waar andere erbij zweren. Maar de geur was inderdaad onmiskenbaar!
De eerste stop was het begin van de weg, waar een monument was gebouwd. Het is eigenlijk een 258km lang oorlogsmonument, gebouwd door 3000 soldaten die terug kwamen van de eerste wereld oorlog. Maar dat maakt de uitzichten er niet minder om. Het is een prachtige slingerende weg in de bergwanden langs de oceaan. En het wordt helemaal indrukwekkend wanneer je beseft dat ze dit allemaal met de hand hebben uitgegraven. Dynamiet konden ze namelijk niet gebruiken in dit zachte materiaal.
De tweede stop was een kampeerplaats waar je vogels (papegaaien, ja die vliegen hier gewoon rond in het wild) kon voeren, en koalaās kon spotten. Nu is dit voor de toeristen die net aankomen natuurlijk het einde. Al moet ik eerlijk bekennen (tot mijn grote spijt) dat dit voor mij nu een beetje normaal is geworden. Ik denk dat het dadelijk voor mij weer bijzonder is als ik een eekhoorn zie rondlopen in een bos.
De ritten tussen de stops waren zeker geen straf. Heerlijk naar buiten kijkende over de enorme golven die tegen de bergwanden kapot spatte. De volgende stop was de plek waar we lunch zouden hebben. De gids had ons van te voren al aangeraden, om de pizza te nemen en deze op het strand op te eten. Helaas begon het kei hard te regenen om het moment dat we er aankwamen. Dus hebben we lekker binnen gezeten. Na de lunch werd het natuurlijk weer net droog. Dat kwam aan de andere kant ook mooi uit, want er stond een wandeling gepland door een stukje regenwoud. Hier hebben we de ener grootste bomensoort gezien: De Tasmanische Oak, en vleesetende slakken gespot. Maar uiteindelijk kwamen we voor de 12 apostelen. De trekpleister van de Great Ocean Road. Echter zijn er geen 12 pilaren ofzo. De naam 12 apostelen is gewoon een bedenksel om het een mooie en interessante naam te geven. Verder niets. Maar dat maakte het uitzicht er niet minder om. Ik denk dat we hier een uur hebben doorgebracht om vooral slap te lullen, maar ook te genieten van het uitzicht. Jammer dat er niets is waardoor je het allemaal in perspectief te plaatsen. Maar het is echt enorm. Hierna zijn we doorgereden naar de Gorge die ernaast lag. Een soort van geheime kleine baai omgeven door een enorme rotswand. De nauwe doorgang naar de oceaan, en de enorme golven maakte het echt een wonderbaarlijk schouwspel. De kracht van de natuur is enorm. Helaas was dit ook weer het laatste wat we zouden zien op deze tour. Dus werd de reis weer ingezet richting Melbourne, waar een kleine 2,5u later weer aankwamen. Hier heb ik nog even snel ingecheckt in het hostel, en heb ik nog maar even een avondmaaltijd gehaald bij de Mac.
Vrijdag 31 Maart
Gelukkig had ik deze morgen niet zo een haast, ik werd namelijk pas om 10:40u opgepikt voor me 2 dagen durende trip naar Phillip Island. Alleen bleek ik de enige te zijn die de 2 daagse tour zou doen. De rest van de bus had allemaal een dagtrip geboekt. Maar niet getreurd, dan hoef ik ook met niemand rekening te houden was mijn gedachte. De eerste stop was de Moonlite Sactuary. Hier hielden ze inheemse Australische diersoorten die aan moesten sterken. Dus samen met de gids hebben we een rondje gemaakt langs Wombats, Koalaās, Wallabyās, Kangoeroes, verschillende vogels, en reptielen. Hierna was het nog een uurtje rijden naar Phillip Island zelf, waar ik dus als enige werd gedropt bij het hostel. Het vrouwtje achter de receptie was echter heel vriendelijk, en liet me bij het inchecken gelijk al zien wat ik allemaal in de buurt kon doen; verschillende wandelingen, een chocoladefabriek, waar ik de bus naar het dorp kon nemen etc. Het volgende wat ik opmerkte was dat er gewoon niemand in het hostel was. Ja 1 andere backpacker had intrek genomen in een bed op mijn kamer. Maar zelf was ze er niet. Met het hostel was echter helemaal niets mis. Heel schoon, alles nieuwā¦
Die middag heb ik een wandeling gemaakt van 20km naar een bepaalde rotsformatie aan de rand van het eiland. Alleen de eerste 8 km waren niet zo spannend, langs een weg, en lang huizen. Maar uiteindelijk draaide het pad dan ook de duinen in. Het voelde stiekem wel een beetje als thuisā¦ De wind, de kouā¦ toch maar weer een beetje klimatiseren voordat ik dadelijk thuis kom. Maar wanneer er een wallaby je pad doorkruist, besef je toch dat je in AustraliĆ« zit. Na een klim over het hoogste punt van het eiland (122m) boven zeeniveau kwam ik dan eindelijk aan bij de Pinnacles. Hier heb ik lekker even gezeten, en gezien hoe 5 a 6 meter hoge golven de pilaren proberen af te breken. De terugweg was een lange strandwandeling waar ik in totaal denk ik 3 mensen en 2 honden ben tegengekomen. Een mooie plek om toch eens na te denken over de afgelopen paar maanden, over alles wat ik heb meegemaakt, en gezien. Lekker uitwaaien.
Al met al duurde het toch een goede 5 uur voordat ik weer terug was in het hostel. Hier snel wat noodles gemaakt, en nog wat geĆÆnternet voordat ik heerlijk in slaap viel.
Zaterdag 1 April
Ik zou vandaag pas rond half 3 worden opgepikt om de rest van het eiland te gaan verkennen. Dus na een lekker rustig ontbijtje heb ik besloten om nog een andere wandeling te maken naar Churchill Island. Dit was alleen niet zo heel erg bijzonder. Dus dan maar op naar het vaste land, om te zien of daar wat te beleven viel. Nu wilde het toeval dat om 12u er pelikanen werden gevoerd die daar in het wild verbleven. Dat betekende nog een kleine 10 minuten wachten. Alleen het enige probleem was, er waren geen pelikanen haha, dus ook geen voeder-show. Het blijven wilde dieren, dus onvoorspelbaar. Er was hier ook een kleine wandeling langs de kust, dus die heb ik dan ook gedaan. Toen ik weer terugkwam na de wandeling, waren er wel pelikanen, dus ik heb ze toch nog gezien haha!
Na mijn lunch werd ik weer opgepikt voor de rest van mijn tour. Eerst zijn we naar een oude boerderij gegaan die nog helemaal in zijn oude staat is. Hier mochten we vrij rondlopen om alles te bekijken. Ook hebben we nog een demonstratie bijgewoond van schapen drijven, en schapen scheren. Toch altijd wel leuk om te zien. Voor de rest was de boerderij wel echt bijzonder. Je kreeg echt het gevoel dat je terug in de tijd was.
Vervolgens zijn we nog naar een Koala sanctuary geweest waar we door de āachtertuinā hebben gelopen, en een stuk of 6 koalaās gespot hebben. Nu heb ik eerlijk gezegd mijn portie koalaās in AustraliĆ« wel gehadā¦.
De volgende stop was het andere uiterste van het eiland. De Nobbies: een rotsformatie in de zee waar pinguĆÆns en zeeleeuwen leefde. Maar het stond vooral bekend om zijn ruige rotswand waar de golven spectaculair uit elkaar barstte. Vooral de āblowholeā was geinig om te zien. Wanneer hier een golf inkwam, werd het water door de druk als een fontein eruit gespoten. Op de weg terug naar het bezoekerscentrum zag ik in mijn ooghoek iets bewegen. Er zat een kleine pinguĆÆn verscholen onder het verhoogde pad. Tijd voor een foto , want wanneer de zon bijna onder was, mocht je geen fotoās meer maken van de pinguĆÆn. Dit vanwege hun tere oogjes, die niet tegen de flits kunnen.
Het laatste die dag, was eigenlijk de reden waarom ik deze trip het geboekt: De pinguĆÆn parade. Op Phillip Island leeft namelijk een kolonie van 32000 pinguĆÆns. Die in grootte getalen in de schemer aan land komen, na hun dag vissen in de zee. In de duinen hebben vrijwilligers een hele boel kleine houten kistjes geplaatst die de pinguĆÆns als hun huis zien. Daarnaast hebben ze ook 3 tribunes gemaakt, en een āboardwalkā erna toe. Na een klein half uurtje weer, wind en regen te hebben doorstaan, kwam daar toch de eerste pinguĆÆn het strand op. Heel even en heel snel kwam hij een kijkje nemen om te zien of de kust veilig was. Maar al snel had hij besloten dat het nog niet donker genoeg was, en draaide hij zich om, en rende terug de zee in. Een 30 tal seconde later, deed hij hetzelfdeā¦ Dit ritueel herhaalde zich zo een 3 keer, voordat hij wat langer op het strand bleef wachten. Nu kwamen er ook een stuk of 6 andere pinguĆÆns bij, en samen rende ze over het strand de duinen in naar hun huisjes. In het volgende half uur, kwamen er steeds kleine groepjes het strand op. Waar in totaal zo een kleine 200 pinguĆÆns die avond de zee uitkwamen. De rest van de kolonie kwamen op andere plekken aan wal. Wanneer we weer terugliepen naar het bezoekerscentrum over de boardwalk, kwamen de pinguĆÆns letterlijk onder je door, op hun weg naar huis. Zo cute, om ze te zien waggelen en elkaar te zien begroetten!
Helaas kwam ook aan dit weer een eind, waarna we nog een 2,5 uur naar Melbourne moesten rijden. De tijd heb ik dan ook vooral opgevuld met het praten met de Amerikaan die naast me zat, met als onderwerp (hoe kan het ook anders) Trump.
Tegen een uur of half 1 waren we weer terug in de stad, waar ik in het centrum werd gedropt. Omdat ik vannacht nog een nachtje bij Jonathan zou blijven, had nog een kleine wandeling van een uurtje te gaan voordat ik mijn bed/bank kon begroette. Echter toen ik aankwam was het hele huis leeg. Ze hadden namelijk een huisweekendje, en waren daardoor met zijn alle kamperen. Maar op zich was dit niet verkeerd. Ik was kapot, dus had ook niet meer echt de behoefte om te praten. Het enige wat ik wilde was mijn kussen knuffelen!
Zondag 2 April.
Toen ik op mijn mobiel keek, schrok ik wel even. Het was pas 8uur. Had ik dan echt maar 6 uurtjes geslapen, terwijl ik zo moe was ? Maar toen besefte ik dat afgelopen nacht de klok hier een uurtje werd teruggedraaid. Hier ging het ādaylight saving timeā systeem in. Dus kwam ik toch nog op 7u slaap! Na de uitgebreide douche en ontbijt, heb ik ās morgens mijn mail en mijn blog bijgewerkt. Ook ben ik nog even wezen pinnen, om zo mijn OV hier op te laden. Helaas is de bank hier niet echt om de hoek. Welgeteld 2.2 km lopen naar de dichtstbijzijnde bank. Maar ach, dan heb ik mijn ochtendwandeling ook weer gemaakt toch ?
Tegen een uur of 1 kwam Jonathan weer thuis, en heb ik nog even kort met hem gesproken over zijn en mijn trip. Helaas moest hij weer snel weg: hij moest weer aan het werk. Voor mij toch weer een bevestiging dat je altijd met werk bezig bent, wanneer je onderzoek doet. Ik had al twijfels of ik dit wel echt wilde, maar na deze trip weet ik zeker dat dit niks voor mij is. Altijd maar achter je PC zitten, en dingen uittyppen. Ik vind eerlijk gezegd het schrijven van mijn blog/dagboek al een rampā¦
Halverwege de middag heb ik het huis verlaten, om weer terug te gaan naar het hostel in het centrum. De laatste 2 dagen wil ik de stad zelf toch verkennen en beleven, wat moeilijk gaat wanneer je er een stukje vandaan woont. Ik had besloten om maar weer even sportief te doen, en met al me bagage dwars door de stad te lopen. Achteraf had ik natuurlijk weer spijt. Maar ik had de calorieĆ«n weer verbrand voor die dag. Ik had immers toch nog niks gedaan. Eenmaal aangekomen bij het hostel bleek de receptie pauze te hebben, waardoor ik een uur moest wachtenā¦. Daar sta je dan, met je goede gedragā¦ Maar gelukkig was er gratis wifi op straat, dus vloog dat uur ook weer voorbij.
Eenmaal ingecheckt en een bed bemachtigd raakte ik aan de praat met een van me kamergenoten. Een jongen uit Frankrijk die hier nu een maand was. Echter deed hij niet zo veel dan rondhangen in het hostel. Jammer denk ik dan, er is hier genoeg te doen, ook al ga je maar voor een wandeling door de stad. Maar achteraf bleek dit wel goed van pas te komen.
Die avond was het eigenlijk te laat om nog iets te doen, het was al een geruime tijd donker, waardoor het niet meer de moeite waard was iets te ondernemen. Vandaar dat ik maar avondeten ben gaan halen bij de super, en dit in een parkje heb opgegeten: Een zak Doritos, een muffin, en een stuk watermeloen. Ik had het park uitgekozen om het feit dat er wifi was, zodat ik een beetje kon whatsappen met iedereen. Echter kwam ook hier het feit dat alles je probeert te vermoorden in AustraliĆ« weer naar boven. Halverwege mijn maaltijd sprong de sproeier achter mij aan, direct op mij gerichtā¦ Het was al aardig koud die avond (graadje of 9) en nu was ik ook nog doorweekt. Fijnā¦..
Dus maar weer op naar het hostel om hier nog maar even wifi te trekken, en natuurlijk Ajax-Feyenoord te volgen. Tijdens de rust had ik het wel gezien, en was het tijd voor bed!
Maandag 3 April
Tijd om de stad zelf eens te gaan ontdekken, dat werd wel eens tijd dacht ik zo, na hier een week te zijn geweest. En wat is een betere manier om een eerste indruk te krijgen van een stad, door een gratis walking-tour te doen. Uiteindelijk waren er denk ik een stuk of 50 man die op kwamen dagen die ochtend, dus het was een behoorlijke groep. Maar met dit keer een behoorlijk aantal Nederlanders. Ik moet zeggen dat ik me een beetje van de domme gehouden heb, en geen contact heb gezocht. Vond het wel ff fijn zoā¦ Nederlanders zie ik over een paar dagen al weer genoeg, laat mij nog maar even in het buitenland wanen.
De tour zelf duurde een kleine 3 uur langs de highlights van de stad: De bibliotheek, de Goal, de Italiaanse wijk, een aantal parken, het parlementsgebouw, de opera, het cafe met het eerste koffieapparaat in AustraliĆ«, Chinatown, winkelcentrums, shopping laneways, food-alleys, de beroemde graffiti steeg, Federation Square, st. Paul Cathedral, Flinders street station, en de Yarra River. De laatste stop heb ik niet meer meegepakt, net zoals 20 andere trouwens. Daarvoor moesten we nog een kilometer lopen, uit de richting van mijn hostel. Echter de Eureka toren, waar we heen zouden gaan, kon ik vanaf Federation Square ook al zien. Een ding wat ik wel over het hoofd had gezien die morgen, was het weerbericht. Het was inmiddels rond een uur of 1, en het was aardig opgewarmd. Dus ik ben helemaal terug gelopen naar mijn hostel om mijn vest te dumpen en mijn zonnebril te halen! Omdat het zo een mooi weer was, vond ik het tijd om naar Brighton te gaan. Ik wilde graag de beroemde ābeach-housesā zien, waar iedere backpacker die in Melbourne geweest is, mee op de foto is gegaan. Ik ben daarom ook vanaf Flinders street met de metro in een half uurtje naar Brighton gereisd, waar ik een prachtig uitzicht had over de baai, en de skyline van Melbourne. Een kleine 2 km verder aan het strand wemelde het van de mensen. Dus ik had het idee dat ik daar naartoe moest. En ja hoor, een grote horde met backpackers die in een rijtje stonden te wachten om op de foto te mogen met het strandhuis. En natuurlijk kon ik dat ook niet aan mij voorbij laten gaan!
Eenmaal weer terug in de stad heb ik in het hostel mijn tas eens goed doorgespit, en een boel dingen weggeven en weggegooid die ik toch niet meer nodig heb. Meer ruimte voor souvenirs! Raar om te bedenken dat ik morgen in het vliegtuig stap richting huis. De gedachte, en vooral ook het benauwde gevoel dat het over is begint me nu toch te bekruipen. Met de Franse backpacker heb ik ook nog een deal gemaakt: Ik zou namelijk om 10u moeten uitchecken, en pas om 6u worden opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Normaal gesproken heb je in ieder hostel een bagageruimte waar je je spullen kunt dumpen voor de dag. Echter hier niet. Hier moest je 6 dollar betalen voor 8uur. Omdat ik de Franse backpacker mijn wandelschoenen cadeau had gedaan, vroeg ik hem of hij niet morgen om half 6 in de kamer wilde zijn, en de deur voor mij te openen. Zo kon ik mijn spullen in de kamer laten.
Die avond heb ik nog een rondje gelopen door de stad, met als doel: De Rod Laver Arena in Melbourne Park. Het stadion bekend van de Australian open. Het was een prima wandeling langs de Yarra River, met de skyline van Melbourne naast je. Echter was de arena zelf niet zo spannend. Ze waren het namelijk aan het verbouwen, waardoor je niet zo veel kon zien. Maar ach, ik kan weer zeggen dat ik er geweest ben! Erna heb ik maar weer snel wat eten gehaald in de super: Een zak Doritos en een stokbrood. Koken heeft niet zo veel zin in het hostel. Er zijn 2 fornuizen voor 120 man. En om nou een McDonalds te doen, had ik ook niet zo veel trek in. En ook helemaal geen tijd voor trouwens, want ik zou die avond samen met Jonathan nog een biertje doen als afsluiter. Om 9u hadden we afgesproken bij een of ander hotel tussen de uni en mijn hostel. Ik heb hier ook het meest rare bedrag betaald voor een pilsje: 11,10 dollar. Maar dat is echt een ding wat ik niet ga missen hier. De prijs van de alcohol. Voor die prijs kan ik onderhand een 12-pack Heineken kopen. Maar eerlijk gezegd kijk ik nu niet meer raar op van deze prijzen. Je raakt er aan gewend. En tsja, je leeft maar een keer.
Eenmaal weer terug in het hostel heb ik nog wat wifi getrokken, toen plots het brandalarm afging. Maar niemand nam echt actie. Iedereen keek elkaar aan zo vanā¦ Oke, moeten we iets doen ? Niemand is in paniek, er komt ook niemand van het personeel zeggen dat we naar buiten moeten niks. Na een kleine 5 minuten hield het dan ook weer op. Ons in verbazing achterlatende. Echter na 2 minuten stond in een keer de gang blankā¦ Misschien dat dit het veroorzaakt heeft ? Raar hostelā¦
De nacht heb ik weinig geslapen, alle herinneringen, hoogte- en dieptepunten van de afgelopen maanden kwamen voorbij in mijn hoofd. Maar uiteindelijk kom je toch op het feit dat je een hoop geleerd hebt. Deze ervaring is meer waard dan elk banksaldo dan ook. Ik weet nu wat belangrijk is.
Dinsdag 4 April
De dag van vertrek. Maar niet voordat ik die ochtend uitgebreid heb ontbeten (havermout zoals iedere ochtend de laatste 6 maanden), en heb uitgecheckt. Ik besloot voordat ik souvenirs ging jagen eerst opnieuw het rondje te lopen dat ik gisteren had gemaakt met de free-walking tour. Nu had ik immers meer tijd om overal bij stil te staan, en overal goede fotoās van te maken, zonder dat er tig mensen in de weg liepen. Daarna was het tijd om met de gratis tram die door het centrum van Melbourne rijd naar de Queen Victoria Market te gaan. Deze was, in tegenstelling tot de night market, een stuk aantrekkelijker en vooral ook groter. Zie het als een soort van vrije markt, eigenlijk overal standjes met mensen die troep verkopen haha. Maar dit was natuurlijk wel de uitgelezen kans om wat souvenirs te kopen voor familie en vrienden, waar ik dan ook goed geslaagd in ben. Echter heb ik niets voor mezelf gevonden, wat ik nog wel jammer vind. Maar ach, de herinneringen zijn sowieso meer waard!
Ik was er gisteren achter gekomen dat Autmn (een Candese die ook op tour door Nieuw-Zeeland zat) in Melbourne was aangekomen. Een mooie kans om elkaar weer te ontmoeten, en de middag samen door te brengen. Rond een uur of 2 ontmoette ik haar dan ook in een Pie-shop (hoe kan het ook anders). Het geeft een vertrouwd gevoel om haar weer terug te zien, en het laat ook zien dat de wereld maar klein is. Als je wil kun je elkaar overal ontmoeten; zolang je maar de ballen hebt om uit je kleine vertrouwde wereldje te komen van huis, werk, en vrienden.
Omdat ze nog niks van de stad had gezien, raadde ik haar aan om de tour te doen die ik gisteren gedaan had. Maar ze vond het leuker om het rondje samen met mij te lopen, en dat ik dan een beetje zou vertellen over wat er te zien was, en wat mijn ervaringen tot nu toe waren. Mij meer dan prima! Niks liever. Dus ik heb de hele middag opnieuw het rondje gelopen. Lekker een beetje slap lullen over van alles en nog wat.
Om half 6 was het dan ook echt tijd om naar mijn hostel te gaan, om hier mijn tas te herpakken met de souvenirs. Gelukkig had de Franse backpacker zich aan zijn afspraak gehouden waardoor ik bij mijn spullen kon. Helaas kon niet hetzelfde worden gezegd over de shuttle naar het vliegveld. Ze waren een 3 kwartier te laat. Met als excuus: Jaa het verkeerā¦ Maar ach, ik zou pas om half 10 vliegen, dus ik had geruim de tijd. Ik had er al een beetje rekening mee gehouden dat zoiets zou gebeuren, dus niet getreurd. Op het vliegveld werd ik er weer natuurlijk uitgepikt bij de douane voor een drugscontrole, maar voor de rest verliep alles vlekkeloos, nog even snel een Burgerking naar binnen werken, en op naar de gate. In het vliegtuig bleek ik aan het raam te zitten (wat op zich niet veel beter was, want het was toch pikkedonker), maar wat nog beter was, de middelste stoel was leeg! Dus we hadden meer ruimte. Ik heb de 13,5u durende vlucht eigenlijk doorgebracht met het kijken van films en seriesā¦ Van slapen komt bij mij toch niks wanneer ik rechtop moet zitten. Maar een prima vlucht!
Woensdag 5 April
Om 5:15u lokale tijd landde we op het vliegveld van Dubai, waar ik weer vlekkeloos door de douane ben gekomen. Ik moet zeggen dat het nu wel een beetje routine aan het worden is. En ook de stress die ik voorheen altijd had, nu min of meer verdwenen is. Het is bijna net zo makkelijk als het reizen met de bus in Nederland haha. Ik moest een kleine 2,5u wachten op mijn volgende vlucht. Deze tijd heb ik dan ook besteed aan het bijwerken van mijn blog, en alle fotoās van Melbourne op de laptop gezet. Nu hoef ik dat straks thuis allemaal weer niet te doen. De vlucht zelf was een grote ramp. Het duurde echt veel te langā¦ Maar met een paar filmpjes was het op zich wel uit te houden.
Eenmaal geland voelde het meteen raar, en koud vooral! De eerste hindernis was ook gelijk de paspoort controle. Jezus wat een rij stond erā¦ Der is echt iets mis met dit land. Na een half uur wachten kon ik dan ook eindelijk mijn tas halen, en door de douane heen.
En daar stonden ze dan hoor, ons mam, ons pap en Ids. De ontmoeting was wel weer fijn. Vooral ook de koffie bij de Starbucks na afloop! Onderweg naar huis was het dan ook weer gewoon lullen alsof ik nooit ben weggeweest. Het is echt voorbij gevlogen. Thuis was daar dan ook de ontmoeting met Jikke. Nog altijd even dik, druk en harig haha! Jelle stond al te wachten in de keuken. Mijn maat! Nadat ik alles in de hoek van de keuken had gegooid was het tijd voor de taart en de souvenirs en cadeautjesā¦ Waar ze allen heel blij mee waren uiteraard!
Vanaf nu begon het gewone leven weerā¦. Net zoals een half jaar geleden. Maar dan met een backpack aan ervaringen rijker!
Living the dream
Vrijdag 17 Februari
Om half 8 ging mijn wekker weer. Ik zou die ochtend voor ontbijt zorgen voordat Felix en ik samen naar Cairns zouden vliegen. Echter toen ik eenmaal in de keuken aankwam vertelde Felix me dat de vlucht gecanceld wasā¦. Oke ?? Grapje zeker. Maar nee!
Na een half uur met de vluchtmaatschappij te hebben gebeld hadden ze een andere vlucht voor meā¦ Ik zou via Alice Springs naar Cairns vliegen. Mij allemaal prima. Ik was allang blij dat ik vandaag nog in Cairns zou aankomen.
Echter een taxirit naar het vliegveld later bleek dat de transfer voor de vlucht nog niet was doorgekomen. Dat betekende een 2 uur wachtenā¦ Gelukkig waren we 4,5u te vroeg waardoor we alle tijd hadden. Uiteindelijk waren de gegevens overgezet, maar moesten we nog wachten totdat onze tickets āge-issuedā waren. Geen idee wat dat betekend, maar tegen de tijd dat alles was overgezet hadden we al met onze voeten in het zand van Cairns kunnen staan.
Erna ging alles eigenlijk vrij vlekkeloos, door de douane, nog even wifi getrokken bij de Burger King (hier Hungy Jacks) en wat aan me thesis en blog gewerkt. Daarna mochten we eindelijk het vliegtuig in. Wel jammer dat ik helemaal achterin zat, wat betekend dat ik niks van niemand kon verstaanā¦ de motoren zaten namelijk direct langs me oor. Dan duurt een vlucht van 2,5u wel erg lang. Eenmaal in Alice Springs aangekomen was het weer tijd voor de klap. Jezus wat een hitte. Zonder gijn, ik dacht echt dat ik levend verbrandde hier. Gelukkig hoefde we maar een klein half uurtje te wachten om met (hetzelfde!) vliegtuig naar Cairns te vliegen. Deze keer zat ik helemaal voorin, wat echt een wereld van verschil maakte. Lekker 2,5u een boekje kunnen lezen. Uiteindelijk landde we in Cairns, waar ik mijn gratis Airport-shuttle gebeld heb. Ze zouden me vanuit het hostel binnen 20 minuten komen halen. Het hostel was op het eerste gezicht prima! Het bestaat uit meerdere gebouwen en overkappingen waardoor alles eigenlijk buiten plaatsvind. Maar dat kan hier ook prima met een gemiddelde temperatuur in de winter van 22 graden.
āS avonds heb ik nog even wifi getrokken bij de receptie, en ben ik naar bed gegaan.
Zaterdag 18 Februari
Ik had nog geen ontbijt weten te scoren, dus was de planning om eerst maar eens naar de super te gaan. Bij de receptie vertelde ze me echter dat dit een kleine 2,2 km lopen wasā¦. Gek, ik dacht echt dat dit hostel midden in het Centrum wasā¦ (dat was het uiteindelijk ook, maar niet in het CBD). Na een barre tocht had ik uiteindelijk mijn boodschappen. Het was dan wel 10u ās morgens, maar de temperatuur was al opgelopen naar een kleine 30 graden. Ik droop letterlijk van het zweet. Dus voordat ik aan mijn ontbijt kon eerst maar douche.
Ooowja misschien wel leuk: mijn ontbijt bestaat elke dag uit havermout en thee, de lunch is of: Cup a soup met wat boterhammen of noodles, waar mijn diner bestaat uit pasta, tomaat, erwten en visā¦ Niet te kachelen, maar je moet toch wat eten als een arme backpacker haha.
Na mijn ontbijt had ik afgesproken met Felix om de stad een beetje te gaan verkennen, maar nadat we elkaar uiteindelijk gevonden hadden vonden we het beide veel te heet om iets te doen. Oplossing: er is een zwembad langs het strand. Dit omdat er niet in de zee gezwommen kan worden. Ze zijn te bang voor Krokodillen, haaien, en vooral je Blackbox-Jellyfish. Dus dit zwembad/lagoon is een prima alternatief. In het park ernaast was ook een bandje aan het spelen, dus we hebben onze middag gevuld met heerlijk niks doen. Rond een uur of 5 zijn we langs de haven gelopen om te kijken of we nog ergens goedkoop seafood konden scoren. Uiteindelijk was er een restaurant aan de haven met een prachtig uitzicht over de monding van de rivier, die āhappy Oyster hourā oftewel 1 oester voor een dollar. Dus die hebben we gelijk ook 20 besteld met een pilsje en een wijntje om de boel weg te spoelen. Vervolgens ben ik langs de boulevard snel op en neer gelopen om even iets te eten in het hostel, waarna we elkaar weer zouden ontmoeten om te gaan kijken bij de night-markets. Was eigenlijk niks bijzonders, een boel toeristische meuk bij elkaar. Dus na 5 minuten hadden we het wel gezien. Om de avond toch nog een beetje kleur te geven hebben we bij een lokale drankwinkel ieder nog wat pilsjes gekocht en opgedronken bij de boulevard. Het mooie was dat tijdens ons laatste pilsje er een beveiliger langskwam die ons wees op het feit dat drinken in het openbaar verboden is in Queensland, en dat er over 4 minuten 2 politieagenten voorbij zouden komen die ons een boete zouden kunnen geven van 700 dollarā¦ Wat wel raar was want iedereen zat hier aan de alcohol. Maar goed, wij ons laatste pilsje achterover geslagen, en ons gelukkig geprezen met het feit dat er ook nog goede mensen op deze wereld zijn!
Zondag 19 Februari
Vandaag zou er opnieuw een droom voor mij gaan uitkomen. Namelijk: het Great Barrier Reef. Ik werd ās morgens om 7u naar de haven gebracht, waardoor ik mij moest aanmelden voor de boottocht. Het bleek een grote Catamaran te zijn, waar we uiteindelijk met 85 man op zaten. Op het eerste gezicht lijkt dit druk, maar dit viel uiteindelijk wel mee. Na de koffie en het benodigde papierwerk vertrokken we dan richting het rif, waar we een 2 uurtjes later zouden aankomen. Echter was dit geen straf, om lekker in de zon naar het uitzicht te kijken.
Eenmaal aangekomen was het een kwallen pak aan, snorkel op, en gaanā¦ Mijn eerste gevoelens waren echter wel heel gemixtā¦. Wauuuuw ik ben op het rifā¦ Maar daarnaast ook: Jezus wat is het er slecht aan toeā¦ Ik had de verhalen gehoord (en gestudeerd) hoe slecht het er aan toe was. Maar nu zag ik het met eigen ogen. De helft was verbleekt door de slechte waterkwaliteitā¦ En de voorspellingen zijn dat over een x aantal jaar het totaal verdwenen is. Dus ik prijs me wel gelukkig dat ik het nog gezien heb. Het koraal dat er nog is, is prachtig, veel kleuren, soorten koraal, en vissen. Na een uurtje dit schouwspel te hebben aanschouwd was het tijd voor de lunch. Meer dan prima!! Na de lunch was het tijd om te verkassen naar een andere locatie om een ander stuk van het rif te bekijken. Hier was er ook tijd voor een boottocht met een glazen bodem zodat we wat meer konden leren over wat we zagen.
Er was eigenlijk geen tijd meer daarna om nog een duik te nemen, maar omdat de helft van de groep die de boottocht niet gedaan had toch nog in het water lag, besloot ik mijzelf ook maar van de domme te houden, en gewoon het water in te gaan. Een van de beste beslissingen tot nu toe: ik heb gewoon een pijlstaartrog(je) en een schildpad gespot. Echt een magische gevoelā¦
Op de terugweg kwam ik erachter dat ik een voucher had van 20 dollar om te spenderen aan de barā¦ Nou ja en als ze dan toch pils verkopenā¦.
Eenmaal terug in de haven heb ik nog een verfrissende duik in het zwembad genomen, en genoten van de ondergaande zon. Omdat er ook in het park/boulevard ook wifi is, heb ik hier te lang doorgebracht als een echte zwerver, op blote voeten, zwembroekie, lekker languit om de rand van de boulevard gelegen. Mensen zullen wel gedacht hebbenā¦ Maar kan mij het schelen. Ik was op dat moment gelukkigā¦. Als een echte backpacker!
Maandag 20 Februari
Vandaag eens een dagje ingepland om Cairns zelf te ontdekken, dus tijdens het ontbijt eens gekeken wat ik allemaal kon gaan bezichtigen. Ik had wel interesse om eens een mooie wandeling door de botanische tuinen te gaan maken. Er zou namelijk een prachtig uitzichtpunt op de route zijn over de gehele baai en mangrove waarin Cairns lag.
Ik had me al een beetje voorbereid op de hitte van die dag: een sportbroekje en een sportshirt aan, veel zonnebrand op, 2 liter water mee, en gaan.
De tocht erna toe was zelf echt behoorlijk saai, langs een van de toegangswagen van Cairns.. Dus niet zo bar veel aan, maar eenmaal aangekomen was alles heerlijk en mooi groen, en ook voor de eerste keer echt stil. Alleen het geluid van de natuur. Ik moest alleen nu nog beginnen aan mijn klim. Het was jammer genoeg niet zo een bejaarde pad, maar gewoon die-hard klimmen en stijl. Uiteindelijk boven was ik gesloopt. Ik kon letterlijk mijn shirt uitwringen van het zweetā¦ Dus ik heb bovenop een klein uur doorgebracht om bij te komen, en vooral mijn lichaam weer aan te vullen met water. Het was echt geen straf om hier wat tijd door te brengen, het uitzicht was echt prachtig. Maar ook omdat ik zo veel dingen die ik geleerd heb tijdens mijn studie hier terug zie. En ook het vliegveld dat echt onder je neus ligt ik fascinerend om naar te kijkenā¦
Io de terugweg heb ik een ander pad genomen terug naar het hostel. Er was namelijk een stuk mangrove waar je doorheen kon lopen, over van die verhoogde paden. Er was helemaal niemand hier, dus ik kon lekker rustig aan doen en luisteren of er ergens wildlife zich verborgen hield. En ja hoor, halverwege schrik ik me toch dood. Er ligt een leguaan (ik lieg niet) van een meter net langs het pad. Wauuw..
Eenmaal terug in het hostel heb ik eerst weer een douche genomen om een beetje op te knappen, en vooral af te koelen. Na even in het hostel te hebben genoten van het internet heb ik de bus naar het centrum genomen, om hier de stad zelf eens op de foto te zetten. Na een uurtje of 1,5 de toerist te hebben uitgehangen, en met de nodige visser te hebben gepraat en geouwehoerd bij de haven, was het wel weer tijd voor mijn duik in het zwembad!
Dit zou de laatste avond zijn samen met Felix, dus hebben we besloten om samen ff iets te gaan eten. Uiteindelijk belandde we in de Irish pub, waar we beide Fish and Chips genomen hebben (Tsjaa je bent toch in een vissersstad) en iets te veel bierā¦.
Dinsdag 21 Februari
De aankomende 2 dagen stond er een trip naar Cape Tribulation op het programma. Daar waar het Tropische (Daintree) regenwoud en het Rif elkaar ontmoeten. Dus het was weer een vroege morgen vanwege het vroege tijdstip dat ik zou worden opgehaald. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Port Douglas, waar we eerst een sanctuary zouden bezoeken om het wildlife van de regio eens te bekijken: veelal vogels, schildpadden, slangen, kangoeroes, koalaās enzovoort. Vervolgens was het op naar de Cape langs een prachtige route langs de zee, waar het ene na het andere tropische strand paradijs verscheen. Helemaal verlatenā¦. Waarom denk je dan: a) het is hier niet zo toeristisch, en b) Krokodillen, haaien, en kwallen maken zwemmen hier onmogelijk. De locals komen niet eens in de buurt van deze strandenā¦ Ik kreeg al wel het idee dat ik dadelijk zou uitkomen in de middle of nowhere. Er was niemand op de weg, en ook geen huis te bekennen langs de gehele route. Alleen aan mijn linkerhand een steile bergwand met tropisch regenwoud, en rechts een afgrond met de oceaan. Eenmaal aangekomen op de Cape hadden we een lunch. Hier ontmoette ik 3 zweden die hier ook een nacht zouden verblijven. Tijdens de lunch werd even medegedeeld dat we eigenlijk niet op het strand mochten komen vanwege het feit dat er 2 dagen geleden een 5m lange krokodil was gezien, en dat er 5 maanden geleden een 10km zuidelijker een Toerist was opgegeten nadat ze de waarschuwing had genegeerd. Na de lunch hebben we dan ook ingecheckt in het āResortā waar we verblevenā¦ Nou ja lees resort dus als een paar hutjes bij elkaar, en een half in elkaar gezakt restaurantje. Echter was onze kamer niet zo slechtā¦ het had airco, en klamboes. Meer hadden we niet nodig.
Omdat ik verwacht had dat we in een ander hostel zouden komen, of tenminste in de bewoonde wereldā¦ had ik geen eten of drinken meegenomen. Dus ik moest op zoek naar een supermarkt die middag. Bij de receptie vertelde ze me dat dit een half uur lopen was langs de hoofdweg. Dus ik vol goede moed op naar de super. Ondanks de hitte was de tocht zo slecht nog niet. Veel prachtige natuur, en vooral rust!
Bij de super (heel basic) maar wat water, pannenkoekenmix en noodles gekocht, en mijn weg terug gemaakt.
Bij het resort ontmoette ik de 3 zweden weer in het restaurant waar de rest van de middag/avond hebben doorgebracht. Tegen de avond begon het echt te gieten, waardoor Ć¼berhaupt iets doen niet mogelijk was. Dus heb ik maar een blad gelezen dat ik gevonden had in het restaurant.
Woensdag 22 Februari
Yes, het was droog die morgen! En na het ontbijt was het eigenlijk wachten op onze gids die tegen 1u ons weer mee terug zou nemen naar Cairns. Echter wilde ik nog heel graag op het strand gaan kijken, dus had ik aan een van de medewerkers gevraagd of we niet samen ff snel een wandeling konden gaan maken, en wat fotoās nemen. Gelukkig was hij meer dan bereid om even een uurtje met mij door te brengen, waardoor ik toch nog een stuk paradijs heb kunnen zien. Ik voelde me echt weer even een kindā¦ op zoek naar schelpjes, krabbetjes, kokosnoten enzovoorts haha. Maar de harde realiteit is ook hier weer te zien. Overal liggen stukken dood koraal op het strandā¦
Tegen 1u zaten we weer in de bus richting Cairns, met onderweg de benodigde pauzes: een wandeling door het tropische regenwoud met een Aboriginal als gids die van alles kon vertellen, een plek waar ze ijs maakte van de tropische vruchten die hier groeien zoals Mango, Mangrove Jack fruit, en Black Sapote (Chocolat pudding fruit), een de benodigde uitzichtpunten.
Terug in Cairns heb ik weer ingecheckt bij het hostel, en heb ik opnieuw de bus naar de stad genomen om daar nog wat boodschappen te doen, en te tjille langs de boulevard met wifi. De rest van de avond heb ik nog een aflevering gekeken van Flikken Maastricht en ben ik heerlijk gaan slapen.
Donderdag 23 Februari
Vandaag stond er weer een dagje werken op de planning (hopelijk de laatste voor de aankomende tijd). Dus na een heerlijke douche heb ik mijn laptop gepakt en ben ik in de receptie gaan werken aan me blog en de thesis.
Na een uurtje of 5 had ik echt geen zin meer, dus heb ik maar een filmpje opgezet: Wolf creekā¦ Volgens een van mijn vorige tourgidsen zou dit wel een goede film zijn om te kijken wanneer je aan het backpacken was in AustraliĆ« (en stiekem ook omdat de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, die op een plek heeft plaatsgevonden die we bezocht hebben). Een goed idee om een beetje te tijd te doden. Na de film heb ik weer een heerlijke duik genomen in de Lagoon. Echter werd ik tijdens het afdrogen aangesproken door 2 Jehova getuigen of ik een gesprek wilde over God. Nou vind ik dat je deze mensen best vriendelijk te woord kunt staan. Ze komen immers met alleen maar goede bedoelingen. Vandaar dat ik een half uur lekker kritische vragen heb gesteld over het geloof, waarna ik weer een lekker wandeling naar huis heb gemaakt, om hier weer een andere film te kijken, waar we geweest zijn: Open water. Al moet ik zeggen dit deze film echt schrikbarend slecht was haha.
Vrijdag 24 Februari
Dit was eigenlijk de eerste dag dat ik niet naar buiten kon om iets te doen. Regenā¦ Niet te zuinig. Echter mocht ik niet klagen, omdat ik hier was in het midden van het regenseizoen en nog geen echte dag met regen had gehad. Een goed excuus dus om weer te werken aan me thesis, maar nog belangrijker, vooral dingen regelen voor mijn reisdag morgen naar NIEUW-ZEELAND!! Denk hierbij aan, valuta, visaās, vervoer van en naar het vliegveld etc etc.
Toen het eenmaal droog was, ben ik toch nog maar met de bus naar het centrum gegaan, om te doen wat ik altijd wel leuk vind: het zwerven over lokale markten met voedsel. Echter was de markt van Cairns niet zo heel speciaal. Iedereen verkocht namelijk precies hetzelfde: bananen, Mangoās druiven, appels, peren, en Chinese vruchten. Echter had ik achterin in een hoekje een winkeltje ontdekt dat Europese producten verkocht. En ja hoor, voor het eerst sinds mijn tijd hier: Frikandellen en Kroketten! Helaas kwamen deze alleen in een doos van 30 stuks, waardoor ik ze helaas aan mij voorbij moest laten gaan, want hoe erg ik ook van kroketten hou, 30 stuks op 1 dag is een beetje te veel van het goede.
Eenmaal terug heb ik opnieuw een aflevering van wie is de mol gekeken, omdat het weer was begonnen met regenen.
ās Avonds echter was het weer droog, dus een mooie gelegenheid om nog even een keer over de nachtmarkt te lopen, en een ijsje en een mango te kopen, als afsluiter van Cairns.
Die nacht was het dan ook eindelijk voor mij zo ver als echte hostel dopingā¦ Ik lag heerlijk te slapen in me stapelbed, wanneer de persoon onder mij (had hem nog niet gezien de afgelopen 3 dagen) samen met een meisje het bed in dook. Ik heb ze dan ook vriendelijk toch dringend verzocht hun gezellige nacht in de douche voort te zetten, omdat er ook mensen zijn die willen slapen.
Zaterdag 25 Februari
Ook al was mijn vlucht rond 12u ās middags, je moest toch altijd wel op tijd zijn. Vandaar dat ik al om 9u een shuttle bus naar het vliegveld had genomen. Dit bleek op het eerste gezicht ook wel nodig te zijn, want ik kon niet inchecken bij de kiosk. Na al mijn gegevens te hebben ingevoerd, en gecontroleerd ( de machine zelf gaf aan dat alles prima was) kon de bevestiging van mijn vlucht niet worden doorgevoerd. Ik moest naar de balie gaan. Eenmaal daar aangekomen vertelde de persoon mij dat ik internationaal vlieg, dus niet kan inchecken bij de automaatā¦. KOM DAAR DAN OOK VAN TE VOREN MEE, IPV DAT JE ALLES EERST HEB INGEVOERD!! Maar goed. Ik was incheckt en alles was voor de rest in orde. Omdat ik toch nog een paar uur te doden had, heb ik maar weer aan me thesis gewerkt. Echter had mijn vliegtuig een kwartier vertragingā¦ En mijn overstaptijd in Sydney was al zo krap.. Dus dat was wel even billenknijpen in het begin. Echter toen ik het uitzicht had over het Great Barrier Reef, toen we eenmaal waren opgestegen, was alles prima!
In Sydney was het weer echt ouderwets hollen. En al helemaal wanneer mijn tas nog gecontroleerd moest worden. Waardoor ik maar op 5 minuten mijn vliegtuig had gehaald. Maar des al niet te min. Ik was op weg naar Nieuw-Zeeland, waar ik om 11u ās avonds lokale tijd aankwam. Na alle douane checks, en het verkrijgen van mijn VISA was het op naar mijn bus, die me naar het hostel zou brengen. Eenmaal aangekomen in de stad, bleek het hostel midden in het uitgaanscentrum van Auckland te liggen, waardoor ik met mijn tassen door allemaal dronken mensen moest banjeren.
Gelukkig bleek er niemand in mijn kamer te liggen, dus kon ik ongestoord snel me tassen droppen, en me bed opmaken voordat ik nog even de stad in ben gegaan voor een drankjeā¦.
Zondag 26 Februari
Tijd om eerst maar eens ontbijt te scoren bij de lokale supermarkt. Echter schrok ik wel meteen van de prijzen, die hier serieus nog hoger zijn dan die in Australiƫ. Maar je moet toch eten haha.
Na het ontbijt was het tijd om de stad eens te gaan verkennen, dus eerst maar eens langs het informatiecentrum gegaan om te kijken wat er allemaal te doen is. Alleen heb ik nu ook een andere manier ontdekt om Auckland te verkennenā¦ Niet het volgen van alle andere toeristen, maar gewoon een lokale zwerver wat kleingeld geven, en hem te vragen wat er allemaal precies te doen is, en wat ik nu echt moet doen. Hij gaf me het advies om Mt. Eden te beklimmen, een kleine hike van een uur naar een van de 50 vulkanen in de stad. Vanaf hier zou je een prachtig uitzicht hebben over de skyline van Auckland. Zo gezegd zo gedaanā¦. En inderdaad ik had er geen spijt van. Echt een prachtig uitzicht waar ik zo een uur van genoten heb. Bovenop ontmoette ik een andere Nederlandse backpacker waar ik samen mee ben teruggelopen. Na onder in de kelder van het hostel nog wat wifi te hebben gepakt (alleen beschikbaar van 9 tot 6) heb ik samen met mijn mede Nederlander gegeten en zijn we de haven nog wezen verkennen ās avonds.
Maandag 27 Februari
Vandaag stond er opnieuw een van mijn grote wensen op het programma: Hobbiton. De beroemde filmset āde Shireā waar zowel delen van de Lord of the Rings, en The Hobbit zijn opgenomen. Na een kleine busrit van een 2,5u met een gids die ons bombardeerde met informatie over de stad en de lokale cultuur kwamen we aan. Misschien wel een beetje een rare volgorde, maar eerst gingen we langs de souvenirshop. We hadden namelijk als tour een vast tijdsslot wanneer we de āShireā in mochten (er komen hier een kleine 3000 mensen per dag). Eenmaal tijd, zijn we dus bus ingesprongen, en zijn we met een gids door de filmset gelopen. De verhalen die hij vertelde zijn bijna ongelofelijk. Er zit zo veel oog voor detail in deze set. Bijvoorbeeld: in een van de boeken gaat het over een pruimenboom, echter zijn deze niet te vinden op de set. Vandaar dat er een appel en perenboom zijn gepland, alle bladeren eraf zijn geplukt en kunstmatige pruimenbladeren eraan zijn gelijmd... en dat alles voor nog geen seconde in de film.
Na afloop van de rondleiding kregen we nog een drankje in de pub. En ook al was het nog geen 12u, een Amber Ale laat ik niet aan me neus voorbij gaan hierā¦ Gelukkig kregen we erna de kans om onze maag te vullen tijdens de lunch, waar ik als arme backpacker goed gebruik van heb gemaakt!
Op de weg terug was het dus heerlijk in slaap dommelen waardoor we zo weer terug in Auckland waren.
Om toch me overtollige energie na deze middagdutje kwijt te raken heb ik nog een rondje door het centrum gelopen, en wat drinken gekocht, waarna ik lekker een uurtje op het dakterras van het hostel heb gezeten met een boekje dat ik gejat had op het vliegveld.
Terug in de kamer kwam ik in aanspraak met mijn Deense kamergenote waar ik eigenlijk de rest van de avond mee heb doorgebracht: eerst samen wat eten, en daarna naar de Mc. Voor wat wifiā¦ Alleen door het slappe gelul kwam van wifi niet zo veel.
Dinsdag 28 Februari
Ik had bij het informatiecentrum een foldertje gevonden van een gratis rondleiding door de stad, die vandaag om 10u in de morgen zou beginnen. Dus samen met mijn Deense kamergenote hebben we hier dan ook gebruik van gemaakt. We zijn eigenlijk in 2u langs alle hoogtepunten van de stad gekomen. Ik moet zeggen dat het altijd wel leuk is als je een verhaal hebt bij de dingen die je ziet, in plaats van zelf maar een beetje doelloos rond te lopen. Tijdens onze tour kwamen we langs een Belgisch bier cafĆ©. Hier hebben we na afloop van de tour dan ook lekker even nagepraat onder het genot van mijn duurste biertje ooit: 14 dollar!! Maar je leeft maar een keer. En beter geef je je geld uit aan bier haha. Na dit biertje hebben we op aanraden van onze gids nog een rondje door de haven gemaakt, waar we opnieuw op een terrasje zijn beland voor de rest van de middagā¦ Onderweg naar huis hebben we nog ergens wat tapas opgepikt, en wat boodschappen gedaan voor het avondeten: pasta en een fles wijn. Na het diner hebben we op de kamer de rest van de fles opgedronken, voordat we opnieuw in de stad nog een laatste biertje zijn wezen doen.
Woensdag 1 Maart
Vanaf morgen gaat mijn rondreis door nieuw zeeland echt beginnen, wat betekend, mezelf klaarmaken: Douche, Scheren, mijn blog bijwerken etc etcā¦ Omdat dit ook wel eens de laatste kans kan zijn dat ik een beetje aan me thesis kan werken, heb ik hier mijn dag mee gevuld tot een uur of 3. Echter ondertussen kwamen de eerste personen van de groep waarmee ik de komende tijd Nieuw-Zeeland ga ontdekken mijn kamer in. Uiteindelijk bleken we maar met 5 heren te zijn: Robbie en George en Graig uit de UK, en Tim uit Zwitserland. De rest waren dames. Whoep Whoep ^^. Echter had ik niet veel zit om nog 4u lang op mijn kamer te gaan zitten, voordat we om 7u ons groepsdiner hadden om de rest te leren kennen. Zodoende heb ik de tijd opgevuld met: nog een rondje door de stad waarbij ik het Museum en de Bibliotheek aan gedaan heb.
Rond 7u moesten we verzamelen bij de receptie van het hostel waar onze gids voor de komende dagen al klaar stond om ons door te verwijzen naar het restaurant waar we de introductie zouden hebben.
Uiteindelijk waren we met 20 man, variƫrend in leeftijd van 18 tot en met 39. Een diverse groep dus, maar ook vooral heel erg stil er verlegen. Niemand zegt er eigenlijk iets, waardoor ik(Ja notabene ik) samen met Robbie een beetje de gangmakers zijn. Na een snelle hap Thais voedsel zijn we met zijn alle naar de bar gegaan naast het hostel om nog een drankje te doen, maar helaas was bijna iedereen na 1 biertje al naar bed.
Donderdag 2 Maart
Wat wel goed geregeld is met deze tour is dat we iedere morgen voorzien worden van een ontbijt. Dus geen stress en gehaast met boodschappen doen of leven van de McDonalds. Na dit standaard ontbijt bestaande uit havermout, toast, jam, pindakaas en koffie en thee mochten we kennis maken met de bus. Om even een korte omschrijving te geven: Knus en oncomfortabel. Vandaag zouden we onze weg maken naar āthe Bay of Islandsā in het noorden van het Noordereiland. Een kleine 250km, wat door de bochtige en slingerige bergwegen neerkomt om een kleine 4uur rijden. Gelukkig hadden we ondertussen nog wat stops, zoals bij Kiaro boom, the Island of Goats, en een vogelopvangcentrum waar we een Kiwi hebben gespot. Dit is schijnbaar heel bijzonder, want in het wild kom je ze niet meer tegen. Ze worden met uitsterven bedreigd helaasā¦
Eenmaal aangekomen bij de bay of Islands moesten we een klein uurtje wachten op onze boot. We zouden namelijk die nacht een cruise maken en op een boot overnachten. Gelukkig was het gewoon 27 graden en volle zon, waardoor een uurtje lekker bakken een niet overbodige luxe was na de lange busrit.
De boot zelf was een oude veerpont omgebouwd tot een soort hostel. Op de benedenverdieping was de bar, de eettafels, een pooltafel, wat banken en het toilet, waar op de bovenverdieping de slaapvertrekken waren.
Toen iedereen (mannetje of 30) aan boord was, werd het tijd om te vertrekken naar onze overnachtingsplek in een van de vele baaien. Onderweg hadden we gelijk al onze eerste activiteit: Paintbal schieten op een eend die achter de boot werd aangetrokken. Iedereen kreeg 3 verfballetjes, en wie de meeste raak schoot, kreeg een zonnebril. Mijn score: een keer raak, waarmee ik toch een tweede plek wist te bezetten. Er was alleen een Amerikaan die 2 keer raak schoot (niet eerlijk! Hij kan thuis oefenen!!) . Eenmaal aangekomen op de slaapplek gingen de hengels uit, om te kijken of er nog wat vis zat. En ja hoor, na een paar minuten had ik me eerste vis: een Snapper! Echter was hij te klein om op de bbq te gooien. Helaas waren ok mijn 2 andere Snappers beide te klein. Gelukkig waren er genoeg hamburgers en braadworsten aan boord, zodat we geen honger hoefde te lijden die avond.
Na het eten was het tijd om te gaan nachtkayakken. En dan niet zo maar, maar in fluoriderend water!! Het plankton hier neemt de hele dag UV op, waardoor het ās nachts als het verstoord word het groen/blauw licht uitstraalt. Bio-Luminescence word dit genoemd (GOOGLEN!) . Wat het helemaal afmaakte was de sterrenhemel, die hier nog helderder was dan bij Uluruā¦ Deze plek kon dan ook niet overgeslagen worden voor een nachtelijke duik. Het lichtgevende water en de sterrenhemel maakte dit echt een magische plek. Verre weg de mooiste plek waar ik ooit gezwommen heb.
Om na afloop weer een beetje warm te worden hebben we nog een lekker biertje bij de kachel gepakt, waarna de golvende boot me in slaap deed wiegen in mijn warme bed.
Vrijdag 3 Maart.
En dan word je wakker, in alle stilte op een rimpelloos water, met alleen maar eilanden (144 in totaal) om je heen. Niet echt een verkeerd gezicht.
Na een echt Kiwi ontbijt (Havermout met fruit) zette we koers naar een van de riffen bij een eiland om een snorkel-duik te maken. Opnieuw heb ik weer een pijlstaartrog gezien, echter was deze wel een stukje groter dan in het Great Barrier reef: Een kleine meter in diameter. Ook hebben we de benodigde zee-egels gevonden die we als ochtendsnack weggewerkt hebben. Deze gaan over de toonbank in Japan voor 500 dollar de kilo!
Na de duik was het tijd voor een strand. Dus zijn we met de boot naar een eiland gevaren waar een parelwit strand op ons lag te wachten. Ik moet zeggen als er een Paradijs bestaatā¦ Dan moet het dit zijnā¦ Een parelwit strand, een azuurblauwe zee, wat rotsen op de achtergrond. Het enige wat ontbreekt zijn de palmbomen.
Helaas was rond het middaguur de tijd aangebroken om weer terug te gaan richting het vaste land. Waar we eigenlijk gelijk door naar ons hostel zijn gegaan in het dorp. Hier heb ik eerst een heerlijke douche genomen. Even al dat zout van me lichaam. Om weer wat honger te kweken hebben we eerst nog een mooie wandeling gemaakt door een stuk bos, om te eindigen bij een kleine waterval. Nadien heb ik samen met een van de dames nog een fles wijn magisch laten verdwijnen voordat we met de hele groep bij een restaurant wat zijn gaan eten, en vervolgens bij een bar (nou ja barā¦ Een schuur met 1 discolicht) zijn beland.
Zaterdag 4 Maart.
Deze morgen hadden we de keuze om naar de Wangiti treading grounds te gaan. De plek waar het contract ondertekend is tussen de Maori en de Engelse waardoor Nieuw-Zeeland als land werd erkent. In totaal zijn we er 3 uur geweest. Het eerste uur mochten we rondlopen in het Museum, daarna zijn we met een gids over het terrein gelopen, om te zien waar alles had plaatsgevonden, voordat we nog een culturele voorstelling kregen van de Maori, in een echt Maori huis. Ik moet wel zeggen dat hun rituelen nogal intimiderend zijn. Denk maar aan de Hakaās tijdens de rugbywedstrijden. Maar het was meer dan de moeite waard.
Die middag zijn we teruggereden naar Auckland om weer te overnachten in het Nomads hotel waar we ook begonnen zijn. Onderweg hebben we nog wel een wat grotere waterval bezocht, maar ik ben te verwend geraakt denk ik met de watervallen in IJslandā¦
Eenmaal terug in het hostel heb ik weer aan mijn blog gewerkt, voordat we weer met de hele groep zijn wezen eten bij een pizzeria, en vervolgens de benodigde biertjes naar binnen hebben gewerkt. Echter blijft de groep zelf nog niet echt loskomen. Het blijft allemaal heel stil en oppervlakkig pfffffā¦
Zondag 5 Maart.
Vandaag zouden we Auckland weer verlaten, om naar Raglan te gaan. Een rustig surfersstadje aan de west kust. Dit betekende weer vroeg op, met een lange busrit voor de boeg. Eenmaal aangekomen was ik eigenlijk gelijk verliefd. Dit is mijn thuisā¦ zo voelde het. Totaal niet toeristisch, gelegen aan een baai en de zee. Prachtig. Vanaf de haven zijn we aan boord gegaan van een oude vissersboot met een echt Maori welkom ritueel: het drukke van de neuzen en voorhoofden tegen elkaar, en samen de ābreath of lifeā nemen. Met de boot zijn we een rondje door de baai hebben gevaren om de rotsachtige kust te bekijken. En natuurlijk om een beetje zon mee te pakken op het dek!
Tegen een uur of half 12 was het tijd voor de lunch op de boot, en hoe kan het ook anders, deze bestond uit hamburgers met chipsā¦ Na dit typische maal (denk ik) zijn we verder de baai ingevaren waar een x aantal kajaks op ons te wachten lagen. Hiermee hebben we een prachtige tocht gemaakt van 2 uur stroomopwaarts naar een ecologische boerderij. Deze werd gerund door een oude dame, die een wetenschapper bleek te zijn op het gebied van aal migratie. We kregen koffie met scones aangeboden, en een rondleiding over haar boerderij waarbij ze van alles vertelde over wat ze allemaal wel niet deed.
Vervolgens zijn we door gereden naar onze accommodatie voor de komende 2 nachten in Raglan, maar eerst zijn we nog gestopt bij een van de vele surfspots die Raglan rijk is om naar de professionals te kijken. Deze plaats schijnt het mekka te zijn voor surfers in Nieuw-Zeeland en vele claimen dat het beter is dan Surfers Paradise in Australiƫ. Wel echt gaaf om dit te zien. Inspirerend ook ^^.
Onze accommodatie bleek een luxe lodge te zijn, die we helemaal voor onszelf hadden. Een maarā¦ Er waren niet genoeg bedden in de lodge zelf, dus hadden ze er een caravan naast gezet met 3 bedden om ons allemaal te huisvesten. En natuurlijk waren de heren de lul. Maar goed, ik moet eerlijk zeggen dat ik er meer van vrede mee had. Het is een deel van de sfeer die deze plek ademt. Een echte surfer/backpacker woont ook niet in een luxe huis, maar kampeert ergensā¦
Omdat we toch de plek voor onszelf hadden, moesten we ook zelf koken. En nu wil het feit dat Robbie en ik allebei gek zijn van koken, dus hebben we ons gestort op een āRoast Chickenā maal. Wat uiteraard de verbazing wekte van de vrouwenā¦ Na het eten was er eindelijk tijd voor pils. Wat die avond ook echt rijkelijk is genuttigd (Te veelā¦).
Maandag 6 Maart
De morgen was dan ook niet zo een succes. Lang geleden dat ik met zo een kater ben opgestaan. Maar dat betekend dat je meestal schik gehad hebt. Omdat we in een surfstad waren, mochten een surf les natuurlijk niet ontbreken. Zodoende zijn we naar een surfschool gegaan, en hebben we 3 uur lang op het meest mooie strand ooit heerlijk onze kater verwerkt. Ik had nu wel profijt van de les die ik genomen had in Australiƫ, het ging hier echt veel en veel beter! Alleen de onderstroom op deze plek was zo sterk dat het veel energie kostte.
Na afloop hebben we nog even genoten op het strand van het prachtige uitzicht: zie een breed strand in een baai, met rotsachtige heuvels op de achtergrond, een heldere zee, en de mist van de golven die over het strand hangtā¦ En vooral de rust. Er was serieus niemand daarā¦
Helaas komt aan al het goede ook weer een eind. Het was namelijk weer tijd geworden om naar de lodge te gaan om een goede douche te nemen, en ons klaar te maken voor de lunch in Raglan zelf. Hier hebben we de echte rust van deze plek geproefd. Niemand is gehaast, alles is tjill. No worries! Sweet as !
De rest van de middag zijn we naar een surfspot geweest in de buurt van de lodge om de proās aan het werk te zien! En om ook weer een beetje slaap in te halen.. Oepss..
ās avonds was het tijd voor een bbq, en natuurlijk opnieuw pils! Echter was er ook een chief-off gepland. Voor morgen moesten we namelijk een opperhoofd hebben voor wanneer we naar een Maori dorp zouden gaan. We moesten eerst 20 keer opdrukken, dan 20 rondjes draaien rond een bezemsteel, en als laatste een pilsje atten.
Ik had niet zo veel behoefte aan het rondjes draaien, dus heb ik na het opdrukken mijn pilsje gepakt, en deze rustig opgedronken. Ik denk dat als ik rondjes zou gaan draaien dat het niet zo mooi uitzicht zou zijn geweest.
Die avond in de caravan was echter niet zo een succes. Er waren namelijk een x aantal chicades naar binnen weten te sluipen (voor de mensen die niet weten wat een chicade is: Een enorm insect dat een ontiegelijke herrie maakt). Dus wij hebben met onze dronken hoofden de jacht ingezet op deze achterlijke dieren. Maar zonder al te veel resultaatā¦. Zware nacht.
Dinsdag 7 Maart
De ochtend waarop we mijn āhuisā moesten verlaten. Maar gelukkig hadden we er een goede reden voor: we zouden de grotten in Waimoto gaan ontdekken. Dat betekende dus een extreem dikke wetsuit aan, helm op, lamp in de hand, en gaan!
Het was niet je alledaags grot bezoek maar echt een ontdekkingstocht waarbij we moesten kruipen, sluipen, klimmen, springen en zwemmen door de grot. Jezus wat was dit koud. Echter een voordeel: Gloeiwormen. Wanneer we het een paar keer totaal donker maakte, zie je ze overal. Kleine blauwe lichtjes tegen het plafond. Net een sterrenhemelā¦ Heel mystiekā¦
Na afloop was er gelukkig tijd voor een warme douche, waar iedereen wel aan toe was. Hierna hebben we koers gezet naar het Maori dorp. En dan niet zo een toeristische plek. Maar omdat de gids er iemand kende zijn we bij hem zeg maar op de koffie gegaan. Eenmaal aangekomen hebben we eerst een heel welkom ritueel doorgemaakt wat voor de Maori heel belangrijk is. Vervolgens hebben we een paar echte Maori spelletjes gespeeld om de handigheid, snelheid en coƶrdinatie te trainen. Voor een kleine pauze hebben we in de achtertuin wat gedronken, en een heleboel vragen mogen stellen, voordat hij ons zijn dorp liet zien, om als hoogtepunt hun heilige huis (voor de Maori het witte huis voor het Noordereiland). Tot slot hebben we als hele groep een Haka geleerd. Opnieuw een droom voor mij die uitkomtā¦
Ondertussen was het begonnen met regen dat pas de volgende dag zou stoppen rond een uur or 3. Dit betekende dat we ās avonds niet konden zwemmen in het Motel waar we verbleven. Maar dat waren we toch al niet van plan dus dat scheelde haha.
In het dorp Rotorua heb ik met een x aantal dames wat pasta gegeten. Ik denk dat de nodige heren in het restaurant nogal jaloers waren haha. Maar eindelijk heb ik na maanden weer eens een fatsoenlijke pasta gegeten. Heerlijk met choriza, garnalen, pesto, en amandelen. Aanrader!
Eenmaal terug in het Motel hebben we nog de nodige uren getjilled onder het genot van de nodige biertjes, totdat het rond een uur of 1 nogal creapy begon te worden. We waren nog met 5 man in de lounge wanneer er een van de deuren waarop staff stond, zonder enige reden een stukje open ging, en met een klap dichtsloeg. Hierop zijn Robbie en ik gaan kijken wat er was, maar het bleek een afgesloten ruimte te zijn, waar de nodige bedden stonden (verticaal) als opslag. Raarā¦. En vooral wanneer 10 minuten later het opnieuw gebeurdeā¦ Ik moet zeggen dat ik wel kippenvel kreeg. We hadden geen raam gezien in die kamer dus de wind kon het niet zijnā¦. Toen er een Tabea terug kwam in de lounge met het verhaal dat ze bang was om alleen in haar kamer te liggen omdat ze een schaduw had gezien van iemand die over haar balkon liep, terwijl er niemand te zien was, was het verhaal compleet. Deze plek is bezetenā¦
Woensdag 8 Maart.
Dit was dan ook het verhaal ās morgens aan de ontbijt tafel, waarop we nog een keer naar die kamer zijn gegaan. Omdat het nu licht was buiten, konden we een raam ontdekken achter de bedden. Dit was dus de oorzaak. Opluchting rijker. Maar ook helaas een teleurstelling rijker: We zouden vandaag de Tangrio crossing doen. Maar omdat het weer te slecht was, was de route afgesloten. Het was te gevaarlijk. Dit betekende wel dat we konden uitslapen, omdat we pas rond 9:30 in de bus hoefde te zitten om naar het Geothermische park te gaan, net buiten de stad.
Hier hebben we eerst een geiser zien uitbarsten. Maar moet zeggen dat dit wel een telleurstelling was. Het was namelijk ontiegelijk toeristisch, met een hele arena gebouwd rond de geiser. Een van de gidsen gooide er een pak zeep in om de oppervlakte spanning te breken, waarna de geiser als een fontein een 5 minuten water omhoog spoot. Thatās it.
Gelukkig was het Nationaal park ernaast wel gaaf! Overal bubbelend water en prachtige kleuren van de chemicaliĆ«n: Geel Oranje, Blauw, Paars, Groen, Bruin, Rood. Ik heb hier dan ook in de regen een kleine 3 uur rond gelopen als een kind in de speeltuinā¦ Ik had een overdosis aan energie en ben van hot naar her gegaan haha.
Na het park zijn we richting Tupa gegaan voor de lunch. Het huis van het grootste meer van NZ. 660 km2 in oppervlakte, ontstaan door een enorme uitbarsting 27000 jaar geleden.
Vanaf hier was het nog een kleine 2 uur rijden naar Tangrio NP. Een deel van de actieve vulkaan range in NZ. Maar voor de meeste van jullie is het bekend als: āMount Doomā uit lord of the rings! Hiervoor ben ik naar Nieuw zeeland gekomen. Puur natuur. Niemand om je heen. Kou, sneeuw, Windā¦
We sliepen in een Skotel. Helemaal van hout en met als hoogtepunt, het was echt letterlijk aan de rand van Mount Doom! Dus het uitzicht was fantastisch! Na snel de spullen te hebben gedropt in de kamers hebben we een ieder een wandeling gemaakt van 7 km, door een grote leegte met op de achtergrond de bergen, sneeuw, en hier en daar een waterval.
Eenmaal terug kregen we een heerlijk buffet diner, waarna we het ritueel van pils drinken hebben doorgezet. Het enige wat we hier min of meer verplicht waren om te doen was het kijken van Lord of the Rings natuurlijk!
Donderdag 9 maart
De lange rit naar wellington vandaag betekende vroeg op. 5u ging de wekker af, wat net iets te vroeg was na de late avond van gister. Maar gelukkig konden we slapen in de bus. Het enige probleem wat ik had, is dat ik geen oog heb dichtgedaan. Ik wilde niets missen van dit adembenemende landschap. Na een 2 uur rijden kwamen we aan bij een plaatsje dat bekend staat om zijn laarzen gooi- wedstrijd, waar we als groep een paar laarzen geworpen hebben. Hoe random kan het zijnā¦ De volgende stop was in Foxton. Waar tot mijn grote verbazing een grote windmolen opdoemde, met daarnaast een Nederlands restaurant/cafe. Hier zijn we gestopt voor de lunch. Ik werd hier echter wel weer met beide benen op de grond gezet. Jezus wat zijn wij als Nederlands volk toch een partij arrogant en asociaal. De Nederlandse eigenaar achter de toonbank wilde alleen maar dingen verkopen. Ff tijd voor een praatje of wat vragen over waarom je hier een Nederlands cafe wil beginnen kon er niet vanaf. Toen ze in de gaten kregen dat ik alleen maar wat info wilde, was het echt zoiets van: Niks kopen is oprottenā¦ De antwoorden waren heel kortaf. Nu weet ik weer waarom ik eigenlijk niet meer terug wil naar Nederlandā¦
Tijdens de busrit heb ik samen met Katja een film op haar Ipad gekeken. We moesten toch wat doen om de tijd te dodenā¦ Dus achteraf ging de tijd best snel.
Tegen half 3 waren we in Wellington waar we ingecheckt hebben in het hostel. Eindelijk tijd om maar weer eens de was te doen, te werken aan me blog, en me fotoās te uploaden.
Omdat ik vanaf plan ben toch nog terug te komen heb ik de rest van de middag eigenlijk geslapen. Hier was ik wel aan toeā¦
Rond 7u snel even onder de douche gestapt om weer wakker te worden en vervolgens op naar het groepsdiner als afscheid en welkom voor de nieuwe mensen. Uiteindelijk zijn we tot een uur of 2 in de bar blijven hangen, waar ik mijn grootste misstap begaan heb deze vakantieā¦ Tequila. Ik kan er niet tegen, maar gratis drank afwijzen is al helemaal tegen mijn principes.
Toen ik mijn kamer binnenkwam ās nachts besefte ik dat George ābezoekā had, dus dan treft de ābro-codeā in werking. Een kleine 20 minuten later kon ook ik dan lekker gaan slapen.
Vrijdag 10 Maart.
Helaas ging 3u later de wekker al weer. We moesten heel vroeg op omdat we de ferry naar het zuidereiland moesten halen. Al met al had ik niet zo een probleem met opstaan omdat de alcohol in mijn bloed nog behoorlijk aanwezig was.
Ik kon alleen geen hap naar binnen krijgen op dit tijdstip, dus na een bak koffie was het op naar de terminal waar een onaangename verrassing te wachten stond. De veerpont was namelijk 3u vertraagdā¦ daar sta je dan, met je goede gedrag. Ik had nog gewoon 3u kunnen slapen. Gelukkig was de McDonalds niet al te ver, dus konden we daar nog een bakkie koffie halen, en wat op de Wifi om zo de tijd te doden. Toen we eindelijk aan boord waren van de ferry was het gelijk op zoek naar de bioscoopzaal met de heerlijke stoelen. Alleen doordat ik niet kan slapen wanneer ik rechtop zit, ben ik toch maar naar buiten gegaan om de haven van Wellington te zien. Gelukkig werd de moeite beloond met een prachtig uitzicht, en wat dolfijnen die voor de boot uitzwommen!!
Vanwege dat het toch wel erg koud was ben ik toch maar weer naar binnen gegaan om lekker in de stoel naar een film te kijken.
Uiteindelijk na een overtocht van 3,5u waren we op het zuidereiland waar we eerst een typische lunch gescoord hebben: Pie (met steak, bacon en cheese). Vervolgens was het opnieuw een busrit van 4u naar het Abel Tasman NP (Marahau). Hier begon de kater toch wel te komen. Wat een vreselijke busrit. Misselijk, moe, koppijn, heetā¦ Je kent het wel.
Eenmaal aangekomen moesten we aan boord van een watertaxi. Echter lag deze nog niet in een wagen, maar op een trailer achter een trekker. Hiermee zijn we naar een helling gevaren waar de boot te water werd gelaten. Op weg naar onze accommodatie voeren we langs een eiland waar zeeleeuwen lagen te zonnen! Dus ook deze kunnen worden afvinkt wat betreft NZ-wildlife. We sliepen die nacht op een oude boot omgebouwd tot hostel. Midden in een baai omringd door de azuurblauwe zee, en gouden stranden. Prachtig. Alleen de bewolking maakte het iets minder romantisch dan dat het klinkt.
Aan boord kregen we een heerlijke bbq voorschotelt, waarna we nog een bakkie thee hebben gedaan op het dek. Geen alcohol voor mijā¦ pfff.
De slaapplekken waren wel echt romantisch. Voor in het schil was een kleine ruimte waar 7 bedden in waren gebouwd. Maar dan ook echt van die scheepsbedden, klein en smal. Maar oow wat heb ik heerlijke geslapen.
Zaterdag 11 Maart
Om half 8 ging de wekker weer af. Echter was het uitzicht niet zo mooi als we gehoopt hadden. Regen, regen en nog eens regen. Gelukkig maakte het ontbijt veel goed! We kregen eigen gebakken brood, pannenkoeken, eigen gemaakte musli, fruit, yoghurt en room.
Dit was echter wel nodig om genoeg energie op te doen voor de 23km hike die we zouden maken die dag. En vooral met de regen zou dat niet echt een pretje worden. Maar de uitzichten waren adembenemend. Meer dan de moeite waard, zodat je de regen totaal vergat.
We liepen regelrecht naar onze accommodatie voor de volgende dag: Een boerderij omgebouwd tot vakantiepark. Hier hebben we ons ontdaan van onze doorweekte kleren, en de rest van de middag heerlijk getjilld in de kleine trekkershutjes en de grote gemeenschappelijke schuur die we hadden. Het regende immers toch pijpenstelen buitenā¦ Zodoende was een echte Australische film wel op zijn plaats. In een hok in de schuur hadden we een ouderwetse heater gevonden waardoor we een lekker sauna konden maken binnen. En toen de Baileys op tafel kwam, was het helemaal feest!
Die avond hebben we een burger gehaald met de hele groep bij de beste tent van Nieuw zeelandā¦ Nee niet een of ander fancy restaurant maar een ouderwetse foodtruck: The Fat Tui. Een burger te grote van een lunchbordā¦
Zondag 12 Maart
Het eerste wat ons opviel die morgen is dat het nog steeds regende en dat nog steeds alles doorweekt was. Maar helaas hadden we geen keus dan gewoon door te gaan. Op zoek naar het mooie weer. Na een paar stops onderweg waar we koffie en Pie gehaald hebben kwamen we aan op een plek langs de westkust waar zich een zeehonden kolonie bevindt. Prachtig om te zien natuurlijk, alleen is er een nadeel: De stank is overweldigend. Dus was het weer op in de bus om boodschappen te gaan doen voor die avond. We verbleven namelijk in een regenwoud waar we onze eigen lodges hadden. Dus in de supermarkt hebben we de nodige alcohol en voedsel ingekocht om niet te sterven van de honger die avond. Ons āvakantieparkā lag in Puniaki (ofzo iets) bekend van de pancake rocksā¦ Na een kleine stop hier, zijn we naar onze mega luxe skihutjes gegaan, waar na een potje Jenga en wat pilsjes Robbie en ik zijn begonnen met koken voor de groep: Chicken Fijitas. Iedereen was na afloop tevreden, en niemand was ziek. Dus voor mij was het geslaagdā¦.
Maandag 13 Maart
ās morgens zouden we een kleine hike van 3uurtjes maken door een lime stone gebied (denk aan Jurrassic Park omgevingen), echter liep dit toch even anders. Het was een gebaand pad, maar toch wisten mensen te verdwalen door de verkeerde route te volgen. Hierdoor werd de hike een zoektocht van meer dan 5uur. Maar gelukkig was iedereen op gegeven moment weer terecht waardoor we met een kleine 2 uur vertraging konden vertrekken naar Frans Jozef. Onderweg hebben we snel in een dorpje nog wat spullen gekocht voor sint Patricks day, en wat lunch gescoord. De plek waar we gezeten hebben deed me wel weer even denken aan Nederland. Echter niet in de goede zin. We zaten namelijk langs een rivier die zoān 200m verder in de zee uitmonden, maar van afval of troep of wat dan ook was totaal geen sprake. Alles was schoon. Kijk zo kan het dus ook. De mensen hier ruimen wel echt hun zooi opā¦ Waarom kunnen wij dat niet ?
Tegen een uur of 7 hadden we onze eindbestemming bereikt. Het Rainforest Retreat hostel in Frans Jozef. We zouden hier de komende 2 nachten verblijven, dus hoopte we op een beetje een fatsoenlijke accommodatie. En ja hoor. De mannen hadden een aparte lodge op het terrein, met overkapping, waar de dames opgepropt zaten in kleine kamertjes. 1-0 voor ons! Die avond kregen we een 3 gangen menu voorgeschoteld in het restaurant/bar vanuit het hostel. Echter was de kwaliteit echt niet om over naar huis te schrijvenā¦
Dinsdag 14 Maart
Vandaag eindelijk eens een dag waar we niet hoefde te reizen. Dat betekende uitslapen, lekker rustig ontbijten (waar ik weer de casanova heb uitgehangen door scrambled eggs te maken voor alle dames), en erna eens gaan bedenken wat we zouden gaan doen. Uiteindelijk kwamen we op het idee om āJade carvingā te gaan doen. Dit is maken van een sieraard vanuit een Jade Stone. Bijna 80 procent van de Nieuw Zeelands bevolking heeft er een. Dus een beter souvenir kun je niet hebben. Uiteindelijk heb ik die dag een mooie Huru gemaakt: een uil die aldus de Maori onze voorouders representeert die over ons waken.
Omdat we verbleven in Frans Jozef, mochten we de gletsjer natuurlijk niet overslaan. Echter had ik niet zo heel veel zin om 12 kilometer erna toe te lopen, en dan weer 12 km terug. Ik kon een shuttle nemen, maar dan was ik weer 30 dollar verderā¦ Wat ga je dan doen ? Inderdaad liften!
Samen met Robbie ben ik dan ook naar de hoofdweg van het dorp gelopen waar we een klein half uur hebben staan wachten op een lift. Uiteindelijk stopte er een Franse Backpackster die maar 1 stoel overhad in de auto. Maar wij zijn de moeilijkste niet, dus dat werd proppen. Gelukkig zijn we zonder kleerscheuren aangekomen op de parkeerplaats waarvan we de laatste 4 km gelopen hebben. Maar het was het zeker waard! Blijft toch wel bijzonder om zo een enorme ijslap te zien. Maar aan de andere kant maakt het je ook verdrietig. Je ziet hoe massief hij ooit geweest is, en wat er nu nog maar van over isā¦
Op de terugweg hadden we eigenlijk gelijk een lift. Waar de eerste camper ons afwees, was het bij de 2de auto raak. Een groepje Franse backpackers wilde ons graag meenemen. We waren dus ruim om tijd weer terug voor het wekelijkse feestje in het hostel. Na de benodigde pilsjes heb ik een noodle salade gemaakt met garnalen, chili en een partij groente (eindelijk!). Hierna ging de box met Goon open, zodat we als een stelletje malloten de rest van de avond onze aanwezigheid kenbaar hebben gemaakt.
Toen ik de wekker zetten voor de volgende dag schrok ik wel evenā¦ 1uur en 57 minuten.
Woensdag 15 Maart
De keuze om dan maar een nachtje door te halen was daarom ook snel gemaakt. Hierdoor waren we ruim op tijd in de bus. Gelukkig was de eerste stop al na 45 minuten, zodat de frisse buitenlucht ons een beetje kon wekken. We zouden namelijk een wandeling gaan maken van 6km rond een van de beroemdste meren van NZ. Het is er altijd windstil waardoor je de perfecte weerspiegeling van de bergen, gletsjer en bossen in het water ziet! Dit in combinatie met een opgaan de zon maakte het wel magisch.
De rest van de dag was weer ouderwets gevuld met reizen en rijden. Met hier en daar een stop het prachtige landschap te aanschouwen. Maar hoe langer de reis duurde hoe zwaarder ik het kreeg. Ik word oudā¦
Eenmaal aangekomen in Queenstown was het inchecken en een dutje doen voordat we met de hele groep bij een pizzeria zijn wezen eten, en erna wat biertjes. Echter betrapte ik mezelf dat ik in slaap viel in de bar. Een indicatie dat ik toch maar eens naar bed moest.
Donderdag 16 Maart
Die nacht heb ik goed geslapen, echter werd ik wel zeer nerveus wakker. Vandaag stond mijn Bungeejump op de planning. Ik was echter zo nerveus dat van ontbijten niet zo veel kwam. Ik kon nauwelijks een hap door mijn keel krijgen. Scheelt ook weer, kan er ook niet zo veel uitkomen haha. Wanneer ik eenmaal was ingewogen en ingecheckt voor de busrit richting de kloof waren de zenuwen een beetje weggezakt. Maar deze kwamen toch wel weer naar boven wanneer we eenmaal bij de kloof aankwamen. Daar hing aan een x aantal kabels een klein stationnetje boven een kloof van een kleine 150m hoog. Toen we in het harnas waren gehesen, en klaar stonden voor de kabelbaan naar het platform kwamen de gedachtes als: Waarom doe ik dit ook alweer? Naar boven. Vooral als je er eenmaal op het platform staat, en je naar de rand word begeleid. Alle zenuwen en spieren schreeuwen dat je dit niet moet doen. Maar het is wel de ultieme adrenaline kick, springen vanaf de 3e hoogste bungee van de wereld met een val van 134m. Toen ze begonnen af te tellen ben ik eigenlijk zonder na te denken gewoon gesprongen. En het belangrijkste, gewoon mijn ogen opengehouden. Het meeste enge moment is dat je voorover valt. Daarna is het pure adrenaline. Wanneer je eenmaal weer op het platform staat, giert de adrenaline nog steeds door je lijf! (De komende 6u trouwens). Maar zo gaaf. Je wil eigenlijk meteen nog en keerā¦
Echter stond de bus om ons terug te brengen naar Queenstown alweer klaarā¦ Helaas.
In tegenstelling tot de ochtend was de middag een stuk minder spannend: De was maar weer eens doen, de bungee video converteren en op facebook zetten, en een rondje lopen.
Het hostel in Queenstown had wel een groot voordeel. Namelijk je kon er voor 5 dollar eten. Je kreeg dan een medium sized maaltijd en een pilsje. Helaas was de kwaliteit niet om over naar huis te schrijven. We hadden chili con carne, met nauwelijks vlees, en ongekookte rijst. Maar voor 5 dollar mag je niet klagen.
Op de terugweg naar het hostel kwamen we een bar tegen die happy hour had van 10 tot 11 ās avonds. 3 Dollar voor een Pintā¦.
Vrijdag 17 Maart
We trekken de adrenaline verslaving gewoon even door: Vandaag stond er een skydive op het programma. Na alle safetybriefingen en voorlichtingen over fotoās in Queenstown zelf, zijn we in een half uur naar het vliegveld gereden. Hier kregen we een pak aan, een harnas, en werden we voorgesteld aan onze begeleiders met wie we zouden springen. Ik had het grote geluk om aan een Nederlandse vrouw te zijn gekoppeld. Al moet ik zeggen dat onze gesprekken gewoon in het Engels gingen omdat dit voor ons beide gewoon het gemakkelijkste was. We zouden een sprong maken van 15000 voet. Hoger was hier niet mogelijk. Het kost wel wat, maar dan heb je ook wel wat. In het vliegtuig zelf hebben we ongeveer een 20 minuten kunnen genieten van prachtige uitzichten over de āremarkablesā, gletsjers, bergen, prachtige meren, en het belangrijkste, een wolkeloze lucht.
Het vreemde was dat ik opvallend rustig bleef onder dit alles. Ik denk dat de bungee van gisteren nogal veel invloed hierop had. Bij de bungee heb je totaal geen gevoel van veiligheid of iets, en bovendien moet je zelf springen! Bij de tandem-skydive heb je echt een heel harnas en zit je aan iemand vast die je uit het vliegtuig duwt. Maar wanneer je eenmaal op de rad zit van het vliegtuig is het toch wel even slikken. Maar daar gingen wel dan. Met 200 km/h naar beneden. Het ultieme gevoel van vrijheidā¦ Ik denk dat de vrije val zo een minuut duurde voordat de parachute open ging. Echter was de klap een stuk minder hard dan verwacht! Het viel me wel echt alles sinds mee. Maar het draaien aan een parachute was wel weer een stuk minder prettig. De G krachten die dan op je werken zijn wel echt extreem. Na een veilige en zachte landing was het weer tijd om alles uit te doen, en te kijken of ik geĆÆnteresseerd was in fotoās of videoās. Maar met een begin prijs van 300 dollar vond ik dit een klein beetje overbodig. Ik spaar wel voor mijn souvenier!
Die middag ben ik samen met Robbie naar een tattoo shop geweest om te kijken hoe hij zijn 2e tattoo kreeg. Nu heb ik een beetje een idee wat mij te wachten staat. Ik had echter verwacht dat dit wel een tijdje zou duren, maar binnen een half uurtje stonden we weer buiten. De rest van de middag was een beetje raar. De Deense Backpacker die ik in Auckland had ontmoet was een aantal spullen vergeten wanneer ze vertrok. Nu wist ik dat ze in Queenstown woonde dus heb ik deze spullen meegenomen. Dus we hadden in Queenstown afgesproken voor een pilsje om wat bij te praten. Nu wil het feit dat de jongen waarmee ze samenwoont helemaal gek van haar is, waar zij niks van hem moet hebben. Nu is deze kerel zo jaloers dat hij Sine niet alleen met mij een pilsje liet drinken. Echt als blikken konden doden was ik bij mijn eerste grapje al dood. Niks mee te beginnen deze kerel. Maar hij bleef me wel bier aanbieden. Dus tjsa mij hoor je niet klagen.
Omdat het St Patricks day was, was eigenlijk iedereen verkleed in groen. Zo ook wij, met de spullen die we een x aantal dagen geleden hadden gekocht. Dus heb ik de rest van de middag/avond doorgebracht in verschillende cafĆ©s en bars, en goed aan de Guinness hangen. Onze gids is Iers, dus tsja dan moet je wel heā¦
Zaterdag 18 Maart.
De dag dat we de avontuurhoofdstad van de wereld weer verlieten, met als eindbestemming Doubtful sound. Een van de fjorden aan de oostkust van Nieuw Zeeland. Een plek die vrij hoog in mijn verlanglijstje stond. Na een kleine 3 uur rijden kwamen we aan bij een dorpje met een vogelopvangcentrum. Hier hadden ze 3 exemplaren van de Tataheau (ofzo iets). Een vogel waarvan de totale populatie nog maar 300 stuks bedraagt. Schrik je toch wel weer ff van.
Daarna hebben we ook de benodigde etens- en drinkenswaar aangeschaft, omdat we die avond aan de rand van de fjord zouden overnachten, met in de eerste 300km niets.
Om daar te komen moesten we eerst een veerpont hebben die ons over een meer voer, omgeven met bergen. Hierna hadden we nog een busrit van een klein uur voor de boeg voordat we bij onze accommodatie aankwamen. Een paar erg basic gebouwen bij elkaar, waarvan 1 diende als keuken, 1 als slaapzaal, en een als schuur. Gelukkig had ik een kamer voor mezelf. Hier was ik wel aan toe. Een nacht lekker slapen. Die middag hebben we een hike gemaakt naar een waterval in de buurt, en deze ook beklommen natuurlijk. Het weer was echter wel gewoon zonnig en 25 graden waardoor het prima te doen was.
Na de hike was ik wel kapot. Dus ik dacht bij mezelf ik ga gewoon eens lekker hard muziek op me kamer opzetten, maar mijn bed was na een klein half uurtje toch wel te verleidelijk geworden, waardoor ik het niet kon laten even me oogjes dicht te doen. Gelukkig werd er voor ons gekookt waardoor ik ongestoord kon blijven liggen. Na het eten zijn we nog gaan kijken naar gloeiwormen die leefde aan de rand van de bospaden. Met een prachtige sterrenhemel boven ons, maakte dit toch wel echt wel een van de mooiste plekken op aarde: De bergen, de fjord, de gloeiwormen, de sterren, de stilteā¦ En natuurlijk de pils.
De rest van de avond hebben we gevuld met het vertellen van spookverhalen. Er was namelijk verder niets te doen. Echter heb ik die nacht echt heerlijk geslapen.
Zondag 19 Maart
We werden weer vroeg gewekt, we zouden namelijk een 4u durende kajaktocht maken over de fjord, tijdens zonsopgang. Maar hiervoor moesten we wel de meest achterlijke kleren aantrekken: een jaren 70
thermopak, fleece trui, een rok, en een fluorescerend jack.
Man wat was het koud die morgen, en daarbovenop ook nog de zandvliegen. Nare morgen. Maar snel de kajak in dan en maar warm proberen te worden. Dit lukte verbazingwekkend goed. Maar ik denk eerder
dat ik de kou gewoon vergat door de omgeving, de watervallen, de bergen, en de stilte. Het meest indrukwekkende was dat een van de bergen 3 keer de hoogte van het Empire statebuilding was. Je zou
dit helemaal niet zeggen. Maar omdat alles groot is, heb je totaal niets om het in perspectief te plaatsen. Je kon over de fjord zelf ook niet de overkant (in de lengte) de oever zien door de
ronding van de aarde.
Eenmaal terug had ik wel een douche nodig, en een goede maaltijd. Omdat we nog een uur moesten wachten op de bus hebben we eigenlijk allemaal een dutje gedaan. Waarna we weer een uur moet de bus naar de ferry zijn gereden, en de ferry terug hebben gepakt. Hierna hadden we nog een kleine 5u durende busrit voor de boeg voor onze volgende overnachtingsplek Wedderburn in centraal NZ. Echter vloog de tijd voorbij omdat ik stom heb geluld met Katja. Net na zonsondergang kwamen we aan. In de middle of no where opnieuw. Een mooie oude boerderij omgebouwd tot een hostel. Hier hebben Katja en ik onze stomme gesprek doorgevoerd, en naar fotoās gekeken.
Maandag 20 Maart
Eindelijk ik mocht weer op een fiets zitten. Dit keer voor een 65km lange mountainbike rit dwars door Otanga range landschap met rollende heuvels en uitzichten over weides begraasd door koeien en schapen. Vooral veel schapen! Echter hebben de heren er een soort van race van gemaakt van bar naar bar. Elke 20km was er namelijk een bar, waar we iedere keer een pilsje hebben genuttigd.
Eenmaal afgepeigerd weer in het hostel was het tijd voor een douche, het bijwerken van me blog en een dutjeā¦. Echter bleef het dutje niet bij een dutje van een uurtjeā¦ Ik werd welgeteld 3uur later wakker. Net op tijd om samen met de hele groep wat te gaan eten in de bar van het dorpje Wedderburn (welgeteld 4 huizen en een bar). Maar des al niette min was het eten meer dan prima. Een goede seafood chowder was van harte welkom.
Erna was het weer ouderwets tijd voor wat drankspelletjes, die uiteindelijk een beetje uit de hand liepen. Ik heb een bloem gegeten, en Robbie een condoom opgesnovenā¦
Dinsdag 21 Maart
Vroeg op voor weer een lange dag in de bus. Gelukkig was het weer niet al te best waardoor het best prima was om in de bus te zitten, half slapende. De eerste stop was bij een strand waar perfecte ronde rotsen op een strand waren aangespoeld. Raar om dit te zien, maar wat nog raarder is, is dat een heleboel mensen er fotoās van maken. Na de koffie in het visitor centre was het weer in de bus voor een 3uur durende rit naar een of ander ouderwets stadje helemaal gebouwd van mergel. Wat betekend een heleboel mooie oude gebouwen. Ondanks de regen was het best prima om hier even rond te lopen. En vooral na 3uur in een meurende hete bus. De volgende stop aan de westkust was onze lunchpauze. En dit keer moest ik er echt aan geloven. McDonaldsā¦ de eerste keer een echte fatsoenlijke Mc maaltijd zonder enige problemen. Opnieuw een overwinning voor me.
Na de lunchpauze zijn we eigenlijk in een keer doorgereden naar Christchurch waar we die nacht zouden overnachten. En dan niet zomaar in een hostel. Nee in een oude gevangenis. Een van de beroemdste hostels in de wereld. Heel raar om in een kamertje te liggen en te bedenken dat er mensen 10 jaar gezeten hebben. Het gebouw was ook echt zo een oude gevangenis zoals je die ziet in Amerikaanse films. Een lange gang met meerdere verdiepingen, met alleen maar zware deuren.
Na ingecheckt te hebben zijn we met de bus richting het centrum te gaan. Maar Christchurch is niet meer de mooie stad zoals ze vroeger was. Na de aardbevingen van 2010 en 2011 is het echt een āwar-zoneā geworden. Nog steeds zijn ze alles aan het opbouwen. Maar het is wel heel indrukwekkend om te zien hoe de natuur zo een schade kan aanrichten, en vooral hoe de mensen erop reageren. Ze hebben er gewoon een nieuwe kerk van plastic platen gebouwd, en een winkelcentrum van zeecontainers. Eenmaal terug hebben we nog wat gegeten bij de chinees waarna ik eigenlijk naar bed ben gegaan. De vermoeidheid van de GO GO GO mentaliteit begint er nu wel een beetje in te sluipen.
Het was maar goed dat ik een beetje op tijd naar bed ben gegaan gisteren, vandaag zouden we naar Picton rijden wat inhield dat we om 5u eruit moesten. En zelf het ontbijt in de bus hebben gegeten. Lekker onhandigā¦ Maar we hebben het overleeft. Voor de rest maakte de vele prachtige uitzichten en landschappen die nieuw zeeland rijk is de reis wel een stuk aangenamer. Je wil niets missen van het landschap, dus je blijft automatisch wakker.
Tegen een uur of 2 was het tijd om eens goed wakker te worden. De beste oplossing voor dat is een frisse duik in een ijskoud meer. Dus de bus langs de kant van de weg gezet, lekker oldscool omkleden langs de kant van de weg en gaanā¦ Het was echt te vergelijken met de nieuwjaar duik: KOUD! Met als enige verschil is dat het water hier nog kouder is. Het is gewoon smeltwater van de gletsjers in de buurt. Maar wakker waren we dat zeker.
Dat was ook wel nodig, omdat we de Marlborough regio in waren gereden. De streek wereldberoemd om zijn wijnen. Dit betekend: PROEVEN!! Dus we zijn naar een van de meeste bekende wijnmakers gereden om hier eens even goed te profiteren. Voor 10 dollar kregen we 6 soorten wijn. Op tafel stond dan
Nothing is more powerful than an idea who's time has come - Project 1
Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt.... Te druk met geen zorgen maken...
Maar met het aankomende verhaal hoef je jezelf een klein uur niet te vervelen!
Week 17
Dinsdag 24 Januari
Omdat ik vandaag toch niet veel te doen had, heb ik besloten om mijn rapport nog maar eens een keer door te lezen, wanneer je stukje voor stukje alles bekijkt, zie je niet of het een mooi doorlopend verhaal is geworden. Dus dat was de doelstelling van vandaag. Echter heb ik naast alleen maar lezen, ook een bezoekje gebracht aan het lokale reisbureau om eens te kijken wat ik de aankomende 2 maanden eens allemaal kan gaan doen. Lekker inspiratie opdoen!
Toen ik tegen een uur of 5 mijn rapport weer had doorgelopen en het nodige verbeterd, vond mijn hoofd het wel weer mooi geweest. Tijd voor wat ontspanning in de vorm van Wie is de Mol terugkijken. Echter hielp het internet thuis niet echt meeā¦ Het lag er namelijk uit. Dus wat doe je dan. Inderdaad, de ogen dicht en langzaam in slaap vallen !
Een klein uurtje werd ik gewekt door Kimmim. Ik zou haar vandaag leren fietsen haha. Toch wel een raar idee dat veel mensen dat hier niet kunnen, terwijl het voor ons de normaalste zaak van de wereld is. Maar ik heb in ieder geval vast kunnen oefenen voor later wanneer ik eventueel zelf kinderen heb haha. Het resultaat: ze leeft nog, en heeft een aantal rondjes zelfstandig kunnen fietsen. Ik ben toch stiekem wel trots!
De rest van de avond wilde ik eigenlijk doorbrengen in bed. Alle stress van de afgelopen weken komt er nu een beetje uit, waardoor ik mezelf echt heel vermoeid voel. Echter kreeg ik om 9u een berichtje op facebook dat Nut ās avonds wilde komen om een film te kijken en te blijven pitten. En een film kijken zou ik in prinicpe goed aankunnen. Dus zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk is het alsnog half 3 geworden voordat we in bed lagenā¦
Woensdag 25 Januari
Mijn voornaamste taak van die dag: Uitslapen! Dat hebben we ook lekker tot een uur of 11 gedaan. Vervolgens eens een lekker ontbijt gemaakt voor Nut en mij, en nog wat zaken op de pc geregeld, voordat we naar Kimmim zouden gaan, die ās morgens al vroeg was vertrokken naar de uni om te werken.
Eenmaal daar aangekomen werd ik een soort van ontvoert richting de bus. Ze hadden namelijk iets voor mij geplandā¦ Na een lange reis van een 2,5u met bus en trein kwamen we aan in surfers paradise. Hier had Nut namelijk 7 jaar geleden gewoond, en wilde voordat ik vertrok mij het een en ander laten zien. We hebben die middag voornamelijk de stad verkend, en veelal gepraat onder het genot van een biertje, en het uitzicht op zee. Daarna werd ik opnieuw meegenomen naar een van de beste Thaise restaurants die AustraliĆ« rijk is. Geen idee wat ze bestelden, maar er kwam een gaspit op tafel, een grote pan met een soort soep, vlees, groenten, rijst, noedels, en Thaise thee. Omdat Nut een professioneel chef is, wilde hij graag naar dit restaurant omdat hij voor mij kon koken aan tafel haha. Ik moet zeggen, ik waande mezelf even terug in Thailand. Heerlijk gegeten! De rest van de avond hebben we lekker op het strand gezeten, en naar de golven gekeken met zijn 3e. Bizar om te bedenken dat wanneer je naar de horizon kijkt (die overigens niet te onderscheiden is van de zwarte lucht) dat er de eerste duizenden kilometers gewoon niets isā¦.
Rond 9u zijn we weer door de stad teruggelopen naar de bushalte. Echter was de stad nu compleet omgetoverd in een toeristenparadijs! Overal kermisattracties, marktkraampjes, barretjes, souvenir shops: Het deed me echt denken aan Salou, lloret de mar en die soort plaatsen.
Tegen 12u waren we weer veilig thuis. Ik was gesloopt, maar voldaan!
Donderdag 26 Januari
Happy Australiaday! Jaaa wat ik er mee moet, geen idee. De mensen herdenken hier dat ze zoān 200 jaar geleden zijn gekoloniseerd door de Engelseā¦ Raar idee, net alsof wij gaan vieren dat we bezet zijn door de Duitsers tijdens WOIIā¦ Echter is het een nationale feestdag, dus iedereen is vrij. Je hoort mij daarom ook niet klagen.
Omdat ik me rapport opnieuw had ingeleverd dacht ik vandaag een dagje lekker rustig aan te doen. Maar toch niet. Ik had namelijk al wat feedback gekregen van een van me begeleiders bij de WUR. Dus ik kon weer een paar uurtjes aan de gang. Omdat ik nog wat wilde printen voor mijn reis, ben ik ook gelijk die middag maar naar de uni geweest. Ff lekker het huis uit is altijd wel fijn. Ik kreeg halverwege mijn heenreis een berichtje van Kimmim of ik op de uni wasā¦ Dan zouden we samen terug kunnen lopen. Ze wilde namelijk samen met Iuliana nog wat boodschappen doen die middag.
Echter vanwege āAustralia dayā sloten alle winkels al om 6u, en werden wij de supermarkt letterlijk uitgeveegd haha.
Die avond lekker voor het huis + Nut en Richard gekookt en met zijn alle een film gekeken.
Vrijdag 27 Januari
Mijn laatste dag op de uni. Nou ja op de uniā¦ Meer even langs de uni om me sleutels in te leveren, thatās it! Echter wilde ik wel iets hebben dat mij herinnerd aan de tijd dat ik hier ben geweest om te studeren. Omdat ik al een Hoodie heb van de Wageningen Universiteit, wilde ik ook graag een kledingstuk hebben van de Griffith Universiteit. Ik op internet zoeken, en uiteindelijk kwamen we erachter dat er op de andere campus (jaa ze hebben er 3) een winkel was waar ze Varsity Jackets verkochten! Dat was het doel.
Omdat Richard snachts was blijven slapen vanwege het noodweer, wilde hij Kimmim en mij wel met de auto even naar de andere campus brengen. Zo gezegd zo gedaan. Toen ik aankwam was ik wel jaloers eigenlijk. Deze campus is veel mooier dan degene waar ik gezeten heb. Je zit er echt midden in het bos, met uitzicht op de skyline van Brisbane. Na een tijdje zoeken vonden we de shop, en zijn we met een Jas (die eigenlijk nog niet in de verkoop was) weer terug naar onze eigen campus gegaan. Dat is dan wel weer ideaal geregeld. Er rijd hier een gratis bus van campus naar campus. Dus we waren zo terug.
Hier heb ik mijn sleutel ingeleverd bij de administratie van het instituut, niks speciaalsā¦ Heel formeel die sleutel over de balie smijten, en houdoe!
Eenmaal thuis wachtte er me een verrassing. Er was ās avonds een afscheidsetentje voor mij georganiseerd, waarbij alle mensen die ik de afgelopen tijd ontmoet heb uitgenodigd waren. Echter een voorwaarde. Ik moest wel mee helpen koken! Gelukkig kwam Nut na zijn werk, om lekker voor ons te koken
Samen hebben we echt de meest lekkere gerechten gemaakt die ik nog herkende uit mijn vakantie in Thailand: Pad See Ew, Som Tam, Tom Yum en Massaman Curry! Ook heb ik nog wat frikandelbroodjes gemaakt (met bockworsten) en wat appelflappen. Rond 7u begon iedereen zo een beetje binnen te druppelen, echter bleef niet iedereen eten. De meeste kwamen gewoon even een handje geven, en me het beste wensen! Al met al zijn er zo een 35 man langs geweest waarvan een kleine 20 man bleven eten. Prima avond!
Zaterdag 28 Januari
Na 4 maanden werd het wel eens tijd voor een kapper! Dus vanmorgen ben ik samen met Miki en Iuliana naar een barbershop geweest waar Miki altijd al eens heen wilde. Waarom ? Omdat wanneer je āwachtā je gratis bier kunt krijgen als wachtende. Ze was bereid om de helft van mijn kapper te betalen ervoor. Nou ja dan zeg ik geen nee. Prima ervaring moet ik zeggen. Ze doen er echt alles, haren wassen, baard bijwerken, en natuurlijk haren knippen haha. Na een half uurtje me er prima vermaakt te hebben, zijn we de rest van de middag wezen shoppen in het winkelcentrum. Omdat het vandaag Chinees nieuwjaar is, en Miki uit China komt kon ze vandaag allerlei dingen met hoge kortingen krijgen!
Rond een uur of 4 zijn we weer snel richting huis gegaan, iets gedronken en weer terug naar het winkelcentrum. Van 5 tot 8 zou er namelijk van alles te doen zijn ter gunste van het Chinese Nieuwjaar: Dansende draken, vuurdansers, vuurwerk etc. We hebben met zijn allen (+ Kimmim en Richard) onszelf geparkeerd op een van de terrasjes en de shows bekeken. Echter viel het vuurwerk wel tegen: in totaal 5 minuten haha.
Eenmaal thuis weer met zijn alle wat gegeten en een filmpje gekeken.
Zondag 29 Januari
Na een nieuw kapsel, word het ook tijd voor wat nieuwe kleren. Dus vanmorgen lekker naar Sunnybank geweest om nog wat te shoppen. Met als resultaat, mooi blouseje en wit shirtje. Niet teveel, want ik moet alles nog meezeulen de aankomende 2 maanden.
Eenmaal klaar ben ik gelijk door naar de uni gefietst waar ik Kimmim nog een aantal uurtjes heb geholpen met haar onderzoekā¦
Rond een uur of 4 ben ik samen met Iuliana naar de stad gegaan, om daar samen met Miki bij een Japans sushi- hot pot restaurant te gaan etenā¦. Ik had nog nooit van het principe gehoord. Maar wel geniaal. Je haalt eerst een pot soep, die je op je tafel kunt zetten op een inductie plaat. Vervolgens haal je allerlei ingredienten: vlees, vis, groente, tofoe etc etc. En je kookt dit dan in je soep! Daarnaast was er ook een uitgebreid sushi buffet, waar we uiteindelijk 4u lang van hebben gegeten.
Op de weg naar huis hadden we het spontane idee om nog een rondje over de rivier te varen met de Cityhopper: de gratis veerpont. Wel raar dat ik dit een aantal weken geleden ook heb gedaan met me oude huisgenoten voordat zij vertrokken, want nu ben ik diegene die vertrekt. Echter is het uitzicht op de stad er niet minder op geworden in de tussentijdā¦.
Maandag 30 Januari
Daar gaat mijn gevoel van vakantie. Vanmorgen nogal een kritische mail gehad van mijn 2e begeleider. Hij vond mijn report echt niet op niveau qua acedemisch schrijven. Hij vond dat ik veel werk had verricht maar het schrijven kon en moest vele malen beter. Hij had welgeteld 5 paginas gelezen waarna hij gestopt was. Mijn taak: het opnieuw schrijven. Daaaaag 150u werkā¦. Hallo opnieuw 200u werk. En dat net 2 dagen voordat mijn vakantie begint. Fijn! Echt een klote gevoel hou je je eraan over.
Tot en met een uur of 3 heb ik voornamelijk mijn rapport proberen te verbeteren, althans de eerste 2 bladzijde. Want na 3uur zouden ik Kimmim en Iuliana gaan picknicken in een park aan de andere kant van de stad. Hier waren van die plekken om zelf te barbecueen, en lekker even in de natuur te zijn.
Ik had echt geen zin om mijn laatste dagen hier aan het werk te zitten, en geen tijd meer met vrienden door te brengen. No way! Geen idee hoe ik het rapport ga aanpakken/inplannen maar we zien wel.
Eenmaal aangekomen bij het park bleek er helemaal niemand te zijn. Natuurlijk hebben we daarom de beste plek uitgekozen om iets te eten: ergens aan de rand van een open plek midden in een Eucalyptus bos. Met als grote verrassing: Er bleken wilde wallibies te wonen. Deze konden natuurlijk niet verhongerd achterblijven, en hebben we ze daarom uitgebreid gevoerd. Net als alle 100de vogels trouwens.
Op de terugweg zijn we nog langs de super geweest om Kangaroe-steak te kopen voor het diner savonds! Het smaakt best raar, een soort van kip, maar dan wel stug. Echter prima te doen, en goedkoper dan bijvoorbeeld rund of varken!
Dinsdag 31 Januari
De dag die ik voornamelijk heb ingevuld met het schrijven van mijn rapport, en het doen van de was. Echter kwam ik er ook achter dat ik het geld op mijn buskaart terug kan krijgen. Dus ik rond een uur of 4 naar de uni. Was wel fijn eigenlijk, ff weg van me laptopā¦ Echter bleek het weer niet zo makkelijk te gaan om geld terug te krijgen. Eerst moest je namelijk de automatische opwaardering van de kaart annuleren (ik had deze echter nog nooit geactiveerd maar goedā¦). Dit kon dan weer alleen via internet. Dus ik op internet weer dat ding annuleren, maar om dit te doen moest ik eerst langs een machine om dit te bevestigen. En natuurlijk je raad het al, de dichtstbijzijnde automaat staat een goede 20 km verderopā¦. Dus ik met de bus naar die automaatā¦ dat ding annuleren, en weer terug naar het postkantoor. Echter was deze weer natuurlijk dichtā¦. Morgen weer een kansā¦
Eenmaal thuis was het weer de thesis en de was die op mij wachtte. Uiteindelijk was ik er wel een beetje klaar mee ās avonds, en ben ik begonnen met inpakkenā¦ Morgen om 3u komt me huisbaas de boel controleren!
Woensdag 1 Februari
Me laatste dag in Brisbane! Vanzelfsprekend is deze opgevuld met het pakken van mijn spullen en het afscheid nemen van me huisgenoten. Echter ben ik smorgens eerst naar de uni geweest om mijn GOcard in te leveren. Gelukkig gig dat nu wel vlekkeloosā¦ Rond een uur of 1 zijn Iuliana, Kimmim en ik met zijn 3e nog naar de stad geweest om te lunchen in het restaurant van Nut. Hij had het nu al zo vaak gevraagd, dat we besloten hadden om toch maar op zijn uitnodiging in te gaan, op een voorwaarde: Nut zou savonds bij ons komen eten, en blijven slapen. Echter na de lunch zijn we nog even blijven zitten. Omdat Iuliana en Kimmim graag wat terug wilde doen voor alle keren dat ik gekookt heb, moest ik random lootjes trekken met daarom Thaise en Russische recepten. Deze zouden zij dan vanavond voor mij maken.
Eenmaal weer terug in het huis heb ik de laatste dingetjes nog even opgeruimd: Koelkast, al me etenswaren, etc etc voordat de huisbaas kwam om mijn schoonmaakkwaliteiten te inspecteren. Ze was vrij verbaast hoe schoon ik alles had gemaakt (aldus haarā¦ Ik had namelijk alleen stof gezogen, en me bureau afgestoft). Omdat het eten een verrassing was, mocht in vanaf 5 tot 8 niet in de keuken komenā¦ Wat ga je dan doen: inderdaad aan me thesis werken! Echter was ik daar ook wel weer klaar mee rond een uur of 7. Dus het laatste uurtje heb ik gevuld met het terugkijken van Big Fish Klaasā¦ Echt een held!
Om 8u werd ik geroepen voor het eten. De gerechten die ik had gekozen: Een Russische salade, gebakken rijst, en gembersoep als toetje! Ik heb heerlijk gegeten. En wat nog wel het belangrijkste was: Pils! En wel om 2 redenen: ten eerste heb ik het weer een maand zonder alcohol volgehoudenā¦ Wat hier eigenlijk best makkelijk is vanwege de prijzen. En ten 2e, ik heb helemaal in het begin een pilsje gekocht die ik pas mocht opdrinken wanneer ik zou beginnen aan mijn grote droomreis!
Rond een uur of 9 ging ik naar bed gegaan, de volgende morgen zou de wekker om 3:15 gaan, echter van slapen is weinig gekomenā¦
Donderdag 2 Februari.
Zonder slaap ben ik om 3u eigenlijk al begonnen met het opruimen en opvouwen van mijn lakens. Heb snel de vluchtgegevens nog een keer gecheckt op het internet, want je weet maar nooit of er weer vertragingen of annuleringen zijn (Spanje-taferelen). Echter was dat dit keer niet het geval. Het vliegtuig zou netjes om 5 over 6 vertrekken. Kimmim en Nut hebben me weggebracht naar het vliegveld, waar ik ze heel dankbaar voor ben. En vanaf hier begon het standaard ritueeltje, tas inchecken, boarding passen verzamelen, door de douane, wachten bij de gate, boarden en op naar Sydney. Eenmaal daar had ik 30 minuten om over te stappen voor het vliegtuig naar Alice Springs. Een klein uurtje later zaten we echt al in het midden van helemaal niks. Er was alleen een grote lege woestijn te zien vanuit het vliegtuigraampje. En dan besef je pas dat je nog 2 uur moet vliegen voordat je in AIice Springs bentā¦ Verder van bewoonde wereld kun je bijna komen in AustraliĆ«.
De primitiviteit van de stad word al gelijk gekenmerkt wanneer je er aankomt. Geen terminal ofzo die je naar de aankomst hal leidtā¦ Nee gewoon een ouderwetse trap naar buiten, en dan lopen voor je geldā¦ Lijden was het echter wel: 42 graden. Vanaf het vliegveld een taxi genomen naar het hostel waar ik die nacht zou verblijven, het Haven Backpackers Resort. Echter laat de naam je niet misleiden, want een hemel is het absoluut niet. Ook hier is alles zo primitief als maar kan zijn. Bij aankomst deelde ik mij kamer alleen met Amerikaan van een jaar of 35 schat ik zo. Prima kerel, alleen hij praatte mij een beetje teveel over zombies (zo een 2 uur lang). Op gegeven moment kon ik het niet meer aan, waarna ik Alice springs zelf maar ben ingegaan om wat eten te scoren voor die avond. Ik verwacht dat de stad niet zo groot is als het gemiddelde Nederlandse dorp. Echter hebben ze hier wel van alles 1, omdat dit toch de enige plaats is in de wijde omgeving. Veel reizigers maken hier hun tussenstop wanneer ze AustraliĆ« doorkruizen.
Wat me wel een beetje angstig maakte zijn toch de Aboriginals hier. Niet om racistisch te doen, maar begrijp me niet verkeerd. Deze mensen zijn arm, en worden hier aan alle kanten onderdrukt. Je kunt ze denk ik het beste vergelijken met zwevers in Nederland. Ze spreken een andere taal, zien er heel slecht verzorgt uit, en komen nogal dreigend over.
Eenmaal terug in het hostel heb ik nog wat Wifi gepakt, het eten gekookt, en rond een uur of 8 op naar bed. Ik was kapot en morgen gaat de wekker weer om 4:15u.
Vrijdag 3 Februari
Omdat ik afgelopen nacht zeg maar had doorgetrokken, viel ik redelijk snel in slaap die nacht. Dus op zich was 4u opstaan geen enkel probleem. Wel fijn dat het hostel een gratis ontbijt heeft, en dat je daar ook om 4u al gebruik van kunt maken.
Dus ik snel een boterham gesmeerd, en een koffie gead omdat ik nogal aan de late kant was. Maar uiteindelijk bleek het niet nodigā¦ De tourgids was namelijk 40 minuten te laat door een computerstoring. De 6 andere backpackers die stonden te wachten raakte redelijk in paniek, omdat zij naar het vliegveld bij Uluru moesten om daar te vertrekken naar Sydney. Echter ik vond het allemaal wel best. Eenmaal in de bus bleek er een ouder stel in te zitten, en een andere (achteraf bleek een Nederlander) backpacker. Lekker rustig nog, echter haalde we de rest van de groep op bij het vliegveld. Maar voor het zover was, was het eerst nog een kleine 600 km rijden richting het National Park. Tijd om te slapen dusā¦. Onderweg zie je eigenlijk een grote vlakteā¦ Met helemaal niks. En af en toe komt er zo een grote roadtrain voorbij, echt zoals je ziet in die filmsā¦ Lekkere lompe vrachtwagen met een stuk of 6 trailers er achter.
Aangekomen bij het kamp waar we zouden overnachten hebben we eerst een lunch gekregen, voordat we naar het vliegveld zouden gaan waar we nog een stuk of 10 man hebben opgepikt. Daarna was het op naar Uluruā¦
Eerst hebben we het bezoekerscentrum bezocht, waar de hele cultuur van de Aboriginals is uitgelegd. Ik krijg steeds meer waardering voor deze mensen. De cultuur bestaat volledig uit sprookjes, verhalen en tradities. Nog steeds! Het is de oudst levende cultuur vandaag de dag!
Na het bezoekerscentrum hebben we met de gids een aantal wandelingen gemaakt rond de rots. Elk gaatje, elke scheur, elke vorm heeft een betekenis hoe het ontstaan is, en hoe je je volgens de Aboriginals moet gedragen. Een nadeel gedurende de hele toer: de vliegenā¦. Super vervelendā¦ Omdat het er zo droog is, drinken ze je zweet (wat in overvloed aanwezig is bij 43 graden).
Als afsluiter van de dag zijn we nog naar de bekende plek geweest vanaf waar alle fotoās die je ziet van Uluru op de ansichtkaarten zijn gemaakt. Een prachtig uitzicht met de ondergaande zon. Moet eerlijk bekennen dat ik het hier niet droog gehouden hebā¦. Klinkt raar, maar na 15 jaar dromen en vechten besef ik dat ik het nu waar ga makenā¦.
Eenmaal terug op het kamp (nou ja een stuk kale grond) hebben we eten gekookt, en zijn we gaan slapen. Niet in tenten of wat dan ook. Maar gewoon op een laken op de kale grond. Echt outback-style kamperen dus. Helaas was het bewolkt en konden we de sterrenhemel niet zien. Maar morgen weer een kans.
Zaterdag 4 Februari
Om 5u ging de wekker weer. Om de hitte te verslaan (āBeat the Heatā) start alles heel vroeg. Maar vanaf de kampeerplaats hadden we ook een prachtig uitzicht om de zon op te zien komen achter Uluru. Zeker waard om op te staan. Hierna was het inpakken en op naar Kata Tjuta. Een andere steen formatie een 70 km verwijderd van Uluru. Hier hebben we een prachtige wandeling gedaan, door het park, met opnieuw de gids die overal verhalen vertelde over hoe speciaal deze plek was voor de lokale cultuur. Rond 11u hadden we de 6km wandeling erop zitten, en zijn we met zijn alle in de bus vertrokken voor een 400km durende trip naar onze volgende overnachting.
Onderweg hebben we nog een echte bbq lunch gedaan bij een Roadhouse. De eerste echte bbq sinds ik hier ben!
Aangekomen op camping 2 (opnieuw een stuk kale grond) zijn we eerst het zwembad ingedoken. Hier was iedereen wel aan toe! Daarna hebben we een kampvuur gemaakt, en op het vuur eten gekookt. Lekker outback-style. Na het eten was iedereen weer kapot. Dus opnieuw onze lakens neergelegd. Echter was er dit keer geen bewolking. Ik heb ondanks mijn vermoeidheid het toch nog 2u volgehouden om mijn ogen open te houden. De sterrenhemel hier is zoooo mooiā¦ Omdat je geen lichtvervuiling hebt, zie je hoeveel sterren er echt zijnā¦ 1000de. Die fotoās die je normaal ziet van de melkweg enzo, ik kan nu bevestigen dat ze niet gefotoshopt zijn. Het is echtā¦. Sprakeloosā¦
Zondag 5 Februari
Opnieuw ging de wekker weer om 4u. Snel even douche met de Kakkerlakken, muggen, schorpioenen(!) en ander ongedierte, en klaargemaakt voor de dag. Vandaag stond er een wandeling van 6 km door Kings Canyon op het programma. Een prachtig stuk Natuur dat helemaal gelaten is zoals het oorspronkelijk is gevonden.
Om 11u waren we weer terug op de camping voor een vroege lunch, en het inpakken en opruimen, van het kamp. We moesten namelijk nog een terugtocht van 550 km maken richting Alice springs, en om daar een beetje optijd aan te komen, moesten we vroeg vertrekken.
Echter was de terugweg een grote ramp. De airco was kapot waardoor de bus veranderde in een saunaā¦ 38 gradenā¦ Gelukkig stopte we bij elk tankstation om even af te koelen, en hadden we ijswater in spuitbussen zodat we toch nog een beetje koel konden blijven.
Eenmaal terug in Alice Springs heb ik snel gedoucht, en ben ik samen met mijn Nederlandse reisgenoot nog iets wezen eten in de āstadāā¦ Kameel! Heerlijk vlees, totaal niet vet, en veel smaak!
Daarna was het bedtijd. Eindelijk weer een goed bed!
Maandag 6 Februari
Rond 8u ging de wekker zodat ik nog gebruik kon maken van mijn gratis ontbijt. Hier ontmoete ik 2 Duitse dames (jaar of 35) die morgen ook richting Darwin gaan. Hier heb ik 2u mee gesproken, voordat het echt tijd werd om mijn was te doen, en dit verhaal te schrijven, alle apparaten weer op te laden, boodschappen te doen, etc etcā¦ De rest van de middag heb ik eigenlijk doorgebracht met een andere backpacker die ik tegen het lijf liep. Samen naar de super geweest, geluncht en beetje slap geouwehoerd de hele dag.
Tegen het einde van de middag ben ik nog een rondje in de stad wezen doen, en hebben we op Anzac Hill nog de zonsondergang bekeken. Voor de rest is het hier een dooie boel. Maar wel echt fijn om ff een dagje helemaal niks te doen.
Morgen op naar Darwin! Zin in!
Dinsdag 7 Feburari
Opnieuw weer vroeg de wekkerā¦ 5u. Maar het begint steeds makkelijker te worden. Gelukkig maar, want iets zegt mij dat het dit zeker niet de laatste keer zal zijn. Spullen gepakt en beneden weer wachten op onze nieuwe gids. Uiteindelijk bleken we met 9 man te zijn. Best een prima groep, een paar Duitsers, een paar Canadese, een Engelse, een Franse, en iemand uit IsraĆ«l (of all places)
We startte de dag opnieuw op Anzac hill. Puur omdat de gids er graag over wilde vertellen. En omdat ze hier het herdenken van hun gevallen helden wel echt serieus nemen. Vervolgens zijn we gaan rijden richting het noorden, waar we na een half uurtje de steenbokring hebben gepasseerd, weer een uurtje later zijn we gestopt om een van de grootste kangoeroes in AustraliĆ« te voeren. Deze kleine pauzes vond de gids (Leigh) wel nodig omdat de totale reis zo een 1700 km zou zijn. En om het wel leuk te maken warden dit soort stops een must. Na nog een paar uur rijden kwamen we aan bij de stad die de meeste UFO waarnemingen op zijn naam heeft staan. En dat is ook wel te zien ook, alles word ermee uitgemolken. Zelf het tankstation is helemaal bekleed met aliens, en ufoāsā¦.
De volgende pauze was het hoogtepunt van de dag: De Devil Marbles. Een stapel grote granieten stenen van meer dan 2 miljoen jaar oud. Doordat de buitenkant verweerd is kun je het in principe niet goed zien, maar het komt er op neer dat dit eigenlijk gods keukenblad is. Wel leuk als je een beetje verstand hebt van stenen en zo (zoals ik en Leigh), echter de rest van de groep vond er geen flikker aan haha.
De rest van de vandaag 8u durende reis was eigenlijk opgevuld met nog een stop in Tentee Creek, een echt outback stadjeā¦ Het mooie was dat dit op een heuvel licht waardoor je over de hele gestrekte woestijn om je heen kunt kijken! Je kunt zelfs de kromming van de aarde zien!
De pomp eigenaar hier was een echte verzamelaar. Hij had echt alles van elk land! Zodoende kwamen de guldens, Ajax shirts, Friese vlagen, Heineken labels voorbij toen ik hij vroeg waar ik vandaan kwam.
Uiteindelijk kwamen we dan ās avonds aan bij ons kamp voor die nacht: een echte cattleback station van zo een 500.000 ha. (Ja 70% van de Northern Territory is cattle, 20% natuurparken en 10% de rest). Dit is de eerst keer dat we in tenten hebben geslapen. Dat was ook wel nodig met de hevige onweersstorm die ās nachts los barste. De avond hebben we eigenlijk doorgebracht met BBQe en kaarten.
Woensdag 8 Februari
Vanmorgen werden we lekker laat gewekt. We zouden namelijk vandaag naar een thermo-pool gaan, echter was deze gesloten. De weg ernaartoe was overstroomd. Jaa we zijn hier in het regenseizoen, en dan overstroomd de boel hier ook gewoon. Dus de helft van de tijd is alles gewoon niet bereikbaar (dit naast het feit dat er maar 1 weg is naar alles: er is bijvoorbeeld maar 1 hoofdweg van 1800km van Alice naar Darwin, met hier en daar een paar aftakkingen). Echter was dit uitslapen wel een warm welkom.
Na een kleine 3u rijden stopte we bij een pompstation. Echter niet om te tanken. Leigh vond het hier zo leuk dat hij hier graag naartoe wilde. Toen we allemaal binnen stonden om wat koffie te halen, voel je in een keer iets in je nek. OkĆ© ik schrok me dood. Toen ik over me rechter schouder keek lag daar in een keer het hoofd van een pythonā¦ Fijnā¦ Echter wel weer een gave ervaring rijker. Leigh bleek echt overal verstand van te hebben. En al helemaal van slangen. Zodoende hebben we dan ook een heel college gehad over het leven van deze dieren.
De volgende stop was lunch. Dit in Daily waters pub (schijnbaar heel beroemd). Echter hadden ze hier ook een zwembad waar we voor niks gebruik van mochten maken. Echter regenede het pijpenstelen dus was daar niet zo veel animo voorā¦
Onderweg naar ons volgende kamp zat er in een keer een Flat Neck lizard op de weg. Dus Leigh vol in de remmen. Het was namelijk heel zeldzaam dat ze nog te zien waren. Doordat de giftige Kane Toad een x aantal jaar geleden is uitgezet in AustraliĆ« is een groot gedeelte van het Australische wild life verdwenenā¦
Toen we op ons kamp aankwamen ās avonds bleek de stroom niet meer te werkenā¦ Wat we ook geprobeerd hebben niks deed het. En omdat je in de middle of nowhere zit, komt er ook niet ff iemand om het te maken. Maar geen zorgen. Uiteindelijk kwamen we op het idee om maar wat kaarsen aan te maken om wat te kunnen zien. Echter konden we gelukkig wel gewoon koken, waardoor ik en Yoad samen een pasta in elkaar geflanst hebben met de restjes van de afgelopen dagen. Wel echt een uitdaging in het donker, maar niks dat lof van onze gasten.
Nadeel van alle regen hier is dat niks droogt. Door de regen die middag was mijn tas nat geworden waardoor ik 2 dagen later alsnog alles moest uithangen.
Donderdag 9 Februari
Op naar Katharine Gorgeā¦ Dachten we. Helaas was de weg overstroomd waardoor we niet verder kondenā¦ Oowja even voor de duidelijkheid, overstroomd is hier ook echt overstroomd: 1m water over de weg. Echter toen we moesten omdraaien kwam onze vrachtwagen vast te zitten in de modderā¦ Dus dat betekende duwen, en kruipen in de modder. Echter was de rivier dichtbij dus konden we ons mooi afspoelen, alleen dit mocht pas nadat er een uitgebreide inspectie op krokodillen had plaatsgevonden.
Omdat de Gorge was afgesloten had Leigh nog 2 geheime alternatieve die niet op de toeristische kaart stonden. 2 prachtige watervallen waar echter wel de nodige meters voor geklommen moest worden. Echter was dit het meer dan waard. Na de lunch hadden we nog een geheime waterval waar we konden zwemmen. Als alternatief voor de gemiste uitzichten op de Gorge. Op de weg terug hiervan kwamen we een mierennest tegenā¦ Een citroenmieren nest. Dit zijn diegene waarvan het achterlichaam groen is, en smaakt naar citroen. De Aboriginals gebruiken het als vitamine C. Natuurlijk moest ik dit ook proberen. Conclusie: moeilijk te vangen, Zuur maar lekker!
Tegen een uur of 5 was het dan zover. Op de horizon begon Darwin op te doemen! De tocht zat er bijna op!
Mijn hostel zit echt midden in het centrum van de stad! (niet dat die zo groot isā¦) En 5 minuten lopen van het strand (kunt er alleen niet zwemmen door de krokodillen, haaien en kwallen). Maar hier had ik ook helemaal geen tijd voor. Om 7u zouden we namelijk verzamelen voor ons afscheidsdiner, in de luxste club van Darwin. Prima tent! En omdat we geboekt hadden van de tour organisatie waren we ook nog eens VIP, wat betekende: Korting op eten en 10 dollar voor 4 bier (wat hier dus echt spot en spot goedkoop is). Je kunt dus wel raden hoe mijn avond eindigde.
Toen zelfs Leigh ook nog kwam, en zo een 5 rondjes gaf, was het feest compleet.
Om 3u werden we de tent uitgezet, waarna ik 5 minuten later in me bed lag. Enige probleem: ik moest over 1,5u weer op.
Vrijdag 9 Februari
Inderdaad ging de wekker weer veel te vroeg. Echter was het weer tijd om met de volgende tour mee te gaan, dit keer met Kat en Dan. Dit keer naar de Nationale Parken van Noord AustraliĆ«ā¦ Diegene bekend om zijn krokodillen: Kakadu (ter grote van Zwitserland) . Even een fun fact tussendoor: inwoners NT: 244000 krokodillen Northern Territory: 256000.
De groep bestond nu uit 10 man, waarvan 7 dezelfde personen als de laatste tour. Echter hadden we de Israƫliƫr ingeruild voor een Nederlandse dame uit Veghel. Eindelijk weer iemand die mijn humor begrijpt!
Je kunt wel raden na mijn korte nacht waar het grootste gedeelte van mijn dag uit bestond: Slapen. Echter nadat we na 3u rijden Kakadu hadden bereikt was ik klaar wakker. Wat een prachtig landschap. Een grote moerasvlakte. Overal vogels en wild life. Op een moment stapte we uit om naar de grootste rivier van het park te kijken, en daar wat te leren over de vissen. Niks aan het handje. Echter toen we weer wegreden, en de rivier overstaken (via een brug) zagen we een 5 meter grote krokodil liggen nog geen 40 meter van waar we net hadden gelopenā¦ Je word dan wel ff op de feiten gedrukt.
Na een kort bezoek aan een bezoekerscentrum over natuur was het op naar een heilige Aboriginal plek: de rots in Kakadu waar alle rots schilderingen opstaan. Wel raar om te beseffen dat deze 1000de jaren oud zijn, maar tot op de dag van vandaag nog steeds een groot deel uitmaken van de huidige cultuur. De laatste activiteit van vandaag (gelukkig) was nog een hele klim: een prachtig uitzichtpunt over een deel van het park. Je kon echt de plekken zien waar het regende en waar niet, waardoor we net op tijd weer bij de bus waren voordat het begon te regenen.
Rond een uur of 6 waren we op de plek waar we zouden overnachten: Een campingveld naast het resort van het park. Echter waren de gidsen wel geschrokken. De rivier die er naast lag had nog nooit zo hoog gestaan. Het water stond nog net niet tegen ons veld.
Toen alles was geĆÆnstalleerd in onze tenten kregen we de mededeling dat we nog een anderhalf uur moesten wachten op ons avondetenā¦ Hulp was niet nodig. Wat ga je dan doen als 2 Nederlanders zijnde ? Inderdaad. Een biertje pakken in het resort. Bij toeval ontmoette we hier de gids van onze bootcruise de volgende dag, en de chef kok van het restaurant. Uiteindelijk viel het onderwerp op eten, en exotisch eten (hoe kan het ook anders). We vertelde dat we nog nooit krokodil hadden gegeten: 3 minuten later stond er een bord voor onze neus met Krokodil, Kangaroe en waterbuffel. Ow ja, en een nieuwe biertje. Alles op kosten van de zaak. Dus ook Krokodil en Waterbuffel kan ik weer van me lijstje afstrepen!
Na het eten hebben we nog even gekaart, en ben ik naar bed gegaan. Ik was kapot.
Zaterdag 11 Februari
Rond een uur of 2 werd ik wakker en moest ik naar de WC. Echter op de terugweg schrok ik me weer helemaal de tering. In een keer hoor ik een dingo (wilde hond) heel hard huilen. OkĆ© was niet leukā¦
ās Morgens vroeg moesten we voor zonsopgang ons bed uit. Dan zouden we de zon kunnen zien opkomen boven de Yellow River tijdens onze bootcruise met als missie krokodillen spotten. Tot nu toe is dit wel echt het hoogtepunt van mijn reis. Echt een prachtig gezicht. Niemand om je heen, midden in de natuur, opgaande zon, overal vogels, vissen, en natuurlijk Krokodillen: In totaal hebben we er 5 gespot! Het blijft raar om te beseffen dat je nu niet in een dierentuin loopt, en dat dit allemaal gewoon echt is!
Eenmaal terug was het tijd voor ontbijt, en op naar het bezoekerscentrum over de lokale cultuur. Hoe meer ik over de Aboriginals lees hoe meer ik ze respecteer. Deze mensen zijn zo slim als het aankomt op natuur en wildernis. Het is zo een zonde dat ze echt kapot worden gemaakt door de modernisering. Ze leven al duizenden jaren op hun manier en kunnen en willen zich niet aanpassen aan de moderne samenleving. Dit met de discriminatie, en de daarop volgende drankgebruik en armoede tot gevolg. Levensles: Oordeel niet. Nooit!
Na het centrum was het opnieuw tijd voor een uitzichtpunt, en natuurlijk een duik in een prachtige waterval! Raar dat het water hier echt warm is! De regen die we gister zagen op het eerste uitzichtpunt, daar zwemmen we dus nu in!
Hierna was het tijd om Kakadu weer te verlaten, en te vertrekken naar een andere cattle station om de nacht door te brengen. Echter was er ook nog tijd voor een stop in Pine creek waar we heerlijk zelfgemaakt ijs op hebben (PINDAKAAS IJS!!) Toen we aankwamen zag ik mijn ultieme plek voor me om oud te worden: Een boerderij op een top van de heuvel omgeven door 1 miljoen hectare eigen land, overal walibies, waterbuffels, pauwen, varkens, paarden, koeien, en alles liep gewoon los. Echt een droomplek (over te nemen trouwens voor 1.9 miljoen dollar!). Voordat de BBQ aanging hebben we rondgelopen over het terrein en de alle dieren gevoerd. Uiteindelijk bleek de station ook een eigen bar te hebben waar we een klein uurtje gedart hebben en de nodige pilsjes gedronken.
Na de BBQ was het weer tijd voor een kaartspelletje voordat ik mijn tent weer heb opgezocht. Een tent is trouwens niet echt een tent: Meer een gespannen zijl boven je hoofd waardoor je droog blijftā¦.
Zondag 12 Februari
Doordat alles hier gewoon losloopt, was mijn wekker dan ook een kleine walibi die het grappig vond om over mij heen te springen om 6u in de morgen. Perfecte timing trouwens want over een uur zouden we vertrekken naar het andere National park: Leichfield. Na snel te hebben gedoucht en ontbeten zaten we weer in onze truck naar een pompstation: Butterfly farm genaamd. Een tankstation met een kinderboerderij. De eigenaar bleek een echte hyper Active Australiƫr te zijn, die ons even ging leren hoe je eenden, geiten, en varkens moest voeren met brood!
Vanaf hier was het nog een klein half uurtje rijden naar het NP. Stop 1: de gigantische termietenheuvels, van wel 7 meter hoog. Dat is echt een hele berg stront! Vooral als je bedenkt dat 1 meter zo een 10 jaar bouwtijd nodig heeft!
Alsof we nog niet genoeg gezwommen hadden, was onze volgende stop weer een hike(!) en een waterval. Echter verveelt het zwemmen echt niet, wanneer het gewoon 42 graden is overdag.
De meeste van jullie hebben inmiddels de filmpjes wel gezien dat het zo heet is hier, dat er gewoon binnen in de auto een ei gebakken kan worden!
Toen we aankwamen bij de waterval bleken er bloedzuigers in overvloed te zijnā¦ Ook ik had er 2. Het doet totaal geen pijn, en is niet schadelijk, echter zorgen ze ervoor dat het bloeden niet stopt: met als resultaat een rode sok.
Een BBQ naast een waterval, en een andere waterval later was het tijd om weer te vertrekken richting Darwin.
Onderweg zijn we nog gestopt bij een pompstation waar we een grote bus met bejaarde ontmoette.
Eigenlijk heel zeldzaam dat we andere mensen tegen kwamen de afgelopen 3 dagen. In het droge seizoen schijnt er hier echt te stikken van de toeristen. Maar in de wet-season is hier dus echt niks te doen! Zelf 80 % van de inwoners van Darwin vertrekt!
Deze oudere medemens vertelde ons dat Kakadu gesloten was vandaagā¦ Dat wekte natuurlijk wel onze interesse, was er zo veel regen gevallen afgelopen nacht?ā¦ En inderdaad het was dicht. Het resort waar we 2 dagen geleden verbleven hadden was overstroomd! Iedereen was geĆ«vacueerd, en wij waren de laatste die er verbleven! Lucky us!
Eenmaal terug in Darwin verbleef ik weer in hetzelfde hostel als een paar dagen geleden. Echter toen ik mijn kamer kreeg bleek er een bom ontploft te zijnā¦ Hier had ik natuurlijk niet zo veel zin in. Daarnaast had ik ook geen Wifi op mijn kamer, waar ik toch wel 14 dollar voor had neergelegd. Dus ik dacht, wie niet vraagt die heeft niksā¦ Dus bij de receptie mijn probleem voorgelegd waarna ik uiteindelijk na een hoop gedoe een andere kamer kreeg. Eigenlijk was dit vrij speciaal omdat de helft van het hostel dicht is (vanwege verbouwingen) en iedereen dus zo veel mogelijk bij elkaar gestopt werd! Maar dit was zeker een geluksmomentje!
Het eerste wat ik deed was mijn spullen uithangen om te drogen. Dit werd wel tijd! Vervolgens snel onder de douche, en opnieuw een afscheidsdiner in dezelfde tent als de vorige keer! Een gezellige avond die werd afgesloten in de lokale Irish pub.
Toen we thuiskwamen zat er nog steeds niemand anders in mijn kamer. Echter kreeg ik een bericht je een groepsgenoot dat er op zijn kamer een flinke uhmmm āvrijpartijā aan de gang was. Dus ik ben de moeilijkste niet en kon hij de nacht in mijn kamer doorbrengen.
Maandag 13 Februari
Uitslapen! Langzaamaan opstaan, ontbijt maken. De was doen, Telefoons en camera opladen, maar vooral wachten tot de regen voorbij was. Ik denk dat ik en Laurine (de andere Nederlander) een goede 3,5 uur gezeten hebben, voordat het droog was. Toen het eenmaal droog was zijn we snel naar de super gegaan om even een eitje te halen als lunch. Ik heb op zich best een aantal keukens gezien in me leven, maar nog zo een misleidend als deze. Een prachtige professionele keuken met waardeloze elektrische kookplaten. Het bakken van een eitje duurde welgeteld 35 minutenā¦.
Na de lunch zijn we Darwin eigenlijk wezen verkennen. Raarā¦. Het centrum is echt maar 1 straat, waar echt niks maar dan ook niks te doen is. Je kunt er gewoon over straat lopen, want autoās zijn bijna een zeldzaamheid. Dit komt omdat 80% dus vertrekt tijdens het regenseizoen. Ook de stad zelf is niet veel te zien, in 1,5u hadden we alle bezienswaardigheden gezien. Met als hoogtepunt toch wel de rotsachtige kustlijn die uitkijkt over de baai waarin Darwin ligt. ās Avonds zijn we nog wezen eten bij de Thai, waarna Laurine om 11u de shuttle naar het vliegveld heeft genomen. Zij gaat naar de stad waar het allemaal voor mij begon: Brisbane (ik wens haar succes).
Dinsdag 14 Februari
Alle mensen waar ik de afgelopen dagen mee ben opgetrokken zijn nu verdwenen. Daar zit je dan, in je eentje in een spookstad waar bijna niets te doen is. Wat ga je dan doen ? Inderdaad. Je Blog bijwerken en vooral aan de thesis werken. Je hebt bijna geen afleiding hier door de regen en gebrek aan activiteiten. Ideaal!
Oow ja het is Valentijnsdag. Helemaal niet aan gedacht, maar ik kwam erachter doordat vandaag de champagne in de aanbieding was bij de hostel-barā¦ ik heb dan ook tijdens mijn pauzes van mijn thesis in bed gelegen met mijn Valentijn dit jaar. Mijn backpack. Heb helemaal niks anders nodig op het moment. Toch is het wel een beetje raar, ik geef het toe. Vandaar dat ik die avond een āvalentijnsdateā had met het Franse meisje dat ik had leren kennen op mijn 2e tour. Zij blijft 2 maanden in Darwin wonen om te werken, en had daarom ook een kamer gehuurd net buiten de stad. Ik zou voor het eten zorgen en zij voor de drank. Goed geregeld. Echter zuig ik echt in de Franse keuken, dus heb ik maar lekker geĆÆmproviseerd: Pasta met tonijn, kappertjes, en een champignon-kaas-saus (toch een beetje Frans). Na een hele zoektocht had ik uiteindelijk het huis gevonden, google maps werkte spontaan niet meer, altijd fijn! Het bleek echt zoān huurhuis te zijn, verhuurd door Aziaten: kortom smerig, kaal en heel basic. Echter deed het gasfornuis en de koelkast het, dus ik was tevreden. Ik had eerlijk gezegd wel verwacht dat ze wijn had gehaaldā¦ Bedoel, Frans + een vrouw = Wijnā¦ In Nederland is dat geen hogere wiskunde ofzo. Maar opnieuw werden mijn vooroordelen gelijk onderuit geschoffeld. Wat had ze namelijk gehaald: inderdaad Leffe-bier! 1-0 voor haar. De rest van de avond hebben we eigenlijk slap geouwehoerd en vooral reisfotoās gekeken, en verhalen verteld. Tegen een uur of 12 vielen we beide bijna in slaap, dus ben ik echt naar buiten geslopen. In de āhuisregels stond namelijk dat er geen bezoek mocht zijn na 10u ās avonds, anders zou de politie gebeld wordenā¦ Tjaaa blijf af en toe nog wel een beetje rebelsā¦
Eenmaal op me kamer bleek ik niet meer alleen te zijn. 2 andere backpackers hadden hun intrek genomen in de bedden naast mij. Dus heel stilletjes naar bed.
Woensdag 15 Februari.
Hmmm dat stilletjes had nou weer niet gehoeven, want die ochtend ging om 5u het grote licht al weer aan. Fijn! Game on dacht ik bij mezelf. Gelukkig viel ik weer snel in slaap, waardoor ik nog een 4uurtjes lekker heb vertoefd in bed.
Van 9 tot 4 heb ik weer vol aan de thesis gewerkt, waarna ik vond dat ik wel een aflevering van wie is de mol had verdiendā¦.
Echter heb ik deze maar half afgekeken omdat ik een vraag kreeg van Duitse backpacker of ik mee de zonsondergang ging kijken bij de haven. Natuurlijk. Alles beter dan op bed liggen in het saaie hostel. Dus 10 minuten later stond ik beneden waar Felix en Tim op mij stonden te wachten. Voordat we naar de haven gingen, zijn we eerst nog langs de drankwinkel gegaan om de nodige alcohol in te slaan. Toen we eenmaal aankwamen voegde Romane (het franse meisje)zich ook bij ons. Ik heb daar wel stiekem genoten van de nodige pils en de prachtige zonsondergang. Erna zijn we eigenlijk (hoe kan het ook anders) beland in een brouwerij die allemaal craft bier maakte. Ondanks de achterlijk hoge prijs, is het wel fijn om een keer een goed pilsje te drinken!
Toen de brouwerij dicht ging en we naar buiten werden geveegd, zijn we in het hostel nog maar een afzakkertje wezen doen voor het slapen gaan.
Donderdag 16 Februari
Al dat pils was toch niet zo goed voor mijn blaas, waardoor ik rond een uur of 3 wakker werd. Echter kon ik tot mijn grote verbazing mijn kamer niet meer uit, doordat de deurklink uit de deur was komen zettenā¦ Ik dus een half uur zoeken naar dat pinnetje wat er voor zorgt dat het mechaniek in de deur rond gaat draaienā¦. Toen ik het eindelijk gevonden had, en ik de deur van het slot kreeg was het ook nog eens een uitdaging om de deur uberhaupt open te maken. De deur klemt namelijkā¦ Al met al een hele bevalling.
Gelukkig sliep ik na dit avontuur vrij snel.
De ochtend heb ik opnieuw gespendeerd aan het herschrijven van mijn thesisā¦ Beter in het saaie Darwin dan dadelijk in het meer bruisende Cairns!
Rond een uur of 12 heb ik samen met Felix pasta gekookt, waarna we beide zoiets hadden van: we gaan nog ff een lekker dutje doen. Veel te heet vandaag weer.
Echter eenmaal op mijn kamer vroeg mijn Ierse kamergenoot of ik interesse had om mee te gaan naar de botanische tuinen in Darwinā¦ we dachten een wandelingetje van ongeveer een uurtje. Echter bleken het er 2,5 te worden, met niet echt veel spannends te zien. Maar ach, mijn dag was ook weer voor een deel gevuld. Eenmaal terug heb ik nog wat gewerkt voordat ik mezelf had ingecheckt voor mijn vlucht naar Cairns morgen. Daarna heb ik nog een rondje door de stad en het park gelopen, om opnieuw te eindigen bij de āwaterfrontā voor een andere sunset samen met Felix.
Die avond had ik opnieuw afgesproken met Romane om nog een biertje te drinken voordat ik verder zou reizen. Echter liep dit een beetje uit de hand waardoor ik om 3u thuis was.
Het einde van de thesis komt in zicht!
Dinsdag 10 Januari
Gewoon weer lekker aan me rapport gewerkt. Echter dit keer niet alleen maar geschreven, maar vooral verbeterd. Elke zin moet raak zijn, niets mag nergens op slaan: Wat nogal moeilijk voor mij is, want wat ik het liefste doe is onzin lullen. Het is wel fijn om te merken dat mijn Engels wel een stuk erop vooruit is gegaan. De eerste weken moet je veelal denken over hoe je iets wil zeggen, met het gevolg dat je niet echt uit je woorden komt. Nu daarentegen loopt het als een trein, het is zelfs zo erg dat ik soms over Nederlandse woorden moet nadenken, omdat ik alleen nog maar de Engelse vertaling weet haha.
ās Avonds heb ik voor de verandering weer eens een gesprek gevoerd met Ids. Lekker dom lullen. Daar was ik na deze dag wel echt aan toe! In me dagelijkse avondrondje werd me dag toch weer gevuld met adrenaline! Ik dacht namelijk eerst dat er een grote tak op de weg lag. Maar op gegeven moment zag ik toch echt bewegingā¦ Inderdaad, een (Coastal Carpet Phyton) lag te genieten van het warme asfalt. Gaaf om zo een beest te zien, uitgerekt zo een 1,5 tot 1,7m schat ik.
Mooie einde van de dag.
Woensdag 11 Januari
De temperatuur begint weer op te lopen hier, met als goed is donderdag tot en met zaterdag het hoogtepunt van de hittegolf (lees 41 graden). Dus ās morgens extra vroeg op, om nog een beetje in de koelte te kunnen werken. Echter om 11u was het wel gedaan met de aangename temperatuur.
Smiddags ben ik dan ook met Miki en Iuliana naar het winkelcentrum geweest om daar te genieten van de airco. Eigenlijk gewoon met het plan er een beetje rond te lopen, en uit het huis te zijn.
Toen we terugkwamen was ik eigenlijk kapot. Dus mooi tijd om even wie is de mol, en Big Fish Klaas (ben nu al verhengeld aan dit programma) terug te kijken.
Savonds hebben we maar weer een film gekeken.
Donderdag 12 Januari.
Vandaag is het tijd om binnen te blijven. Alles op slot, en de airco aan! Ik heb dan ook vooral smorgens aan me thesis gewerkt (Speciaal voor Pulles: Maar 2 uurtjes). En hierna heb ik besloten maar eens een film te kijken die ik eigenlijk al heel lang wilde zien, maar nooit echt tijd voor (vrijgemaakt) heb: Avatar. Tegen een uur of 6 begon het weer wat af te koelen, doordat de zeewind weer aanwakkerde. Heel raar, tegen het eind van de middag begint het hier altijd behoorlijk te waaien! Daarna heb ik om af te koelen een duik in het zwembad genomen. Ff lekker wat baantjes trekken. Savonds was gevuld met tekenenā¦. Tekenen ? jaa het design van een tattoo die ik misschien wil laten zetten als afsluiting hier, en een herboren ik. Maar alles kan nog veranderen haha.
Vrijdag 13 Januari
Vrijdag de 13deā¦ Tijd om weer binnen te blijven, en niets te doen. Het eerste ongeluk van vandaag kwam smorgens al toen ik uit me bed stapte. Je stoot je teen tegen de bureaustoel. Altijd fijn.
Eigenlijk had ik vandaag helemaal geen motivatie om iets te doen, dus heb ik ook bijna niets gedaan. Filmpje gekeken, beetje aan me teksten gesleuteldā¦. Totdat ik een uitnodiging kreeg van de buurjongen Mohammed, om eens echt Perzische te gaan eten in een restaurant dichtbij. Nouja dat laat ik mij geen 2 keer zeggen. Dus rond 7u ben ik richting het restaurant gegaan, waar we tot een uur of 9 heerlijk hebben gezeten, en vooral gepraat over de verschillen tussen Iran en Nederland.
Toen ik thuis kwam was het weer tijd voor een filmpje.
Zaterdag 14 Januari
Vandaag is hopelijk de laatste dag van deze sterves hitte. Owja, graag geen fotoās meer opsturen van sneeuw, ik word er namelijk stik-jaloers van!
Ik heb vandaag echt helemaal niks gedaan, maar dan ook niks. Op bed gelegen, puzzeltjes gemaakt, me lonely planet uitgelezen, etc etc. Het was echt te heet. Zelf door het niks doen barst je in zweet uit.
Toen de zon eenmaal onder was, ben ik maar wat boodschappen gaan doen. Maar dat was het dan ook wel voor vandaagā¦
Zondag 15 Januari
Gelukkig zijn de voorspellingen hier zo betrouwbaarā¦ NOT. Weer een dag vol hitte, en benauwdheid. Echt totaal niks kunnen doenā¦ Je kunt wel schrijven aan je rapport. Maar je kunt totaal niet nadenken door de hitte.
ās Avonds stond dan eindelijk Kimmim weer voor de deur. De auto waarmee ze naar Sydney waren gegaan voor uit en nieuw was eindelijk gemaakt waardoor ze na 2 weken de terugweg weer konden beginnen.
Maandag 16 Januari
Gelukkig was het door de regen van gisteravond iets afgekoeldā¦. Dus op naar de uni vandaag. Echter niet om te werkenā¦ Maar om data te verzamelen. Ik ben afgelopen week namelijk langs een interessante studie gekomen, die een van de professoren hier heeft gedaan. Dus heb ik diegene een mail gestuurd met de vraag naar meer uitleg! Nooit geschoten is altijd mis toch ? Voor de geĆÆnteresseerden (Nee niet allemaal wegklikken): het gaat over het feit hoe vis zich aanpast aan een verandering in rivier-morfologieā¦. Misschien een onderzoek om voort te zetten en een dubbele master te doenā¦.
Smiddags heb ik wel weer lekker thuis in mijn airco aan het rapport gebeund. Echter toen Iuliana thuiskwam met een verassing kon ik het toch niet laten om te stoppen. Ik heb me lekker weer kind gevoeld vandaag haha: gespeeld met Kinetisch zand. Mooi spulleke.
Week 16
Dinsdag 17 Januari
Vandaag was er een gratis citytour in het centrum, en ik vond het wel eens tijd om meer van de stad zelf te zien, na er bijna 4 maanden gewoond te hebben. Dus lekker vroeg uit de veren en met de bus richting het centrum. Door mijn goede oude vertrouwde vriend āvertragingā was ik nog maar net op tijd. Echter was de tour het wel waard. Er had zich denk ik een groepje van 15 backpackers en toeristen verzameld rondom een oudere dame. Samen hebben we het oudste winkelcentrum bezocht, het gemeentehuis, en een paar chique hotels. Onderweg hebben we veelal door de steegjes gezworven, waar veel kunst tentoongesteld werd.
Uiteindelijk eindigde we bij het Brisbane museum waar de geschiedenis van de stad werd tentoongesteld. Als echte Nederlander (het was gratis) heb ik daar nog even rondgekeken voordat ik het wel weer tijd vond om naar huis te gaan. Onderweg nog snel even de benodigde boodschappen gedaan voor een erwtensoep vanavond (JAAAA het is hier stikheet, maar dan nog! IK wil EWRTENSOEP in de WINTER!).
Eenmaal thuis weer lekker gekookt, en na een filmpje met het huis was het weer tijd om te gaan slapen.
Woensdag 18 Januari
Smorgens was ik er via via achter gekomen dat mijn Justine op de campus was. Ik wacht nu al een tijdje op een antwoord voor een vraag die ik 3 weken terug gesteld heb. Ik besloot daarom vandaag haar eens te verassen met een bezoekje op de uni. Zodoende heb ik eindelijk me antwoord, en kan ik weer even verder de aankomende dagen.
Aan het einde van de middag lekker weer programmaās teruggekeken, en niks gedaan. Veel te heet om jezelf druk te maken!
Donderdag 19 Januari
Vandaag weer lekker gewerkt aan me thesis, zowel thuis als op de uni. Normaal zou ik zijn thuisgebleven, maar omdat er wat geprint moest worden ben ik naar de uni gegaan. Vandaag zouden we namelijk kaartjes kopen voor the Australian zoo (de wereld beroemde Steve Irwin dierentuin!). Echt een droom die in vervulling gaat komen!
Toen ik aan het eind van de middag thuis was heb ik vast hopjesvla gemaakt voor die avond als toetje!
Ik was ās avonds op een of andere manier toch goed gesloopt. Dus lekker vroeg me bed in.
Vrijdag 20 Januari
Door lekker vroeg naar bed te gaan gisteravond, was ik vanmorgen ook alweer vroeg wakker. Dat kwam eigenlijk wel goed uit, want ik had die nacht feedback gekregen op mijn rapport. Dus ik kon gaan beginnen met het verwerken van commentaar. De dag werd wel mooi opgebroken door een afscheidslunch op de uni. Omdat mijn begeleider vanaf volgende week dinsdag 2 weken veldwerk gaat doen aan de andere kant van de provincie, en de baas/ professor van de afdeling er maandag niet is, was vandaag de laatste kant om samen even te zitten.
Ik onderschat altijd de hoeveelheid werk die toch weer zit in het verwerken van feedback. Smorgens dacht ik dat ik tegen een uur of 7 wel klaar zou zijn met het eerste deel. Maar tegen 9u was ik nog niet eens halverwege. Achjaā¦ ik heb nog evenā¦
Zaterdag 21 januari
Vandaag was dan mijn grote dag. Na een kleine 14 jaar dromen, werd het toch eindelijk werkelijkheid: Australia zoo. Rond 8u zaten we met 5 man in de auto, voor een klein anderhalf uurtje rijden. Wat mij echt heel erg verbaasde toen we er aankwamen was dat er echt heel weinig autoās op de parkeerplaats stonden. Het is namelijk toch wel een van de grootste attracties in de buurt. Eenmaal binnen was het niet veel anders. Het park leek wel praktisch uitgestorven, maar dat maakte het er alleen maar meer speciaal op. Je kunt veel makkelijk alles zien! Na een klein uurtje te hebben rondgelopen tussen de krokodillen, schildpadden en koalas, was het tijd voor de dagelijkse show. Omdat er toch bijna niemand was, zijn we lekker brutaal op de VIP plekken gaan zittenā¦ Nouja we werden zoān beetje uitgenodigd door een van de medewerkers haha.
Vanalles kwam er voorbij dat uur, van roofvogels tot koalas en papagaaien tot krokodillen. En natuurlijk kon het voeren van de gigantische onderwaterhagedis niet uitblijven. Echt geweldig om dat mee te maken!
Toen de show was afgelopen hebben we eigenlijk de rest van het park verkend. Het is op zich niet zo heel grootā¦. Een beetje vergelijkbaar met oudehands (zonder alle speeltuinen die er de laatste jaren zijn bijgebouwd). Maar toch wel genoeg om je er een dag te vermaken. Je blijft namelijk overal net iets langer stilstaan: Je kunt namelijk koalaās aaien en voeren, samen met een kangoeroe op de foto, en bij ieder verblijf staat en parkwachter die je van alles kan vertellen over het desbetreffende dier. Ik vind dat elke dierentuin in Nederland echt een voorbeeld kan nemen aan dit park. Ze doen er werkelijk alles aan om mens en vooral dier gelukkig te maken.
Rond een uur of 5 werden we door middel van een zware onweersbui eigenlijk het park uitgejaagd (nou ja het sloot toch om 5u maar goed). Onderweg naar huis hebben we eigenlijk nog plannen gemaakt om die avond ergens in een luxe appartement (met thuisbioscoop) een film of 2 te kijken onder het genot van een pizza. Omdat Richard (een vriend van Kimmim) moest oppassen op de kat, was hij in het bezit van de sleutel. Dat laten we ons geen 2 keer zeggen natuurlijk.
Maar wat mijn hoogtepunt van de dag was: op de foto met een kangoeroe. Jaa hoor, ik ben in Australiƫ!
Zondag 22 Januari
Zo leuk als het gister was, zo saai was het eigenlijk vandaag. Gewoon het standaard zondag ritueel eigenlijk: Veelal werken aan de thesis, en tussendoor de boodschappen doen, de was doen etc etc.
Maar met de gedachte aan gisteren, en de dingen die nog gaan komen, heb ik mezelf der wel weer doorheen gesleept!
Maandag 23 Januari
Man wat gaat de tijd me toch een partij hard. Nu het einde van de thesis in zicht komt, besef je eigenlijk pas dat het serieus voorbij is gevlogen. Ik had vandaag namelijk de laatste keer koffie met mijn begeleidster. We hebben eigenlijk voor het eerst totaal niet gesproken over de thesis of ander schoolgerichte dingen. Lekker slap kunnen ouwehoeren, echt fijn! Ik had daarom smiddags en ās avonds genoeg motivatie om al de feedback op mijn rapport te kunnen verwerken. Die nacht (2u) was mijn rapport dan ook af, en klaar voor feedbackronde 2!
Knallend het nieuwe jaar in!
Lief dagboek, dit keer een verhaal van de afgelopen 2 weken. Tijdens oud en nieuw enzo vond ik het namelijk wel even tijd voor vakantie!
Dinsdag 27 December
Mijn god! Dit is mij serieus nog nooit overkomenā¦. Ik werd wakker om 12u!! Schijnbaar had ik het wel echt nodig. Om 3 uur zouden we opnieuw naar het winkelcentrum in de buurt gaan (Kimmim, Richard, Umberto, en ik), om daar nog een beetje te kijken voor leuke kleren/dingen in de aanbieding. Dus ik had nog even tijd om aan me thesis te werken.
In het winkelcentrum hebben we vooral onnozel gedaanā¦. Lees de meest achterlijke kleren passen, en voetballen/tennissen in het midden van de winkel. Tsjaa, je zou het niet verwachten, maar ik was serieus de jongste van het stelā¦ de rest is allemaal halverwege de 30. Maar we voelde ons echt weer 15 vandaag haha. Ik wil als ik in de 30 ben ook zo levenā¦ Gewoon lol maken, en niet teveel piekeren over van alles en nog wat! Ik heb daar wel respect voor. Toen de winkels ons naar buiten hebben gejaagd rond een uurtje of 6 hebben we snel bij de Aldi nog wat spullen gehaald voor het avondeten. Vandaag heb ik Gnocci leren koken van een echte Italiaan. Een droom die uitkomtā¦. in ruil daarvoor heb ik maar weer appelflappen gemaakt omdat ze dit zo geweldig vonden tijdens het kerstdiner.
Rond een uurtje of 12 waren we weer thuis, maar omdat ik nog lang niet moe was (hoe kan het ook anders als je halverwege de dag wakker word), heb ik nog een film gekekenā¦
Woensdag 28 December
Vroeg opgestaan om te werken aan me thesis, echter na een half uurtje kwam ik er achter dat ik niet zo heel veel meer kan doen. Voornamelijk het schrijven van me rapport maar de motivatie was heel ver te zoeken.
Rond 3 uur was ik er helemaal klaar mee, waarna ik tot een uurtje of 8 risk heb gespeeld met Iuliana. Ze had de game of Thrones versie, die risk en Kolonisten van Catan combineert. Ik heb gewoon kei hard verlorenā¦ Tenminste, op 1 beurt na. Want voor ik me laatste slag kon slaan, had ze een spelkaart waardoor ze automatisch wonā¦. Balen. Voor de rest was het een dag waarbij niet veel gebeurde.
Donderdag 29 December
Miki had vandaag een paar man uitgenodigd om over haar Phd te praten, en daarom ons verzocht om vandaag niet thuis te zijn. Dus ās morgens om 10 uur zijn we naar de uni gereden om te werken. Het was echter verbazingwekkend druk op kantoor. Ik geloof dat er wel een mannetje of 10 zat (veelal Aziaten). Rond een uur of 5 hadden we weer afgesproken om richting huis te gaan. Dus om half 6 waren we weer thuis. Hier kreeg ik de uitnodiging om mee te gaan naar Pepsi, om daar te dineren, en erna met wijn en fruit onder de sterrenhemel in de jacuzzi de avond door te brengen! Echter toen we weer thuis waren rond 11u waren we nog niet echt moe, dus zijn we (Kimmim en Iuliana) naar het cafe in de buurt geweest. Echter sloot deze om half 1, waarna we thuis nog tot een uur of 2 hebben geouwehoerd.
Vrijdag 30 December
Vanmorgen is eigenlijk het hele huis leeggelopen. Iedereen gaat bij familie oud en nieuw vieren. Dus is het weer ouderwets stil in huis. Voordeel is wel dat de wasmachine niet bezet is, dus kon ik mooi de was doen! Voor de rest heb ik weer lekker een uurtje of 12 aan de thesis gezeten. Het begint nu wel lekker op te schieten eigenlijk. Stiekem doe je toch wel meer dan je gepland iedere dag, waardoor het einde nu in zicht komt.
Zaterdag 31 December
Afgelopen nacht was weer zo een nacht. Jezus wat benauwd, bijna niet geslapen. Toen ik wakker werd voelde ik me dan ook echt heel beroerd, ik kon echt helemaal niks, wilde niksā¦. Rond 11u mezelf toch maar uit bed gehesen, en mezelf aan de thesis gezet. De airco maakte het opzich wel een beetje dragelijk. Tegen 4u ben ik er weer mee gestopt. Omdat ik vanavond toch oud en nieuw niet alleen wilde vieren, heb ik de vrienden van Kimmim uitgenodigd bij mij thuis voor een diner, en daarna samen naar mount Coo-tha te gaan om het vuurwerk in de stad te kijken. Echter voor het diner moest wel het een en ander worden klaargemaakt. Omdat ze in china geen pasta kennen, wilde ze het graag eens proberenā¦. Dus dat was zo geregeld, echter de appelflappen (jaaa het moet maar) vergde wel wat voorbereiding. Rond 7u zaten we dan ook gezellig rond de tafel, met als voorafje zelf gemaakt mojithos en bier! Hierna kwamen de hanenpoten op tafel. Nee echt zonder gein, hanenpotenā¦ gekookt, en gemarineerd in pittige kruiden. Echter ik moet van mezelf alles proberen, dus ook heb ik een hanenpoot opā¦ Niet 1 maar gelijk 4! Het is echt best goed te doen. Je proeft vooral kruiden. De textuur daarentegen in nergens mee te vergelijken. Rond 11u zijn wel naar Mount Coo-tha gereden, waarvan je een prachtig uitzicht heb over de stad. Hier heb ik dan ook mijn nieuwe jaar ingeluid. Echter voelt dit totaal niet zo! Rond een uurtje of 2 was ik weer thuis, waarna ik nog een uurtje naar de top 2000 heb geluisterd (net als de afgelopen 3 dagen), voordat ik in slaap viel.
Zondag 1 Januari
Tot een uurtje of 10 uitgeslapen, en daarna weer vrolijk verder aan de thesis. Smiddags had ik Mohammed, en Nut (de thaise chef die de vorige keer ook eten was komen maken) uitgenodigd voor een nieuwjaarsduik in het zwembad. De traditie wilde ik toch voortzetten haha! Daarna heb ik van Nut Thaise soep leren koken, met spek champignons ei en koriader. Ik ben op dreef wat recepten betreft. Savonds was het dan eindelijk tijd om even rustig aan te doen, waarvoor ik lekker een film heb gekeken!
Maandag 2 Januari
Ik weet niet zo goed wat er de laatste tijd aan de hand is. Maar ik word niet meer wakker van de eerste zonnestralen. Het was dan ook kwart over 12 voordat ik eindelijk wakker was. Maar ik had vandaag toch niks op de planning, dus zo heel erg was het nou ook weer niet. De dag was eigenlijk gevuld met het doen van boodschappen, en het schrijven van mijn rapport. Ik kwam erachter dat ze hier ook flessen niet recyclen. Ik had namelijk alle flessen van de afgelopen weken expres niet weggegooid, om ze in te kunnen leveren, echter vertelde een medewerker van de lokale supermarkt me dat ze niet aan inzamelen doen in AustraliĆ«ā¦
Voor de rest ben ik wel geĆÆnspireerd geraakt door de Aziatische keuken, dus heb ik een klein uurtje in de Aziatische supermarkt doorgebracht, en mezelf verwonderd over alle dingen die ze er verkopen. Een nadeel, ik snap geen zak van wat alles isā¦. Alles is in het chinees haha. Maar ik heb op de gok gewoon van alles gekocht om te proberen!
Rond een uur of 6 werd ik opgehaald door 2 vrienden waarmee ik oud en nieuw had gevierd. We waren namelijk met een mannetje of 7 uitgenodigd voor een Chinese maaltijd bij iemand thuis. Hier heb ik opnieuw weer van alles geleerd (maar liefst 6 recepten). Daarnaast had de groep ook nog een cadeau voor me: een pakket qua kruiden en benodigdheden om zelf hanenpoten klaar te maken!!
De conclusie van de avond: Dat eten dat ze bij de Chinees verkopen in Nederland, hebben ze in China nog nooit van gehoord. Babi Pangang, Foe yong hai, Mihoen, ze kennen het niet (iets dat ik eigenlijk als wist, maar nu toch bevestigd is).
Week 14
Dinsdag 3 Januari
Weer lekker thuis aan de thesis gewerkt vandaag. Het scheelt heel veel dat het gisteravond eindelijke goed geregend heeft. Hierdoor is het lekker afgekoeld, want de afgelopen dagen was het gewoon niet te houden. Na 7uurtjes vond ik het wel weer mooi geweest, kwam ik eigenlijk tot de conclusie dat ik mijn buurt helemaal nog niet verkend had. Dus heb een mooi rondje gelopen van een uurtje. Het contrast is zelfs binnen onze wijk erg groot. Sommige huizen vallen echt van narigheid in elkaar, terwijl er ook de meest grote paleizen tussen staan!
Eenmaal thuis was het weer tijd om te koken, en heb samen met Iuliana nog een film gekeken.
Woensdag 4 Januari
Vanmorgen was ik om 8 uur wakker, maar toch weer in slaap gevallen tot een 10u. Hierna was het me bed uit, 5 meter naar de badkamer, 5 meter terug en aan de gang met me thesis (welgeteld een half uur). Want Iuliana vroeg of ik mee boodschappen ging doen. Meer dan prima! Zij zou vanavond koken, en wilde me laten zien wat allemaal te kopen. Toen we terug waren hebben we samen alles voorbereid, waarna ik echt weer terug moest aan de thesis. Savonds hebben we nog een film gekeken, en dat was het weer voor die dag. Morgen moet ik toch echt verder aan me thesis. Me āvakantieā is voorbij haha.
Donderdag 5 Januari
Ik had mezelf vandaag voorgenomen dat mijn vakantie wel echt voorbij was. En wonder boven wonder heb ik mezelf eraan gehouden! Vanmorgen om 9u me bed uit, en aan de gang tot 7u: Meters maken! Om 7u was ik dan ook weer helemaal laveloos, waarom ik maar een rondje gelopen heb van een 3 kwartier door de buurt. Der zitten aardig wat uitkijkjes op mijn route, met bovendien een mooie zonsondergang. Eenmaal terug heb ik weer wat aan me thesis gewerkt. En savonds weer een film gekeken. Tsja, je moet toch wat, als der voor de rest niks te doen is.
Vrijdag 6 Januari
Hoppa, om 9u wakker en aan de gang tot 9! Lekker uren gemaaktā¦. Echter lijkt het einde weer een stuk verder weg dan dat ik aan het begin van de week dacht. Over sommige dingen denk je snel te makkelijk, maar er komt op het moment zo veel meer mee bij kijken haha.
Tussendoor snel wel even boodschappen gedaan. Maar de dag voor de rest was heel saai qua activiteiten betreftā¦
Zaterdag 7 Januari
De motivatie is weer aanwezig. Vandaag opnieuw 6 uurtjes aan de thesis gewerkt. Echter maar tot 3 smiddags. Vanavond stond er namelijk opnieuw een diner op de planning. Een clash tussen Nederland en Rusland. Oftewel Stampot, pannenkoeken, frikandelbroodjes tegen Russische salades. Rond een uur of 3 begonnen we dan ook met koken, om alles tegen 7u af te hebben. Dan zou namelijk de jury (de aziatische club) komen. Om 5 voor 7 hadden we alles af. Goed getimed dus. Zelf hadden ze nog varkenspoten meegenomenā¦. (Jaaaa ook dit heb ik geprobeerd. Al moet ik zeggen dat de gedachten het toch een stuk minder doet smaken. Zeker geen aanrader, maar het kan van me bucketlist af). Uiteindelijk bleken de pannenkoeken en frikandelbroodjes de grote winnaar van het hoofdgerecht. Maar als klap op de vuurpijl had ik ook nog een echt ouderwets dessert gemaakt: Arretjescakeā¦. Deze is finaal opgegaanā¦. Dus al met al, een geslaagd diner. Na afloop hebben we nog wat (stuk of 30) potjes Uno gedaan, voordat iedereen naar huis ging.
In me bed nog een aflevering van āRiver Monstersā gekeken (Jeremy Wade blijft een held!), voordat ik mijn oogjes toe deed.
Zondag 8 Januari
Om 10u vanmorgen werd ik nogal ruw gewekt door iemand die op mijn deur bleef bonken. Het was Miki met de vraag of ik zin had om mee te gaan ontbijten bij een Maleisisch restaurantā¦. Op haar kosten. Nou dat laat ik mij geen 2 keer zeggen, dus een half uurtje later (wanneer de rest van het huis klaar was) gingen we met de bus naar de andere kant van de stad. Nu bleek de tent best wel bekend te zijn, want voor we uiteindelijk binnen waren (er stond een wachtrij) was het 1u. Het was wel een hele tocht, maar zeker de moeite waard. Ik heb serieus nog nooit zo een goede tomaten-rund-noodle soep op. Zo mals, en zo smaakvol!
Eenmaal weer thuis zijn we nog even een rondje wezen lopen door de wijk, om de calorieĆ«n er weer af te branden. Maar het was eigenlijk gewoon studie ontwijkend gedrag. Echter moest ik om een uurtje of 4 toch weer aan de gang. Om 9u konden mijn ogen niet meerā¦ al dat staren naar de pc de hele dag is toch niet goed voor mijn ogen. Er is een paar dagen geleden een ader gesprongen, waardoor ik eruit zie als een monster haha.
Maandag 9 Januari
Oke, mijn vakantie is nu echt over. Dus ik had vanmorgen om 8u de wekker gezet om naar de uni te gaan om te werken. Echter verliep dat toch niet zo heel vlot als verwacht. Het opstaan is lastig haha.
Eenmaal op de uni kwam ik erachter dat ik opnieuw de oplader van me laptop was vergeten die morgen, dus ben ik even op en neer gefietst!
Tot een uur of 5 heb ik lekker mijn rapport geschreven, echter wel met om het uur een pauze, omdat mijn oog al dat staren toch niet helemaal geweldig vind.
Na 5u heb ik de hand gelegd aan mijn kerst/afscheidskado voor mijn huisgenoten, en mensen van de uni. De afgelopen dagen heb ik namelijk een kookboek gemaakt met verschillende oud-hollandse gerechten: Hutspot, Stampot, ewrtensoep, tompoezen, oliebollen, advocaat, kruitnoten en ga zo maar door.
Thuis kon ik het toch niet laten om nog even aan me thesis te werken, tot een uurtje of 8. Ik heb nog welgeteld 16 dagen te gaan!
De 2 na warmste kerst ooit in Nederland gemeten... Maar dan een tikkie warmer!
Dinsdag 20 December
Vanmorgen werd ik wakker met een whatsappāje van ons mamā¦ Haar jaarlijkse mammografie had gelukkig weer een positieve uitslag! Dat lucht wel heel erg op. Mijn dag kon dan ook al niet meer stuk.
Vandaag eindelijk eens een dag waarop ik lekker veel heb kunnen doen. Het schoot voor de verandering eens op. Ook me supervisor was heel tevreden met de progressie die ik geboekt heb de afgelopen weken, dus ook wel weer een meevaller!
Toen ik thuiskwam ās avonds rond een uurtje of 9 en in de postbus keek, lag daar tot mijn verbazing een kaartje voor mij inā¦ Afkomstig uit Finland!! Moet wel zeggen dat dat echt de kers(t) op de taart was voor die dag haha. Dankjewel Kirsten!
Echter het sinterklaas cadeautje dat ons pap en mam verstuurd hebben een maand geleden is nooit aangekomenā¦ Ben blijkbaar niet lief genoeg geweest dat Zwarte piet het even langs is komen brengen...
Woensdag 21 December
Vandaag zou het 38 graden worden, en de airco op de uni lag eruitā¦ Wat je doe dan. Inderdaad, thuis blijven en daar in de airco werken! Maar smorgens ben ik eerst nog even naar het postkantoor gefietst (slecht ideeā¦ veel te heet). Er was gister namelijk wel een brief aangekomen waarin stond dat er voor een huisgenoot een pakketje bij het postkantoor lag. Dus misschien lag het sinterklaascadeau daar ook? Maar helaas.
De rest van de dag heb ik eigenlijk vooral aan me thesis gewerkt. Omdat ik smiddags thuis was, heb ik ook wel beter me Russische huisgenoot leren kennen (jaa ik dacht dat ze Australische wasā¦) Maar een hele vriendelijke dame van een jaar of 26. Ze heeft me een typische Russische lunch gemaakt, boekwijt pap haha (ik dacht dat dit puur nederlands was).
āS avonds was het mijn beurt om te koken voor het huis + de buurman Mohammed (de Iraanse student die ik vorige week heb leren kennen op het feestje van de ARI). Om toch mijn hollandse trots te tonen heb ik hutspot, en bietenstampot gemaakt. Echter is het veel te heet om dit te eten!
Na het diner zijn we met zijn 5 in de buurt rond gereden om te kijken naar met kerstlicht versierde huizen. Ookal is het bijna niks vergeleken met wat je in Nederland ziet, het is mooi om te zien dat sommige mensen er echt iets van proberen te maken.
Uiteindelijk zijn we nog naar Mount Gravatt Lookout point gereden. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de stad, en het centrum. Maar dan ook echtā¦. Lichtjes tot zover het oog rijkt, 360 graden in het rondā¦. Onvoorstelbaar!
Donderdag 22 December
En dan word je smorgens heel vroeg (7u) gewekt door het brandalarm.
Maar er bleek gelukkig niets aan de hand te zijn. De huisbaas was samen met een elektricien het veiligheidssysteem aan het testen... En bedankt!
Nou ja, als ik eenmaal wakker ben, val ik niet meer is slaap, dus dan maar op naar de uni.
Echter was ik door mijn nogal slaperige toestand smorgens de oplader van me laptop vergeten, waardoor ik om 2u weer naar huis kon.
Op zich was dat niet zo heel erg, want om 5 uur mocht ik weer naar de bushalte om daar de bus naar het centrum te pakken.
Omdat het de week voor kerst is, draait er elke dag om 6u en 8u een kerstfilm in de openluchtbioscoop op het aangelegde strand (Streets beach). Ik had met me huisgenoten en Mohammed afgesproken om de film van 6u te kijken
Ik kan nu zeggen, dat ik een kerstfilm (Arthur Christmas) gezien heb, onder palmbomen op het strand!
Als klap op de vuurpijl (letterlijk) was er na afloop ook nog een vuurwerkshow vanaf de rivier..!
Na afloop hebben we besloten om nog naar het mooist verlichte huis van Brisbane te gaan, om de avond goed af te sluiten! Echter was het een half uurtje rijden. Maar het was het zo waard! Deze mensen slaan echt alles.... Ze zijn ieder jaar 8 maanden bezig om hun huis zo te versieren. Overal lichtjes, en kerstattributen, zelf lopen ze als Kerstman verkleed, en hun kinderen/kleinkinderen zijn verkleed als elfjes. We hebben hier een rondleiding gekregen, met als einde een foto shoot in de arrenslee haha!
Eenmaal weer thuis (rond uurtje of 11) hebben we nog typisch Russisch gegeten. Het gerecht heet: Russian Harring under a coat.... Ik heb het recept weten te bemachtigen, dus bereid je maar vast voor thuis!
Hierna was het weer heerlijk slapen!
Vrijdag 23 December
Voordat hier de kerst-gekte helemaal losbarst, heb ik nog maar snel even me dagelijkse boodschappen gedaan bij de Aldi. Gelukkig was ik de kerstdrukte voor, waardoor de schappen nog zeker voor de helft gevuld waren!
De rest van de dag was eigenlijk weer vrij saai....
Ik weet niet waar het aan lag, maar me Russische huisgenoot is op dreef! Nadat ze gister een salade had gemaakt, heeft ze vandaag Russische pannenkoeken gemaakt! Nu moet ik zeggen dat deze precies hetzelfde zijn als de Hollandse... Er zijn echt meer gelijkenissen met de Russische keuken dan ik voor mogelijk had gehouden, Boekweit, Karnemelk, Stamppot, Haring, Pannenkoeken.... Het word bijna eng.
Zaterdag 24 December
Omdat ik gisteravond pas om 3u in slaap viel (te heet/benauwd) had ik me wekker om 10 voor 10 gezet. Toen ik wakker was, was het tandenpoetsen, en op naar me nieuwe huis om daar de sleutel te halen! Toen ik terugkwam heb ik eigenlijk me kamer alvast helemaal leeggeruimd. Dan hoef ik dat morgen iig niet te doen, zodat ik toch wel een klein beetje kerst kan vieren. Ik weet niet hoe, maar het lijkt alsof ik veel meer spullen heb, dan toen ik kwam!
Daarna zijn we met zijn 3e (Kimmim, en Miki) naar het winkelcentrum geweest om ingrediƫnten voor morgen in te slaan. We willen namelijk bij ons thuis met een paar man (de vrienden van Kimmim, die er vorige keer ook waren) een kerstdiner organiseren, waarbij iedereen gerechten maakt van huis thuisland! Maar als je je niet helemaal topfit voelt, raad ik vanaf nu iedereen aan om te gaan shoppen met 2 Aziaten. Jezus wat kunnen die mensen enthousiast zijn over van alles en nog wat. En al helemaal wanneer je een Aziatische supermarkt inloopt. Wel super gaaf om te zien wat alles nu echt is, en waar alles nu echt voor gebruikt word!
Na het shoppen zijn we naar een CafĆ© geweest waar we een āechteā Australische koffie op hebben. Omdat het dichtbij Kimmim en Miki hun oude huis lag, waren ze er bekend, waardoor de eigenaar van alles gratis gaf (cheesecake, nog een rondje koffie etc etc.) Ik had echter de koffie wel nodig na deze korte nacht! Eenmaal thuis heb ik nog wat geskyped.
Omdat het kerstavond was, vond ik toch dat er wel samen gegeten moest worden.In China en Thailand word kerst namelijk niet echt gevierd...
Ik heb Kimmim pasta leren koken, waarna we met kaarslicht het diner baas gemaakt hebben.
Vervolgens zijn we maar vast begonnen aan de voorbereiden van het kerstdiner... Maar wel onder het genot van een fles Gin... Die aan het eind van de voorbereidingen (uurtje of 3) leeg was... Oeps...
Zondag 25 December
Ik denk dat ik het echte Nederlandse kerstweer heb meegenomen hier naartoe, want geloof het of niet. toen ik wakker werd regende het ( wat overigens niet stopte voor 2u smiddags).
Maar omdat voor de rest nog niemand wakker was, ben ik toch maar vast spullen gaan over huizen naar me nieuwe huis. Echter in me nieuwe huis zelf, had ik de kans om me kamer eens goed te bekijken, maar ik kwam tot de conclusie dat ik er wel echt op achteruit zou gaan....Het voelde gewoon niet goed om te verhuizen. Me nieuwe huisgenoten waren te vriendelijk, en omdat ik nu alle resultaten heb, ga ik ook meer vanuit thuis werken, dus een plek om me laptop aan te sluiten, en een goede bureau, en bureau stoel waren wel echt nodig.
Ik heb toen voor mezelf besloten om vragen of ik in de leegstaande kamer van me oude huis te kunnen blijven zitten... Als het goed is worden morgen alle papieren in orde gemaakt!
Smiddags zijn we naar een Poolparty geweest van Pepsi (jaaaa geen coca cola ik weet het), een van de Chinese vriendinnen van Miki. Hier hebben we eigenlijk niets anders gedaan dan taart gegeten, en in de jacuzzi gezeten. Wat een manier om kerst door te brengen!
Eenmaal thuis zijn we begonnen aan het diner zelf. Waarbij langzaamaan steeds meer mensen kwamen helpen! Uiteindelijk stonden we met een mannetje of 15 te koken. Met als resultaat: Rijst, Pekingeend, zwarte paddenstoelen, Groene curry, Rijst Brood met kip, echte Italiaanse Lasagne. Komkommer-tofoe-salade, Sperziebonen geblust met Soja en vissaus, gefrituurde omelet, en als toetje: Echte Hollandse perenflappen (die overigens als eerste op waren), Nutella-crepes, Christmas-pudding, custard, en een fruitsalade! Een prima kerstmaal!
Daarna hebben we nog met zijn alle de Harry Potter side story: Fantastic Beasts, and where to find them gekeken. Om 1 uur hebben we nog wat mensen naar huis gebracht, en vonden we het zelf ook wel bedtijd! Kortom, een hele chaotische en stressvolle kerstdag, die ook wel zijn unieke tintjes heeft gehad!
Maandag 26 December
Boxing day, dus wat ga je dan doen in Australiƫ inderdaad shoppen! Maar eerst heb ik nog een beetje aan mijn thesis gewerkt, en mijn contract verlengd met nog eens 5,5 week, zodat ik tot het einde van mijn thesis iig een kamer heb, in een leuk en gezellig huis! Dus mijn dag kon al niet meer stuk. Daarna hebben we pannenkoeken als lunch gemaakt. Een echte strijd tussen Nederland en Rusland! Die ik natuurlijk gewoon heb haha!
Daarna zijn we naar de stad gegaan om nu eens het echte Boxingday mee te maken. Maar wat ze ook zeggen over Black Friday in Amerika, hier is het net zo. De kortingen van 80 tot 90 procent die sommige winkels geven, drijft mensen echt helemaal gekā¦ Duwen trekken, vechten om artikelen, ik heb echt alles gezien!
Uiteindelijk ontmoette we nog een Thaise vriend van Kimmim in de stad, waarna we naar huis zijn gegaan. Eenmaal thuis zijn we met 8 man aan de gang gegaan om te koken. Er stonden een thaise soep, Taiwaneese hot pot, indiase curry, en een Pavlova als toetje op het menu!
Na het eten wisten zijn we naar het huis van Umberto (italiaan) gereden, die een beamer als tv had. Ideaal voor een film dus! Rond een uur of 2 vonden we het wel weer mooi geweest, waardoor ik rond een uur of 3 in bed lag.
Veldwerk, Kerstfeestjes, huisgenoten, en andere dingen
Lief dagboek, dit keer een verhaal wat de afgelopen 2 weken beschrijft. Het is niet echt interessant om mijn dagelijkse dingen te lezen, ik weet het. Maar ik wil voor mezelf een beetje bijhouden wat ik allemaal doe, en wat ik voel/vind. Zodoende kan ik wanneer ik terugkom, een mooi boek maken (samen met alle foto's) waardoor ik over 20 jaar nog met veel plezier aan dit avontuur kan terugdenken.
Dinsdag 6 December
Vanmorgen begonnen met het overleggen van mijn resultaten met de heer Olley. Hij was zeer tevreden met wat ik bereikt had tot nu toeā¦ Maar hij benadrukte wel dat mijn veldwerk-tripjes niet ten kosten moeten gaan van het eindproduct (een paper) dat hij eist. Echter vind ik eerlijk gezegd dat hij niet zo moet zeuren. Doe me best, en meer kan je niet doen!
Eenmaal weer terug op mijn werkplek, kreeg ik een mailtje. Of dat ik niet heel snel terug kon komen naar de heer Olley, omdat hij nog even een serieus gesprek wilde. Ze hadden me namelijk de laatste tijd in de gaten gehoudenā¦. Eenmaal op zijn kantoor viel hij gelijk met de deur in huis. Ik moest mijn plannen voor na het behalen van mijn diploma maar schrappen. Ze wilde me namelijk heel graag hebben voor een PHD postitie (4 jaar betaald onderzoek doen, en je dr. Titel halen), als hydroloog binnen zijn onderzoeksteam! Moet zeggen dat dat toch wel mijn ego een klein beetje streelt.
Voor de rest ben ik vandaag opnieuw bij het reisbureau geweest om eens wat orde in de chaos te brengen over wat er allemaal kan qua reizen.
Echter begint te tijd toch wel te dringen merk ik nu des te meerā¦. Waar zondag nog bijvoorbeeld 14 plaatsen beschikbaar waren voor betreffende reizen, zijn er dat nu nog maar 5ā¦.
Rond een uurtje of 8 had ik weer een bezichtiging bij een ander huis. Echter opnieuw een azatische huisbaas, en werkelijk een grote smerige bendeā¦ Er was zelfs geen bed, maar een smerig matras op de grond. Nee dankjewel.
Thuis had ik wel het idee om eens chinees te gaan koken! Foe Young Haiā¦ Ik had immers wat eieren gekregen van me laatste huisgenoot, dus dat kwam perfect uit!
Woensdag 7 December
Afgelopen nacht was het weer ouderwets naar adem happen, jezus wat benauwd. Echter wanneer je toch niet kunt slapen, kun je maar beter genieten van de prachtige natuurfenomenen (onweer!). Dus ik heb lekker op mijn veranda buiten gezeten, met bakkie thee erbij, en naar de show gekeken.
Vanmorgen vond ik het dan ook wel geoorloofd om even iets langer te blijven liggen! Voor de rest ben ik bezig geweest met het herstellen van een fout van gister. Ik kwam erachter dat ik een model had āgerundā met verkeerde data. Altijd fijn!
Donderdag 8 December
Vanmorgen moest ik om 7u op de uni zijn. De aankomende 2 dagen is namelijk het jaarlijkse ākerstfeestjeā van de ARI georganiseerd. Hierbij zouden we naar een vakantiepark gaan in een tropisch regenwoud ongeveer een uurtje rijden van Brisbane. Eenmaal aangekomen werden we gelijk ontvangen met een ontbijt en koffie, waarna we in onze conferentieruimte werden opgesloten haha. Overdag was er vooral ruimte voor presentaties over wat er afgelopen jaar bereikt was, en wat de planning voor volgend jaar zou zijnā¦ Aan het einde van de dag kregen we onze kamersleutel. Maar jezus zeg wat een luxe. Een vakantiehuisje voor mezelf, met uitzicht op het regenwoud. Echt prachtig. Daarna hadden we een diner, dat mij nog lang zal heugenā¦ Alcohol op kosten van de uniā¦ Nou dan kun je de rest wel raden. Iedereen ging helemaal los! De belangrijkste professors waren echt helemaal van de kaart aan het einde van de avond. Ik weet nog niet zo goed hoe ik die volgende week weer recht in de ogen kan aankijken, zonder dat die beelden door me hoofd gaan schieten haha.
Maar rond een uurtje of 1 vond in het wel genoeg geweest, en heb ik heerlijk geslapen.
Vrijdag 9 December
Wakker geworden met de geluiden van het regenwoud. Beter kan het bijna niet.
Echter was ik door me wekker heen geslapen waardoor ik ontbijt gemist hadā¦. Maar om 11u stond er een Brunch op het programma. Dus zo erg was dat nou ook weer niet.
Om 12u was de āconferentieā afgelopen, waarna we weer met de bus terug zijn gegaan naar de uni. Hier heb ik nog wat gewerkt aan me thesis. Echter merk ik wel dat de motivatie nu wel echt minder begint te worden. Wil nu wel eens wat resultaten gaan zien!
Tegen 8u was de pijp wel leeg, de vorige avond had er toch wel stevig ingehakt. Dus maar eens een keer vroeg naar bed!
Zaterdag 10 December
De conferentie van afgelopen week had me toch wel iets opgeleverd: namelijk het blijkt dat er ook een student is uit Iran, die ook voor de ARI een Phd doet. Toevallig kwamen we aan de praat afgelopen vrijdag, en bleek het dat hij naast mij is komen te wonen sinds vorige week. Hij was namelijk verhuist van een huis 6 huizen verderop. Nu stond zijn kamer nog leeg, en zocht zijn huisbaas een nieuwe bewoner. Dit gecombineerd met dat ik met de kerst mijn eigen kamer uit moet, komt perfect uit. Vandaar dat ik vanmorgen ook een nieuwe bezichtiging had. Een zelfde soort huis als waar ik nu zitā¦ met wel! Andere bewoners. Dus de keuze was snel gemaakt: Ik heb een nieuwe verblijfplaats vanaf kerst!
De rest van de dag heb ik gewoon ouderwets aan me thesis kunnen werken, waar ik uiteindelijk me eerste resultaten geboekt heb. YES!!!!!!
āS avonds toen ik thuis kwam, brandde er licht in de woonkamerā¦ Oke ? En toen ik eenmaal binnen was hoorde ik ook stemmen. Het bleek dat er vandaag 2 nieuwe bewoonsters het huis zijn ingetrokken. Ze woonden tot vandaag in een ander huis van mijn huisbaas, echter is er afgelopen nacht bij ze ingebroken. Natuurlijk voel je je dan niet meer veilig, waardoor ze de lege kamers in mijn huis aangeboden hebben gekregen. Echter zijn ze niet echt sociaalā¦ Ze zijn niet even kennis komen makenā¦
Zondag 11 December
Ik had gisteravond vergeten de lamellen dicht te maken, dus dan word je ās morgens om half 5 wakker. Erna wel weer lekker me bed in gedoken tot een uurtje of 9. De eerste resultaten van gister hebben me wel weer een boost gegeven om door te gaan, dus na het gebruikelijke huishouden weer snel door aan me thesis.
S avonds heb ik me was opgevouwen, en me spullen voor de aankomende week ingepakt. Ik ga namelijk vanaf morgen tot donderdagavond weer hetzelfde doen als vorige week. Ff lekker achter de PC uit, en me hoofd naar andere dingen zetten. Ff opladen, en vooral tijd om na te denken over mijn planning hier in AustraliĆ«ā¦.
Maandag 12 December
Vroeg uit de veren, en op naar ons studiegebied. Eigenlijk was het best wel saai vandaagā¦ Een beetje vegetatie scannen. Dit is namelijk nodig om te kijken hoe het sediment na een overstroming is veranderd op de bodem van de rivier. Het enige wat je eigenlijk doet is een apparaat installeren op een 3 poot, 3 referentiepunten opzetten in het veld, de coƶrdinaten ervan meten, en voor de rest zeg je tegen het apparaat waar de referentiepunten zijn. Vervolgens kun je een uur niks doen, omdat het apparaat de omgeving door middel van een laser in kaart brengt. Het enige wat we konden doen was het verjagen van de (veel te nieuwsgierige en brutale) koeien.
āS Avonds was het echter wel weer op naar ons vertrouwde boerderijtje met het prachtige uitzicht. Na een paar bier en het avondeten hebben we nog door een stereoscoop nog naar Venus en de maan gekeken. Die zie je hier zonder lichtvervuiling veel beter dan in de stad!
Week 11
Dinsdag 13 December
Om 5u ging de wekker alweer. Het zou weer een hete dag worden, dus wilde we vroeg beginnen aan het veldwerk, zodat we het ergste achter de rug zouden hebben wanneer het heetst van de dag zou aanbreken. Na een paar ābreakfast tacosā zaten we om 6u in de auto. Waar we gister vooral bomen hebben gescand ging het vandaag om de kleinere planten. Kortom veelal administratie werk, en het nemen van grondmonsters voor zaad-proeven.
Rond een uurtje of 3 waren we klaar, waarna we nog even langs de supermarkt zijn geweest om wat extra ijs te halen.
Toen we weer op de boerderij kwamen hebben we een grote kunst-grasmat in kleine stukjes gesneden, die we morgen gaan gebruiken om zaden uit de lucht op te vangen! Daarnaast hebben we ook geprobeerd het warme water te maken. Maar helaas zonder resultaat. Nu moet ik zeggen, een lekker warme douche na een hete klamme stoffige dag is geen overbodige luxe. Helaas zullen we het moeten doen met ijskoud water!
Dan maar een extra biertje om warm te blijvenā¦ En een goede bbq niet te vergeten!
Woensdag 14 December
Vanmorgen was het opnieuw vroeg, hoe eerder we konden beginnen, hoe eerder we klaar zouden zijn. Echter door een miscommunicaties bleken we geen toestemming te hebben om op het terrein te komen, waar we ons veldwerk wilde doen. Dit was wel echt een tegenvaller. Het enige wat we konden doen, is terug naar onze boerderij, en vanaf daar kijken wie er nog meer rond de rivier woonde. Na een klein uurtje zaten we weer in de auto terug naar het gebied. Dit keer bewapend met een stel visitekaartjes, zodat we konden ābewijzenā dat we inderdaad van de uni waren. Hier is het bij de boeren de gewoonte om gewoon het erf op te rijden, en met de mensen in gesprek te gaan, ipv te bellen. Na enkele pogingen waarbij niemand thuis was, hadden we eindelijk gelukā¦. We mochten via iemand zijn hooiland naar de rivier. Echter was er wel een maar (sorry mama)ā¦. Is gebied is een Taipan-broedgebied. Dus we moesten goed oppassen waar we zouden lopenā¦ Omdat we laat begonnen waren we ook laat klaarā¦ Net voor het donker! We hebben geen slang gezien gelukkig, alleen heel veel lege eieren!
Moet wel zeggen dat ik vaak een grote bek heb van dat ik een slang wil zien etc etc, maar toen ik daar liep, je toch wel bang bentā¦. Het is een van de dodelijkste slangen van AustraliĆ«.
Na alles overleeft te hebben was het eindelijk mijn beurt om te koken: Steak (van de bbq natuurlijk), gebakken aardappelen, en champignons: We leven nog steeds, dus is het wel geslaagd denk ik!
Donderdag 15 December
De laatste dag van het veldwerk alweer. Ook al zijn het lange, hete en zware dagen, het is wel fijn om uit de stad te zijn. Heb wel ondervonden dat ik geen stadsmens ben. Ik heb die rust en ruimte wel nodig op zijn tijd. En daarnaast is het ook goed om even niet met je eigen onderzoek bezig te zijn. Het begon nogal frustrerend te worden, dus dan is een pauze wel ff op zijn plaats!
Na een ochtendje goed georganiseerd veldwerk te hebben verricht, was het weer richting brisbane. Onderweg zijn we gestopt voor de lunch in het plaatsje Moore, waar ze heerlijke Pieās verkochten. Dit is wel echt een Australisch gerecht wat je niet zomaar in Nederland kan krijgenā¦. Ik heb er nu denk ik 3 op, maar man wat zijn ze lekker. Denk dat ik een partij ga importeren naar Nederlandā¦
Eenmaal weer op de uni, eerst maar op kantoor al me emails bijgewerkt. 43 stuks in 3 dagen. En dan nog maar niet te spreken over de Whatsapp berichten (876) , facebook-meldingen (41), en andere dingen. Omdat ik het niet kon laten heb ik ook gelijk maar een model aan het werk gezet voor die nacht, zodat ik morgen daarmee weer verder kan.
Daarna was het snel naar huis, lekker douche, en op naar bed. Ik was gesloopt!
Vrijdag 16 December
Zoals ik gisteravond al dacht, er is inderdaad nog iemand bijgekomen in het huis afgelopen week. Toen ik mijn aan mijn ontbijt kwam, kwam er iemand de keuken in, een āstevigeā meid van een jaar of 30 schat ik. Ze zei alleen āHiā, en ze was weer wegā¦ Toen ik mijn hand uitstak keek ze me heel raar aan.. Oke, dan niet!
Omdat ik van de week niet thuis was geweest, had ik ook nog geen tijd gehad om boodschappen te doen. Dus eerst maar eens voedsel in huis halen, en weer op naar de uni.
1 ding dat ik wel geleerd heb vandaag is dat ook al je motivatie minder is, je wel goed moet blijven opletten. Vanwege een foutje dat ik vorige week gemaakt heb, is al het werk van de afgelopen week (excl. Veldwerk) voor niks. Maar raar genoeg kon het me niet zo veel schelen. Die pauze heeft me wel goed gedaan!
Zaterdag 17 December
Eigenlijk een heel standaard dagje: Oftewel, opstaan, uni, vooral schelden tegen me modellen omdat ze niet werken, en ik geen oplossing kan vinden, naar huis, eten, Freek in Australiƫ gekeken, en slapen.
Zondag 18 December
Vanmorgen had ik het plan om lekker vanuit thuis te werken. Omdat er vandaag nogal onstuimig weer was voorspeld, en ik de was moest doen, dacht ik dat het handigere was om lekker op mijn kamer te werken, en zodoende kon ik wanneer het zou beginnen met regenen, de was binnenhalen. Echter kwam ik erachter dat ik de muis was vergeten op de uni gisteren. En zonder dat ding is het echt geen werken. Dus smorgens maar naar de uni om mijn muis te halen. Onderweg kwam ik langs mijn nieuwe huis op, waar een toekomstig huisgenoot buiten stond te roken. Dus even een praatje met hem gemaakt! Uiteindelijk ben ik toch wat langer op de uni gebleven dan gepland (3 uur). Maar op gegeven moment zag ik op de regenradar dat er een storm wel heel snel aankwam. Gelukkig was ik op tijd naar huis gegaan, want toen de eerste regendruppels vielen, liep ik net door de achterdeur om mijn was binnen te halen. Timing!
Ik moet wel zeggen dat ik het jammer vind dat ik ga verhuizen volgende week. Mijn aziatische huisgenoten zijn echt goud waard! Ze hadden namelijk een ādinner-partyā georganiseerd om hun nieuwe huis in te wijden voor hun vrienden, en ondanks dat ze mij pas 1 keer gezien hebben, was ik ook uitgenodigd. Ik mocht zelfs meehelpen met koken. En ik heb heel wat aziatische recepten geleerd! YES!!! Na afloop heb ik nog een goed gesprek met ze gehad, over het feit dat de cultuur hier zo gesloten is. Ik dacht echt dat dit aan mij lag, en dat ik niet goed genoeg mijn best deed om nieuwe mensen te ontmoeten. Maar zij vertelde mij, dat ze in de 3 jaar dat ze hier zijn, dat dit niet aan mij ligt. Zij maken precies hetzelfde mee. Er is hier gewoon niets te doen, en de Austalische mensen zijn gewoon heel gesloten. Vandaar dat zij ook hele dagen aan hun PhD zitten, omdat ze anders gewoon niets te doen hebben. Moet wel zeggen dat dit verhaal mij wel oplucht. Maar ook dat ik wat mensen gevonden heb waarmee ik iets kan gaan doen. Gelukkig verhuis ik echt maar naar 10 huizen verderop, dus ik zal nog wel vaak bij ze op bezoek komen haha!
Maandag 19 December
Voelde me niet echt heel lekker vandaag, dus heb ik vandaag vooral thuis gewerkt. Althans zover het werken genoemd kan worden. Vooral met hoofdpijn op bed gelegen, en wanneer het even weer iets beter ging, weer aan me thesis gewerkt. Savonds ging het wel weer een stuk beter, gelukkig net op tijd om voor het eerst naar de stad te gaan, samen met me chineze huisgenote. Ze wilde me echte Babo tea laten proberen. Een soort milkshake, maar dan met thee. Dit is zo goedā¦. Omdat we vrij laat waren vertrokken was er niet veel meer in de stad te doen, en zijn we daarom weer vroeg naar huis gegaan. Rond een uurtje of 10 waren we weer thuis, waarna het voor mij direct door naar bed wasā¦.
Het stormseizoen begint, en Sinterklaas avond in de hitte
Week 9
Niet zo spannend weekje... Vandaar een goed verhaal, lekker kort ook!
Woensdag 30 November
Jezus, vanmorgen toch wel stijfjes opgestaan haha. Zo een zware ochtend heb ik in tijden niet gehad...
Ik denk dat ik nog te vast sliep toen me wekker ging, dus de rest van de morgen werd ik ook niet echt wakker...
Op de uni zelf heb ik eerst nog wat sollicitaties mailtjes gestuurd...
Daarna was het koffie... Hardstyle... en gas!
Dit tot een uur of 3! Daarna had ik een afspraak gemaakt om mijn droomreis plannen eens door te nemen, en kijken wat er allemaal mogelijk is!
Echter was dit niet zo heel interessant, iemand die 2 uur lang alleen maar op de PC bezig is, en om de 10 minuten een simpele vraag stelt. Dit was nou niet echt bevorderlijk voor mijn "wakkere" ik.
Vandaar dat ik om 5u eerst maar een rondje ben wezen lopen rond de campus voordat ik weer aan de gang ben gegaan tot 10u.
Daarna was het huis, bed, slapen
Donderdag 1 December
Hmmm toch wel raar. Het is de maand december... De maand van Korte dagen, Sinterklaas, kerst, kou... Ik kan maar niet wennen aan het idee dat het dadelijk met kerst gewoon 35 graden gaat zijn.
Ook echt raar om te zien dat mensen hier kerstverlichting hebben hangen met kerstmannen in dikke warme pakken, rendieren, sneeuwvlokjes etc etc... Rare jongens die Australiers.
Vanmorgen was ik om 7u op de uni. Ik moest nog snel even wat afmaken voordat ik een gesprek had met me begeleider. Ik heb namelijk me luchtfotoās eindelijk weten te analyseren, en ben erachter gekomen dat er lang niet zo veel ontbossing is dan er werd gesuggereerd. Dus dat wilde ik wel even bespreken. Echter moest dat vandaag, omdat ze vanaf morgen 2 weken in Nieuw Zeeland zit voor een conferentie...
Maar goed, uiteindelijk is het goed gekomen, en hebben we toch een oplossing gevonden.
ās Middags kwam er een professor naar mij toe, met een vraag (uhmm echt de omgekeerde wereld hier ?). Hij zat namelijk al een maandje met een probleem binnen Excel... hij wilde het aantal seconde binnen 2 tijdstippen berekenen. Echter is dat niet zo gemakkelijk om dat voor 150000 punten per stuk te doen... Hij had gezien dat ik nogal handig was met Excel, en of ik het niet wilde proberen. Na een klein uurtje stoeien was het me dan toch gelukt!! Toch wel een machtig gevoel.
Echter vlak daarna kwamen er donkere wolken over de uni heen... Onweer... Fijn, net nu ik had afgesproken om te gaan vissen... Dat ging dus mooi niet door... Dan maar weer aan de thesis. Nu ik de ontbossingsperiode bepaald heb, kan ik helemaal los!
Vrijdag 2 December
Man, het word wel steeds moeilijker me bed uit komen ās morgens... Merk wel dat de motivatie voor me thesis wel een beetje begint weg te ebben... Je doet super veel, maar 0 resultaat. Echter daar heeft iedere onderzoeker last van. Met de gedachten dat wanneer je klaar bent, een van je ultieme dromen (jaa ik heb alweer een nieuw doel) in vervulling gaat komen, sleept me er wel doorheen!
Vandaag eigenlijk niks spannends beleeft, echter dat de thermometer op gegeven moment 38 graden aangaf (in de schaduw!). Dan ben je toch wel blij dat je binnen mag zitten...
Zaterdag 3 December
Hmmmm zoals ik gisteren al dacht, zou het vandaag toch wel eens heel slecht weer kunnen gaan worden. Gisteravond begon het al ontiegelijk vochtig te worden, waardoor slapen gewoon niet ging.
Het was echt happen naar adem... Vanmorgen was ik dan ook al vroeg wakker, dus maar weer op naar de uni... Ik kan gelukkig wel stappen maken!
Daarnaast ook nog een beetje uitgezocht wat ik allemaal kan gaan doen tijdens mijn reis, echter keuzes maken is niet zo makkelijk... Ik wil alles wel doen, maar dat past helaas niet in me budget.
Op gegeven moment had ik er wel weer genoeg van, dus maar weer door met de thesis. Om een uurtje of 5 kwam mijn vermoeden toch uit. Wanneer ik aan de ene kant uit het raam keek, was de lucht bewolkt, maar niks ernstig, echter aan de andere kant was het pik en pik zwart!
Eindelijk breekt de hel los hier! Het is immers het stormseizoen, maar ik had nog geen echte storm gezien... Blijft zo mooi om te zien, al dat natuurgeweld!
Echter het nadeel is wel dat de vochtigheid nu nog wel even aan gaat houden. Zal wel weer een zware nacht worden....
Rond een uurtje of 9 was het dan ook weer droog, en tijd om naar huis te gaan! Morgen weer een nieuwe dag!
Zondag 4 December
Omdat ik maar tot en met de kerst in de kamer kan blijven zitten waar ik nu zit, ben ik naast alle thesis, sollicitaties en vakantieplanningen ook nog eens op zoek naar een nieuw huis!
Vanmorgen had ik daarom ook een afspraak om bij een andere kamer te gaan kijken, net ver van waar ik nu zit.
Echter toen ik aankwam zag ik al dat het niet veel was. Beetje bouwvallig huis, in een mindere straat. Maar goed, de huisbaas was een Aziaat van nog geen 30... Oke ??
Het eerste wat hij me vertelde toen ie me de kamer liet zien, was dat ik zelf me lakens moest gaan kopen haha.. en dat ik goed moest schoonmaken.
Dat laatste deed hij zelf in ieder geval niet... Jezus zeg, de badkamer en de keuken, daar word Rob Geus niet vrolijk van...
Hierna had ik het eerlijk gezegd ook al wel snel gezien, toch maar weer door met mijn zoektocht!
Halverwege mijn barre tocht (39 graden, bergop) naar de uni begon het fietsen in een keer wel heel zwaar te worden... Ja hoor, ik was door een doorn gereden, waardoor mijn band leegliep... Fijn... Dus maar weer te voet naar huis, op zoek naar een winkel waar ze banden verkopen. Waar internet tegenwoordig al niet handig voor is. Echter de dichtstbijzijnde winkel was weer een uur lopen. Maar goed er zat niets anders op. 2 uurtjes later, een lege portemonnee, en 5 kilo lichter van het verloren zweet was ik weer thuis. Snel die band erop gegooid en weer een poging wagen om op school te komen. Echter heeft een van me oud-huisgenootjes de fietspomp meegenomen, dus kon ik te voet. Gelukkig wist ik dat ze op de uni wel een pomp hadden. Dus uiteindelijk is alles toch wel goed gekomen.
De rest van de dag (tot een uurtje of 10) heb ik eigenlijk niet echt aan de thesis besteed, ik denk een uurtje of 3 max. Dit omdat ik in de gaten heb gekregen dat als ik een rondreis door Nieuw-Zeeland wil gaan maken, ik er wel snel bij moet zijn... De reizen lopen heel snel vol, en ik moet voor de kerst geboekt hebben. Echter heb ik nog geen idee of ik wel of niet werk kan krijgen (dan ga ik eerst werken), en wat er allemaal te zien is in NZ... Dus dat tweede heb ik vooral uitgezocht vandaag.
Eenmaal thuis was het naar bed, opnieuw een vochtige nacht tegemoet!
Maandag 5 December
Pfff vandaag was wel echt een chaotische dagā¦ Alles liep door elkaar waardoor je eigenlijk geen overzicht meer hebt, en je eigenlijk niks afkrijgtā¦ Uiteindelijk toch wel een beetje orde weten te scheppen in de chaos, en toch wel iets van progressie weten te maken.
Morgenvroeg heb ik een afspraak met me professor, over de voortgang en resultaten die ik geboekt heb. Dus ik moet wel met iets fatsoenlijks kunnen aankomen. Maar tegen een uurtje of 10 ās avonds was me dat toch wel gelukt gelukkig.
Echter vandaag kreeg ik wel de uitnodiging om volgende week weer 4 dagen mee te gaan op veldwerk, als assistent. Mooi weer het veld in ipv achter de PC. Het gaat wel ten kosten van me eigen tijd, die ik overigens hard nodig heb, maar vind dat ik dit wel verdient heb!
En dan eindelijkā¦ Sinterklaas avond. Ook al is AustraliĆ« een beetje verder weg, ook dit jaar heeft de sint mij niet overgeslagenā¦ Want wat kreeg ik toen ik thuiskwamā¦ Inderdaad een leeg huis! Vanaf vandaag zijn al me huisgenoten vertrokken. Wel jammer, het is nu zo saai in huisā¦ Nou ja beter dan de roe! Dan moet ik weer helemaal terug naar Spanje gaan liggen vallen in een zak enzoā¦ nee mij niet gezien haha.
Toch kan mijn verstand er niet bij... Sinterklaas met 35 graden... blijft raar!
